مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

اخیراً مخالفت با محصولات تراریخته، مخالفت با پیشرفت علمی قلمداد می‌شود، این دفاع از تراریخته با نام «علم» و «پیشرفت علمی» در حالی صورت می‌گیرد که طب سنتی و اسلامی نیز با برچسپ «غیرعلمی» طرد شده است.
فارغ از دیدگاههای علمی مخالف یا موافق تراریخته به نظر می‌رسد بعد فکری و فرهنگی این مسئله کمتر مورد توجه قرار گرفته است؛ «فایرابند» از فیلسوفان معروف علم در قرن بیستم که به «بچه بد فلسفه علم» هم مشهور است در مقاله‌ای با عنوان «چگونه باید از جامعه در برابر علم دفاع کرد» به نقد جزم‌اندیشی علمی و معرفی علم و فرهنگ غرب به‌عنوان یگانه معرف جهانی همیشه معتبر می‌پردازد. در واقع مشکل اصلی اینجاست که ما هرآنچه را در چارچوب و پارادایم علم و فرهنگ غرب بگنجد امری «علمی» و بدون نقص و خطا بپنداریم و هرآنچه را از علم و فرهنگ بومی و اسلامی ما بیاید امری پیش‌پا افتاده، سطحی و از پیش محکوم به غیرعلمی بودن! وی در این مقاله، طب سوزنی چین را مثال می‌زند که وقتی دولت چین تصمیم به احیای آن می‌گیرد در جهان هیاهویی به پا می‌شود که دیگر باید فاتحه علم در چین را خواند در حالی که عکس این اتفاق افتاد و طب چین از این طریق پیشرفت کرد و پزشکی جدید نیز از آن آموخت و بهره‌ها برد.
فایرابند مخالفتی با علم و پزشکی جدید نداشت و آنچه وی را به دفاع از جامعه در برابر علم وادار کرد، تحمیل شدن علم و فرهنگ مهاجم غرب برای استیلا بر سایر علوم و فرهنگ‌های دیگر است؛ زمانی با طب سوزنی چین با برچسب «غیرعلمی» مخالفت می‌شود و زمان دیگر طب سنتی و اسلامی ما با برچسب «غیرعلمی» طرد می‌شود و البته به‌خلاف دولت چین، در کشور نهادهای نوپای آن تعطیل شده یا تقلیل داده می‌شود در عین حال و از عجایب روزگار از کشت و واردات محصولات تراریخته با برچسب «علمی» دفاع می‌شود و مخالفت با آن مخالفت با علم و «پیشرفت علمی» قلمداد می‌شود.

بیشتر بخوانید:محصولات تراریخته عامل شیوع بسیاری از بیماری ها از جمله سرطان

کارآمدی طب سنتی ما در موارد متعددی با درمان بیماری‌های مختلف به اثبات رسیده است اما هنوز هم این طب میان بخشی از جامعه پزشکی کشور با برچسب «غیرعلمی» دیده می‌شود، گویی معیار علم بودن تنها مطابقت با پزشکی کلاسیک است و لاغیر! با توجه به کارآمدی طب سنتی نوپای ما در برخی موارد و درمانهای ریشه‌ای برخی بیماریها بر مبنای اصول خود که برگرفته از اندیشه حکمای ایرانی و اسلامی و نیز بهره‌گیری از احادیث ائمه معصومین علیهم السلام است، لازم است از جامعه در برابر یکه‌تازی و سرکوبگری علم پزشکی دفاع کرد تا میدان به‌روی آزاداندیشی و پیشرفت توأمان پزشکی کلاسیک و طب سنتی باز شود.
حکایت محصولات تراریخته نیز این گونه است ولی این بار با برچسب «علمی»؛ از این منظر تراریخته حاصل پیشرفت علمی است و مخالفت با آن مخالفت با علم است، گویا هر اقدامی در پارادایم علم از پیش علمی است و عاری از هر گونه نقص و خطا.
در واقع مشکل اصلی اینجاست که ما هرآنچه را در چارچوب و پارادایم علم و فرهنگ غرب بگنجد امری «علمی» و بدون نقص و خطا بپنداریم و هرآنچه را از علم و فرهنگ بومی و اسلامی ما بیاید امری پیش‌پا افتاده، سطحی و از پیش محکوم به غیرعلمی بودن! وقتی معیار، چارچوب فرهنگی و علمی غربی است حتی اگر شواهد بسیاری درباره اثرات زیان‌آور این محصولات بر انسان و محیط زیست نیز مشاهده شود به‌نحوی نادیده گرفته و یا توجیه می‌شود؛ این بار نیز باید از جامعه در برابر این «علم» دفاع کرد.
در واقع روی دیگر دعوا بر سر طب سنتی و تراریخته دعوای فرهنگی و فکری است، البته هر یک از این دو می‌توانند در عمل کارآمدی و نتایج مفید یا مضر خود را به نمایش بگذارند تا در درازمدت در مورد علمی بودن آنها قضاوت شود اما از نگاهی دیگر اختلافات براساس تفاوت فرهنگی و میزان پذیرش یک پارادایم به‌عنوان مرجع فکری، فرهنگی و علمی است.
اگر علم و فرهنگ غرب را به‌عنوان یگانه علم و فرهنگ همیشه معتبر، درست و مفید بدانیم در این صورت طب سنتی را که با مبنای فکری و فرهنگی دیگری در حال رشد و نمو است از پیش امری «غیرعلمی» می‌دانیم و تراریخته را با وجود احتمال زیانبار بودن آن امری علمی و مفید قلمداد می‌کنیم؛ اساساً فرهنگ مدرنیته تراریخته و هر گونه دستکاری ژنتیک را برای رسیدن به محصول بیشتر و در نتیجه سود بیشتر مجاز می‌داند و اثرات سوء آن را بر انسان و محیط زیست نادیده می‌گیرد.
بر مبنای این فرهنگ هر گونه دخل و تصرف در طبیعت آزاد است زیرا طبیعت نه خلقت جاندار الهی بلکه جسم بی‌جانی بیش نیست اما در فرهنگ اسلامی ــ ایرانی ما با طبیعت روبه‌رو نیستیم بلکه با خلقت و موجود الهی مواجه هستیم که هر گونه دخل و تصرف در صنع الهی را با دیده احتیاط می‌نگریم.
اگر معیار علم و فرهنگ غرب نباشد، طب سنتی و حجامت را (با تجویز پزشک متخصص طب سنتی) که برگرفته از علم و فرهنگ اسلامی و ایرانی ما است با وجود غیرعلمی و نامعتبر دانستن آن از سوی پزشکی کلاسیک غرب، امری علمی و معتبر خواهیم دانست.
در این یادداشت ما درصدد دفاع از آرای آنارشیستی و نسبی‌گرایانه فایرابند یا دفاع از نسبی‌گرایی در علم نیستیم بلکه هدف تبیین مبانی فکری، فلسفی و فرهنگی هر یک از دیدگاههای رقیب و نیز مهاجم و سرکوبگر بودن فرهنگ و علم غربی در برابر سایر فرهنگها است که برچسب «غیرعلمی» تلاش در خلع سلاح کردن دیگر فرهنگ و یا بازنده اعلام کردن آنها پیش از شروع رقابت دارد.
آنچه حقیقت را برای ما نمایان خواهد کرد آزاداندیشی و رقابت اندیشه‌ها در میدان عمل است و پیش از آن محکوم کردن دیگر فکرها و فرهنگ‌ها جزم‌اندیشی است خصوصاً فکر و فرهنگ اسلامی ــ ایرانی ما که منبع بسیار غنی برای تحول در بسیاری از علوم و ساختارهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است
منبع مقاله: تسنیم نیوز

شغل یک جوان مسلمان در لندن داوطلب مراقبت و همراهی با بیماران علاج ناپذیری است که هیچ خانواده یا دوست و آشنایی در بستر مرگ ندارند.

ابومومن، جوان مسلمان و فعال اجتماعی در شهر لندن است. وی یکی از داوطلبان بنیاد «مراقبت عدن» می‌باشد و وظیفه او در این سازمان دوستی و مراقبت از بیماران علاج ناپذیر و رو به موت می‌باشد. وی این بیماران را که هیچ خانواده، دوست و آشنایی را نزدیک بسترشان ندارند شناسایی کرده و در آخرین روزها یا لحظات مرگ از آن‌ها مراقبت می‌کند.

تصاویر متعددی که بر دیوار اتاق او نصب شده‌اند، بیمارانی را نشان می‌دهند که او در لحظات آخر در کنارشان بوده و لبخند را به لب آن‌ها نشانده است.

مومن در این باره توضیح می‌دهد: کار ما شامل ایجاد یک دوستی فشرده می‌باشد. ما بعد از ظهر را با بیماران می‌گذرانیم، آن‌ها را همراهی کرده، برایشان غذای مورد علاقه شان را فراهم می‌کنیم. دیگر فعالیت‌ها را انجام می‌دهیم. مثلا برایشان قرآن می‌خوانیم و اینکه حتی آن ها را به سفر می‌بریم. هدفمان این است که بتوانیم آخرین آرزوی بیمار را برآورده کنیم و آن‌ها را که به خاطر ناتوانی جسمی قادر به حرکت نیستند، به مکان‌هایی که می‌خواهند ببریم.

بیشتر بیمارانی را که مومن با آن‌ها سر و کار دارد مسلمان هستند، اما این بنیاد با بیماران غیرمسلمان نیز دوستی برقرار می‌کند. بنیاد «مراقبت عدن» شرکایی از ادیان دیگر نیز داشته تا تشییع جنازه غیرمسلمانان با مراسم و آیینی‌ که ترجیح می‌دهند انجام شود.

چالش پیش روی تازه مسلمانان به اسلام هنگام مرگ

 تازه گرویدگان به دین اسلام معمولا بیشترین بیماران علاج ناپذیر در لیست این بنیاد می‌باشند.

مومن دراین باره می‌گوید: ما معمولا تازه مسلمان‌هایی را می‌بینیم که اغلب تنها مسلمان در خانواده خودشان هستند و از اعضای خانواده و فامیل جدا افتاده‌اند و نگران زندگی بعد از مرگ هستند.

وی می‌افزاید: در مورد کیفیت دفن وظیفه ماست که با اعضای فامیل درباره مراسم خاکسپاری اسلامی صحبت کنیم و اطمینان حاصل کنیم که مسلمان به شیوه دیگر مسلمانان تدفین شود. در برخی موارد خانواده‌ها به برگزاری مراسم تشییع غیراسلامی و مسیحی تاکید داشته‌اند، اما مواردی هم بوده که به خواسته‌های متوفی احترام گذاشته‌اند.

وی می‌افزاید: تا سال 2030 نزدیک به یک چهارم میلیون مسلمان بالای سن 65 در انگلستان وجود خواهند داشت و ما وظیفه داریم به این مسئله رسیدگی کنیم. متاسفانه مسلمانان در این رابطه بی‌توجه بوده‌اند و باید برای برطرف کردن این نیاز سریعتر عمل کنند.

از زمان تاسیس این بنیاد در اواخر سال 2014 تاکنون، مومن و دیگر داوطلبان مراسم تدفین 52 نفر را ترتیب داده‌اند و با بسیاری بیماران در حال مرگ دیگر دوست شده‌ اند

منبع:خبرگزاري حوزه

امروزه بانوان جامعه اسلامی کشورمان بیش از گذشته در گیر و دار فرهنگ مصرفی دچار شده‌اند که رویکرد جدی آن را در مدیریت و کنترل بدن می‌توان دید؛ شمار فراوان مراجعه به پزشکان برای جراحی صورت،‌ نمود بارز این فرهنگ است که در قالب سبک زندگی جا خوش کرده است.

*مصرف گرایی معطوف به جراحی زیبایی

گسترش تغییرات اجتماعی و رشد فرهنگ مصرفی در جامعه کنونی سبب بروز نوعی سبک زندگی در میان خانوارها شده است که هر کدام از این واحدهای اجتماعی به فراخور از این فضا تاثیر گرفته‌اند و به تبع آن نیز،‌ هر فرد به پیروی از دیگران،‌ بخش‌هایی از این سبک را انتخاب و در زندگی خود اجرا کرده است؛ اما آنچه در این رابطه فراگیر بوده و در میان بانوان به شکل ویژه‌تر و بارزتر جلوه کرده است،‌ موضوع مصرفی‌گرایی و رفتارهای معطوف به زیبایی و جذابیت به عنوان نوعی از سبک زندگی است که در میان جوانان بیش از دیگران دیده می‌شود.

*رابطه معکوس سبک زندگی دینی و مدیریت بدن

این فرهنگ سبب شده اکثر بانوان جامعه تحت تاثیر این نگرش و سبک قرار گیرند؛ از این رو بین سبک زندگی،‌ فراغت، مصرف فرهنگی و سبک تغذیه با مدیریت بدن در جوانان رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد؛ این رابطه بین سبک زندگی مذهبی و مدیریت بدن به شکل معکوس است.

در این باره باید گفته شود؛ نمی‌توان منکر این موضوع شد زیبایی نشانه ارزش اجتماعی و تا حدودی ساز و کار قدرت و کنترل اجتماعی است، همان گونه که می‌بینیم افراد چاقی در جامعه هستند که برای دست و پا کردن شغلی برای خود با مشکلات عدیده روبرو می‌شوند. یا مشاغلی هستند که فرد برای قرار گرفتن در حدود معیارهای آنان باید از میزان قد و وزن مناسبی برخوردار باشد که در این باره می‌توان به خلبانی و مهمانداری اشاره کرد. این نحوه نگرش در حوزه ورزش‌های مختلف نمود بیشتری پیدا می‌کند و ورزشکاران همان گونه که از نامشان پیداست باید بدنی ورزیده و متناسب با ورزش خاص خود داشته باشند.

*سبک زندگی مردمان معاصر

این نحوه نگرش‌ها سبب بروز و ظهور سبک جدیدی در زندگی مردمان معاصر شده است همان طور که در بالا توضیح داده شد در بانوان بیش از دیگران به چشم می‌خورد. این روند سبب می‌شود بانوان در انتخاب نوع پوشاک، مواد غذایی و آرایشی و دیگر لوازم زندگی به جریانی که در جامعه روان است روی آورند همان مصرفی‌گرایی بانوان را برای عرض اندام کردن در جامعه و در میان همنوعان و به ویژه همسالان ایجاد می‌کند؛ آنچه دین مبین اسلام از آن نهی کرده، چشم و هم‌چشمی و گرویدن به مادیات و دنیاپرستی و غفلت از آخرت است که مورد نکوهش دستورات دینی ما است.

*پیامدهای خطرناک جراحی زیبایی

باید گفت که تغییرات جمعیت، الگوهای بیماری نظیر شیوع بیمار «HIV»، تکنولوژی‌های جدید از جمله رژیم درمانی و مداخله پزشکی در بدن که اشکال فراوان آن را در حوزه جراحی نقاط مختلف بدن از بین،‌ چشم،‌ لب و … می‌بینیم، انتشار آثار میشل فوکو، خیزش جنبش‌های فمینیستی در قرن بیستم از دلایل بروز و ظهور این نوع سبک زندگی در میان جوامع است که متاسفانه این رویکرد، جامعه اسلامی ایران را نیز درگیر خود کرده است.

در میان بسیاری از بانوان جوان جامعه خود می‌بینیم برای زیباتر شدن دست به اعمال جراحی ولو خطرناک می‌زنند، جراحی چشم و قرار دادن اشیایی در سفیدی چشم به منظور جلوه‌گری بیشتر از این اقدامات است که گاه سبب نابینا شدن فرد مورد نظر نیز می‌شود، ولی با این حال دیده می‌شود شمار بسیاری از دختران جوان به این اقدام با وجود خطرات آن دست می‌زنند.

جراحی بینی،‌ لیزر و‌ کشیدن پوست،‌ استفاده از روش‌های جدید پروتز نقاط مختلف صورت که محل دید در جامعه اسلامی ایران است از دیگر نمودهای بارز این نوع سبک زندگی است که شاید به جرأت بتوان گفت که متخصصان پوست و مو در میان دیگر رشته‌های پزشکی به همین دلیل از مراجعه‌کنندگان بیشتری برخوردار هستند.

اولویت دادن افراد به زیبایی‌دوستی و مصلحت‌گرایی سبب تغییر در نگرش‌ها و ارزش‌های اجتماعی و ساختار جامعه می‌شود؛ این در حالی است که در دنیای تعاملات مقطعی و سطحی، برای تغییر هر چیزی به ظاهر آن استناد می‌شود و یکی از مهمترین این ظواهر، بدن به عنوان در دسترس‌ترین قرارگاه نمایش است.

در کنار همه مواردی که در این باره بیان شد،‌ باید گفته شود، هجمه فرهنگی که اکنون در قالب سبک زندگی با آن روبرو هستیم و هر روز بیش از پیش نمود پیدا می‌کند،‌ با برنامه‌های فرهنگی هر از گاهی و غفلت مسئولان قابل مقابله نیست. بر اساس اصول روانشناسی برای اینکه از امری نهی کنیم،‌ لازم است امری دیگر را جایگزین نماییم؛ ولی متاسفانه ما هنوز به این جایگاه نرسیده‌ایم تا توجه کافی به این موضوع داشته باشیم، چه رسد به اینکه جایگزینی مناسب برای آن معرفی کنیم و این موضوع باید مورد توجه مسئولان فرهنگی و سیاستگذاران این حوزه قرار گیرد تا با هوشمندی و تیزبینی بیشتری نسبت به گذشته،‌ به این امور رسیدگی کنند.

منبع:خبرگزاری رسمی حوزه

در قرآن، حيات مجدد طبيعت بعد از مرگ ظاهري از نعمت‌هاي الهي و نشانه‌هاي خداوند براي اهل ايمان شمرده شده و يا به عنوان مثالي براي برپايي قيامت و معاد از آن ياد شده است. در اين مطلب به مناسبت 15 اسفند روز ملي درختكاري، بخشي از روايات مربوط به جايگاه و اهميت درختكاري در منابع ديني ارايه مي شود.

 * كاشت درخت و آزاد كردن بنده

حضرت اميرالمومنين (ع) يك هزار بنده را از دسترنج خود در راه خدا آزاد كردند، به اين گونه كه نهال درخت مي كاشتند بعد آن را مي فروختند و از پول آن بنده مي خريدند و در راه خدا آزاد مي كردند و به آنان چيزي از مال خود مي‏بخشيد كه نيازي به مردم نداشته باشند. (ارشاد القلوب- ج‏1، ص: 253)

* كاشت درخت و وقف آن

 بعضي از غلامان، به حضرت امير (ع) خبر دادند كه آب چشمه‏اي در يكي از باغ‏ها مي‌جوشد و مانند گردن شتر از آن چشمه آب بيرون آيد، سه مرتبه فرمود؛ وارث‏هاي آن چشمه را مژده دهيد، سپس حضرت چند گواه طلب كرد و آنان را گواه گرفت كه اين چشمه را در راه خدا وقف كردم تا پايان دنيا و فرمود: اين كار را كردم تا خدا آتش را از چهره‏ من دور كند. معاويه خواست همان نخلستان را از حضرت امام حسن (ع) به دويست هزار دينار خريداري كند حضرت فرمود؛ چيزي از آن را نمي‏فروشم زيرا پدرم آن را در راه خدا وقف كرده است. (ارشاد القلوب- ج‏1، ص: 253)

 * كاري حلال‌تر از درختكاري نيست

 مردي از امام صادق (ع) پرسيد: شنيده ام زراعت مكروه است؟ امام صادق (ع) فرمودند: [اين گونه نيست بلكه] زراعت كنيد، درختكاري كنيد به خدا قسم كاري از آن پاك‌تر و حلال‌تر نيست! (كافي ج 5)

 *بهره‌مندي ثواب

رسول اكرم (ص) در ضمن حديثي مي‌فرمايند:‌ كسي كه درختي بكارد، مادامي كه يك نفر از بندگان خدا از آن درخت استفاده ببرد اجر و ثواب شامل او مي‌شود. (مستدرك الوسائل ج 13، ص 460 )

 *درخت دنيا و بهشت

رسول خدا (ص) در اين رابطه فرمودند: كسي كه درختي بكارد خداوند نيز براي او در بهشت درختي مي‌كارد. پيامبر اكرم (ص) در جاي ديگر مي فرمايند: كسي كه درختي بكارد يا چاهي حفر كند يا زمين مرده اي را زنده كند، پس از جانب خدا و رسول (ص) پاداش نصيب او مي‌شود.(من لا يحضرالفقيه، ج 3، ص 240)

امام حسن (ع) نيز فرمودند: ‌نخل و درخت براي خانواده درختكار، ‌بركت است و براي بازماندگان پس از آنان نيز اگر شكرگزار خداوند باشند نيز بركت است.(كنزالعمال، ج 12، ص 339، حديث 35306)

 *ثواب به اندازه ميوه‌هاي درخت

 رسول اكرم (ص) فرمودند: ‌هر كسي كه درختي بكارد و درخت ميوه دهد، خداوند به اندازه ميوه هاي آن درخت به او ثواب مي‌دهد. (مستدرك الوسائل،‌ج13، ص 460)

 *درخت و صدقه جاريه

 رسول اكرم (ص) فرمود: هر كسي چيزي بكارد، ‌هيچ انسان و يا مخلوقي از آن نمي‌خورد، مگر اين‌كه براي كسي كه آن را كاشته صدقه مي‌باشد. (گلهاي جاويدان، هزار كلمه قصار، ص 341)

پيغمبر اكرم (ص) نيز فرمود: اگرشخصي از اين عالم رحلت كند، كارهاي او كه در اين دنيا انجام مي‏داده همه قطع و بريده مي‏شود، مگر سه چيز كه بعد از فوت او از آن بهره مي‏برد و بر حسناتش افزوده مي‏شود: اول صدقه جاريه، يعني آن كارهايي كه انجام داده و آثارش باقي است و مردم از آن بهره‏مند مي‏شوند، مانند: مسجد و ساير بناهاي خير يا حفر قنوات و غرس اشجار يا احداث راه براي عبور مردم و امثال اينها كه مادام كه آثارش باقي است و مردم از آن بهره‏مند مي‏شوند، ثواب در نامه عمل آن كس ثبت مي‏كند. (ارشاد القلوب- ص 52)

 امام صادق (ع) فرمود: شش چيز است كه مومن پس از مرگ خود از آن سود مي‌برد، فرزند صالح كه برايش آمرزش خواهد، قرآني كه خوانده شود، چاه آبي كه بكند و درختي كه بكارد و صدقه آبي كه جاري سازد و روش نيكي كه از آن پيروي شود. (امالي شيخ صدوق- ص 169)

 *شصت‌هزار درخت

حضرت علي (ع) در بيست و پنج سال عزلت و خانه‌نشيني، به حفاري قنات و درختكاري مشغول بودند و شصت هزار نخل كاشتند. (مقدمه نخج الفصاحة،‌چاپ دوم،‌ص 84)

 * نهال هاي بهشتي

 از ابو ايوب انصاري از رسول خدا (ص) روايت شده كه فرمود: شبي كه به معراج رفتم و در آسمانها سير داده شدم، ابراهيم خليل الرحمن (ع) عبورش به من افتاد و گفت: به امت خود امر نما كه از نهال هاي بهشت (در زمين آن) بسيار بنشانند، زيرا زمين بهشت، پهناور و خاك آن پاكيزه است حضرت فرمود؛ به ابراهيم گفتم: نهال هاي بهشت چيست؟ گفت: گفتن لا حول و لا قوة الا باللَّه. (طرائف الحكم يا اندرزهاي ممتاز، ج‏2، ص: 377)

امام باقر از پدرانش نقل كرده كه رسول خدا (ص) بر مردي گذشت كه در باغش درخت مي‌كاشت فرمود؛ آيا مي خواهي تو را راهنمايي كنم به كشت درختي كه ريشه آن برجاتر و ميوه‏اش زودرس‏تر و خوشمزه‏تر و در انفاق پاياتر باشد؟ عرض كرد بله يا رسول اللَّه (ص) پدر و مادرم قربانت، آن حضرت فرمود درهنگام بامداد و عصر بگو سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الا اللَّه و اللَّه اكبر كه اگر آن را بگويي به هر تسبيحي 10 درخت از انواع ميوه‏ها در بهشت خواهي داشت و آنها باقيات و صالحاتند. آن مرد در ادامه عرض كرد يا رسول الله تو گواه باش اين باغ من وقفي است، آن را براي فقراي مسلمان كه در صفه اند وقف كردم.(امالي شيخ صدوق كمره‏اي، ص: 203)

منبع:http://www.al-falah.ir/portal/?pageID=1269