مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

گاهی با چند اقدام ساده می‌توان جلوی فتنه و گرفتاری جامعه را گرفت؛ اما وقتی این اقدامات ساده انجام نشود، خدا غضب می‌کند. بسیاری اوقات، آغاز فتنه‌ها از سکوت نابجاست. علی(ع) به مردمی که از دستِ معاویه به‌ستوه آمده بودند، فرمود: «اگر توهینِ باطل کرده بودید، کارتان به اینجا نمی‌رسید» یعنی از همان اول، اگر مردم یا نخبگان جامعه وقتی باطلی را دیدند، در مقابلش سکوت نمی‌کردند، کارشان به آنجا نمی‌کشید.

تفکر لیبرالی سالهاست که این کشور را زمین‌گیر کرده و هیچ دولتی هم از این تفکر فاصله نگرفته است، درحالی‌که ما تفکر دیگری لازم داریم؛ در این زمینه به تولیدِ دانش نیاز هست.

بعدها در تاریخ ثبت خواهد شد که چقدر از مشکلات اقتصادی و معیشتیِ امروز مردم، به‌عهدۀ حوزه علمیه بوده که به شیوۀ لیبرالی ادارۀ کشور اعتراض نکردند؛ البته با یک حرکت به‌موقع، یک‌صدا و همه با هم.

سخنان «سیاست مداران» را باید ابتدا از منظر «سیاسی» تحلیل کرد، بعد به ارزیابی «علمی» و میزان صحت آن پرداخت. چون سیاسیون گاهی زیاد به «غلط یا درست» بودن حرف ها کار ندارند، بلکه به «کاربرد» آن در عرصۀ سیاسی نگاه می کنند.

وقتی سیاست مداری می گوید: «همه باید نقد شوند!»، ببینید بار سیاسی این جمله چیست؟ شاید می خواهد انتقادهایی که به خودش وارد است را کم رنگ کند و جبهۀ جدیدی در انتقادهای اجتماعی باز کند تا بار خودش سبک شود.

وقتی سیاستمداری می گوید: «می شود از معصومین انتقاد کرد» و دین خود را فدای سیاست می کند، شاید می خواهد جامعه را درگیر اختلافات و گفتگوهای فکری بکند تا بتواند از فشار انتقادها به عملکرد خودش کم کند.

اگرچه باید به سخنان غلط سیاسیون اعتراض کرد، ولی تحلیل سیاسی اشتباهات عمدی آن ها را نباید فراموش کرد.
منبع:
بیان معنوی

آقا دامادها را در شب خواستگاری دیده اید!
چه مؤدب اند! چه با وقار! چه سر به زیر! چه کم حرف! چه مرتب!چه با نزاکت!
خانواده ها و همراهان گل میگویند، و گل می شنوند، همه شوخی و مزاح میکنند، اما داماد ساکت و سنگین و خاموش گوشه ای نشسته، و دلهره تمام وجودش را گرفته، و هرگز خودش را همراه و همرنگ با دیگران نمی کند.

وقتی که همرنگ جماعت نمی شود
راستی! تاکنون فکر کرده ای چرا؟
چرا داماد همرنگ نمی شود، چرا مثل دیگران راحت نیست؟
شاید دلیلش این باشد که پیش خود می گوید: من زیر نظرم و قرار است که من انتخاب شوم.اگر همیشه این نوع نگاه را در زندگی هایمان داشته باشیم و هر لحظه از زندگیمان را جلسه ای مهم در زندگی که “خواستگاری” یکی از مهم ترین آن ها است در نظر بگیریم، قبول دارید که دیگه به راحتی هوس دروغ گفتن نمی کنیم … خیلی راحت نگاهمان را علنی یا دزدکی به نامحرم نمی دوزیم … مراقب حرف زدن هایمان هستیم که تهمت و غیبتی درش نباشد ، بویی از دل شکستن ندهد…

یادمان باشد کسی که آن بالا نشسته، و به ما نظر دوخته قرار است انتخاب کند. اگر این حقیقت را می دانستیم نگاهمان از دیگران گرفته می شد و از دیگران تأثیر نمی گرفتیم و هم ساز دیگران نمی شدیم و همیشه همان گونه بودیم که آقا دامادها بودند!
مولوی، شب خواستگاری پسرش به او  گفت:
پسرم! همیشه چنان باش که امشب.
یعنی می بینم امشب خیلی سنگین و رنگین نشسته ای. می بینم حساب شده نگاه می کنی، حساب شده حرف می زنی. می بینم ترسان هستی، پاک و تمیزی، با خود گل و شیرینی داری، و کام دیگر را شیرین می کنی. می بینم که خودت را همرنگ جماعت نمی کنی. پسرم! همیشه چنان باش.
یادمان باشد که همه ی ما در هر لحظه و ثانیه در پیشگاه خداوند و اماممان هستیم و آن ها دائماً ما را زیر نظر دارند تا برای سعادت نهایی انتخابمان کنند …

نگاهی شبیه نگاه شب خواستگاری
اگر همیشه این نوع نگاه را در زندگی هایمان داشته باشیم و هر لحظه از زندگیمان را جلسه ای مهم در زندگی که “خواستگاری” یکی از مهم ترین آن ها است در نظر بگیریم، قبول دارید که دیگه به راحتی هوس دروغ گفتن نمی کنیم … خیلی راحت نگاهمان را علنی یا دزدکی به نامحرم نمی دوزیم … مراقب حرف زدن هایمان هستیم که تهمت و غیبتی درش نباشد ، بویی از دل شکستن ندهد…
اصلا ببینم اگر من و شما الان بدونیم که یه نفری که ما را می شناسه (حتی اگر هم نشناسه) داره مارو نگاه می کنه، اصلا کار خطا به ذهنمان هم می آید؟؛ کسی که بیان می کند: ما بر همه احوال امت خود آگاهیم .
یادمون باشه ما هر لحظه در دید خدا و امام زمانمان هستیم … این لحظات را هیچ وقت از یاد نبرید … 
« اَلَم یَعلَم بِاَن الله یَری »  « آیا او (انسان) نمی داند که خداوند همه اعمالش را می بیند؟ » (14 علق)
« و لقد خلقنا الانسان و نعلم ما توسوس به نفسه و نحن اقرب الیه من حبل الورید » « و ما انسان را خلق کرده ایم و از وساوس (وسوسه ها) و اندیشه های نفس او کاملا آگاهیم که از رگ گردن او به او نزدیک تریم . » (16 ق)
« … ان الله یحول بین المرء و قلبه و … » « … و بدانید خدا در میان شخص و قلب او حائل است … » (26 انفال)
خوب امیدوارم تونسته باشم تا حد اندکی شما را در توجه به اینکه خداوند در همه حال با ما است یاری کنم پس مراقب خود باشیم تا بتوانیم ذره ای در اعمال و رفتارمان تجدید نظر کنیم و ذره ای به ذات پاکش نزدیک شویم.
منابع:سایت شهید اوینی

وفات آیة‌الله العظمی شیخ محمدعلی اراکی
خواستند وانمود کنند ملّت ایران از روحانیّت زده شده است و علاقه‌ای به روحانیّت ندارد. خواستند بگویند: در گذشته‌ها - در اوایل انقلاب و قبل از انقلاب - روحانی برای مردم بسیار عزیز بود، ولی امروز دیگر ملت ایران اعتنایی به روحانیون ندارد! این مطلب را هم می‌خواستند جا بیندازند. این سه مطلب. البتّه حرفهای دیگری هم می‌زدند که به مواردی از آن اشاره خواهم کرد. روز وفات آن بزرگوار [آیة‌الله العظمی شیخ محمدعلی اراکی]، تهران منقلب شد؛ ایران منقلب شد. ما خبرها را داشتیم. با این‌که جنازه در تهران بود، به هر شهر و دیاری که می‌رفتید، می‌دیدید مردم در مساجد و در مراکز عمده و در بقاع متبّرکه اجتماع کرده‌اند. آن روز تهران حقیقتاً یک روز استثنایی را گذراند. تهرانیها که بودند و دیدند؛ دیگران هم از تلویزیون مشاهده کردند. البّته من به شما عرض کنم که دوربین نمی‌تواند آن واقعیت را نشان دهد. واقعیت، بسیار عظیم بود. من جوانانی را دیدم که سنّشان یک پنجم یا یک چهارم سنّ آن بزرگوار بود و مثل ابر بهار اشک می‌ریختند. شما جوانان برای چه گریه می‌کردید؟ چرا؟ چه علّتی داشت؟ شما که آن پیرمرد صدوسه ساله را یک‌بار هم در عمرش ندیده بودید. اصلاً تا سه، چهار سال پیش که او را نمی‌شناختید. علما و بزرگان و حوزه‌ها می‌شناختند؛ شما که او را نمی‌شناختید. سه، چهار سال بود که آن بزرگوار را شناخته بودید. چرا آن‌طور گریه می‌کردید؟ چرا ایران آن‌طور منقلب بود؟ چرا زنان آن‌طور به سینه می‌کوبیدند و گریه می‌کردند؟ چرا مردهای بزرگ اشک می‌ریختند و در آن اجتماع عظیم می‌خواستند خود را به جنازه برسانند و موکبش را لمس کنند؟ چرا؟ علّت چه بود و چیست؟ علّت آن بود و این است که مردم ایران همچنان مقام والا و عظیمی را برای مرجعیّت معتقدند. مردم ایران روحانیّت را از ته دل دوست دارند. البتّه نه هر روحانی‌نمایی؛ روحانی واقعی و عالم دین را. نه آن روحانی‌نمایی را که دشمن می‌خواهد به‌جای روحانی در میان مردم جا بزند. مردم از او متنفّرند. امّا مردم، روحانی واقعی را دوست دارند. مردم معتقدند که با اسلام می‌شود به دنیا و آخرت آباد رسید. از اسلام نیکی دیده‌اند. اسلام به آنها آزادی و عزّت داده است. اسلام به این ملّت، رهایی از دست ستمگران و دستگاههای فاسد را داده است.
بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم

۱۳۷۳/۰۹/۲۳

بنده حیران حضرت روح اللّه هستم. یکى از نزدیکان حضرت امام مى‏ فرمایند؛ امام به من پیغامى دادند تا به آیت الله اراکى‏ بدهم. بعد که ملاقات تمام شد آیت الله اراکى‏ به من گفتند؛ به آقا بگوئید یادتان است هنگامى که در اراک بودیم بزرگ‏ترین کارى که مى‏ کردیم این بود که در روز عاشورا یک دسته‏ ى سینه ‏زنى بیرون بیاوریم تا روحانیت بیایند و جلو بیفتند و حالا ببینید الحمدلله چقدر قدرت داریم. به آقا بگوئید دیدید کار به کجا رسید و حکومت اسلامى برقرار شد و کار ما به کجا رسید؟ بگوئید این همه آوازها از شما بود. بعد اضافه کردند مى‏خواهم فردا خدمت امام بیایم. من ماجرا را خدمت امام عرض کردم، وقتى که خبر آوردند آقاى اراکى‏ تشریف آوردند. امام لباس معمولى خانه را از تن بیرون آوردند و عبا بر دوش به استقبال آقاى اراکى‏ آمدند. با دیدن امام، آقاى اراکى‏ فرمودند: السلام علیکَ یابن رسول الله. السلام علیکَ یابن رسول الله. السلام علیکَ یابن رسول الله. امام زیر بغل ایشان را گرفتند و در کنار خود نشاندند و آقاى اراکى‏ روى کردند به امام و فرمودند: «انَا عَبْدٌ مِن عَبِیدِک. انَا عَبْدٌ مِن عَبِیدِک». شما مجدِّد مذهبى. امام فرمودند: شما هم بقیت السّلف هستید، یادگار گذشتگان ما هستید. (1) عرض بنده از طرح این واقعه آن بود که ملاحظه بفرمائید آیت الله اراکى با آن مقام، با آن بصیرت به امام عرض مى ‏کنند: «انَا عَبْدٌ مِن عَبِیدِک‏» و بعد مى‏ فرمایند شما مجدِّد مذهبى. (2) معنى این جمله آن است که اسلام با آن حیاتى که شما به آن دادید مى ‏تواند ادامه‏ پیدا کند و حرف بنده نیز در تمام جلساتى که گذشت براى گفتن همین نکته بود که اگر بخواهیم در شرایط جدید، اسلام ادامه یابد و مسلمانى ما آن نوع مسلمانى باشد که شایسته‏ ى تشیع است، باید به اسلامى رجوع کرد که حضرت روح الله «رضوان‏الله علیه» به صحنه آورده ‏اند.

رسول خدا (ص) مى‏ فرمایند: «إنَّ فی امّتی محدثین مُکلّمین» (3) «در امت من کسانى هستند که صداى فرشتگان را مى‏ شنوند و فرشتگان با آن‏ها سخن مى‏ گویند.» اگر حضرت امام خمینى «رضوان‏الله علیه» را مصداق چنین افرادى از امت رسول خدا (ص) ندانیم، چه کسانى را مصداق این روایت بدانیم؟ و نیز آن حضرت مى‏ فرمایند: «إنَّ لِلّهِ عباداً لَیسُوا بِأنبیاء یغْبِطُهُمُ النَبیون» (4) «براى خداوند بندگانى است که پیامبر نیستند ولى انبیاء غبطه‏ ى آن‏ها را مى ‏خورند.» آیا حضرت امام روح ‏الله «رضوان‏ الله علیه» مصداق چنین بندگانى نیستند تا ما خود را در ذیل شخصیت او قرار دهیم؟ خداوند به حقیقت اولیاء و انبیائش افتخار پیروى از حضرت امام خمینى «رضوان‏ الله علیه» را جهت بهترین رجوع به حضرت حق، به ما عنایت بفرماید.

«استاد اصغر طاهرزاده»

(1) - برداشت‏هاى موضوعى از سیره‏ ى امام خمینى« رضوان ‏الله علیه»، ج 5، ص 46

(2) - عنایت داشته باشید که علماى بزرگ حوزه، آیت الله اراکى را شیخ الفقها و العرفا لقب داده ‏اند و آیت‏ الله شیخ عبدالکریم ‏حائرى مؤسس حوزه ‏ى علمیه قم ارادت خاصى به ایشان داشتند و در وصف ایشان گفته شده براى آقاى اراکى از بیست سالگى مَدَر و ذهب مساوى بوده. یعنى در عدم التفات به دنیا، برایشان طلا و کلوخ تفاوت نمى‏ کرده.

(3) - سیدعلى خان حسینى مدنى، ریاض السالکین، ج 6، ص 393.

(4) - همان.

برگرفته شده از: ojeparvaz.blog.ir