مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

 الان که حرفاشو مرور میکنم میبینم چقد این جمله ش زبان حال منه….

یه روز آره ام…یه روز نه…

یه روز میخوامت …یه روز…نه که نخوامت ها… یه جوری شلوغ پلوغ میشه…معلوم نمیشه چی به چیه!!

بعد که خلوت میشم  یوهو میبینم…عه؟! ای دل غافل

من هنوز نمازمم درست نکردم چه برسه به بقیه کارا…

کی این موش وگربه بازیای نفسانی تموم میشه…کی میشه که من بشم اونی که باید بشم…

خدایا نذار این دل ومغز  و جوارح آکبند بمونه…بیا خودت منو از آک بودن در بیار…

منم یه لباس سفید میپوشم  دورت میگردم…

عزیزان من! روزه برای خاضع کردن و مهار کردن همین روح بهیمیّت در آدمی است. نماز برای خاضع کردن انسان است. همه حرکات و سکنات و عمل و سکون و اقدام و هر آنچه در اسلام است، برای این است که ما بر نفس خودمان تسلّط پیدا کنیم.
تا بتوانیم بر سر این فیل وحشی که در درون و در وجود ماست، چکّش نصیحت و موعظه و ذکر و تکالیف الهی را بکوبیم و آن را رام کنیم. عید هم برای این است؛ روزه هم برای این است؛ نماز هم برای این است؛ جهاد هم برای این است؛ حکومت اسلام هم برای این است که فضا را برای چنین موقعیتی فراهم کند؛ دلها را به خدا نزدیک کند؛ انسانها را در عین آباد کردن روی زمین - آباد کردن دنیا - از این‌که دنیا را هدف غایی خود قرار دهند، فراتر ببرد. اسلام نمیگوید دنیا را آباد نکنید، دنبال علم نروید، دنبال شناختن سنّت های الهی در طبیعت نروید؛ نه! اسلام به‌عکس، راهنماىِ به دانش و تعقّل است.
دیدار اقشار مختلف مردم ۲۸/دی/۱۳۷۷

بزرگترین درس ماه رمضان، خودسازی است. اوّلین و مهمترین قدمِ خودسازی هم این است که انسان به خود و به اخلاق و رفتار خود با نظر انتقادی نگاه کند؛ عیوب خود را با روشنی و دقّت ببیند و سعی در برطرف کردن آنها داشته باشد. این از عهده خود ما برمی‌آید و این تکلیفی بر دوش ماست.
به هم رحم کنید تا خدای متعال به شما رحم کند. کسانی که زرنگی و هوش و امکانات و قدرت و مسؤولیت و تواناییهای گوناگون فردی و اجتماعی دارند، از این توانایی ها در راه تعدّی به دیگران استفاده نکنند. خود را بنده خدا بدانیم؛ در مقابل بقیه بندگان خدا، خود را موظّف به همراهی، احسان، نیکی و رعایت انصاف بدانیم؛ آن‌گاه باران رحمت و فضل خدا بر سر ما خواهد بارید؛ ما را شستشو خواهد داد و برکات خود را بر ما نازل خواهد کرد.
 

خدایا! ما بندگان ضعیف هستیم، ما بندگانی هستیم که هیچ نداریم، ما هیچیم و هرچه هست تویی. ما اگر چنانچه خلاف می‌کنیم نادانیم، تو بر ما ببخش. تو ما را به این ماه مبارک رمضان وارد کن به طوری که با رضای تو وارد بشویم در او. خدایا! تو ما را لیاقت بده که در این مهمانی که از ما کردی به‌طور شایسته وارد بشویم. خدایا! این ایران که از همه اطراف به او هجوم شده است، برای اسلام، این ایران را تو تقویت کن.بیانات حضرت امام خمینی رحمه‌الله در دیدار نمایندگان مجلس - ۹ خرداد ۱۳۶۳

هفده اردیبهشت سال گذشته، رهبر انقلاب در دیدار با معلمان با اشاره به اینکه ما برای تربیت نسل آینده با حریفی به نام «نظام سلطه‌ی بین‌المللی» مواجه هستیم فرمودند: «ممکن است برخی تعجب کنند که چه ارتباطی میان آموزش‌وپرورش و «نظام سلطه‌ی بین‌المللی» وجود دارد، درحالی‌که واقعیت این است که نظام سلطه برای نسل جوانِ ملت‌ها به‌ویژه ملتِ ایران برنامه دارد.» ایشان به این موضوع هم تأکید کردند: «نظام سلطه می‌خواهد نسل آینده‌ی کشورها، نسلی باشند که فکر، فرهنگ، نگاه و سلیقه‌ی مورد نظر او را در مسائل جهانی داشته باشند و در نهایت نخبگان، سیاستمداران و افراد تأثیرگذار همان‌گونه فکر و عمل کنند که او تمایل دارد.» به‌همین دلیل، رهبر انقلاب موضوع آموزش و پرورش را طبق تصریح قانون اساسی، موضوعی «حاکمیتی» بیان فرمودند.

پروژه‌ای جهانی
سند موسوم به ۲۰۳۰ سازمان یونسکو را می‌توان یکی از موارد طراحی نظام سلطه‌ی بین‌المللی دانست. البته این سند تنها یکی از ۱۷ هدف پروژه‌ی میلینیوم جهانی است. میلینیوم یا اعلامیه‌ی هزاره‌ی سازمان ملل متحد با هدف توسعه‌ی پایدار، از مهم‌ترین طرح‌هایی است که توسط سازمان ملل به منظور جهانی‌سازی ملت‌ها و یکسان‌سازی فرهنگ‌ها سال‌ها در دستور کار نهاد‌های مرتبط با این سازمان قرار گرفته بود و سرانجام شکست خورد. پس از شکست این پروژه، در سال ۲۰۱۵ برنامه‌ی جدیدی از سوی سازمان ملل مطرح شد و در مجمع عمومی سازمان ملل با حضور روسای جمهور کشورهای عضو از جمله جمهوری اسلامی ایران به تصویب رسید. نکته‌ی حائز اهمیت این است که این برنامه به صورت without voting، یعنی بدون رای و نظر مخالف به تصویب رسیده است، در حالیکه اگر مخالفتی از سوی هیئت ایرانی حاضر صورت گرفته بود، این برنامه با «اجماع عمومی» تصویب می‌شد. امری که انتظار می‌رفت با توجه به مغایرت‌ها و تضادهای واضح و مشخص این برنامه با فرهنگ و اسناد بالادستی کشورمان، با مخالفت هیئت جمهوری اسلامی به عنوان داعیه‌دار حکومت اسلامی قرار بگیرد.

پس از اجلاس عمومی سازمان ملل، اجلاس با حضور وزرای ۱۳۰ کشور از جمله ایران در اینچئون کره‌ی جنوبی برگزار می‌شود. سندی که از سال ۲۰۱۴ به عنوان برنامه‌ی آموزشی در مسقط طراحی شده بود، در این اجلاس به تصویب و امضا می‌رسد. هرچند که تا به امروز هیچ خبر رسمی‌ای مبنی بر امضای وزیر وقت آموزش و پرورش بر این سند منتشر نشده است. این تعهد در حالی صورت می‌گیرد که دو نهاد نظارتی مهم در این موضوع یعنی شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجلس شورای اسلامی و نهادهای فراقوه‌ای نظیر مجمع تشخیص مصلحت و شورای عالی امنیت ملی از پذیرفتن این سند بی‌اطلاع بوده‌اند.

تصویب و اجرای پنهانی
در جلسه‌ی مورخ ۱۳۹۵/۰۶/۲۵ هیئت دولت، اجرای سند ۲۰۳۰ با تشکیل کارگروهی، الزامی می‌شود. این کارگروه موظف می‌شود که برنامه‌های اجرایی این سند را به سایر دستگاه‌های مربوطه ابلاغ کند و بر اجرای آن نظارت داشته باشد. نخستین واکنش رسمی به این مصوبه‌ی هیئت دولت، چهار ماه پس از اجرایی شدن آن صورت می‌گیرد، زمانی که ستاد نقشه‌ی جامع علمی کشور در جلسه‌ی هشتاد و هشتم خود، با گلایه از عدم اطلاع رسانی دولت به شورای عالی انقلاب فرهنگی، نگرانی خود را از تصویب و اجرای این سند اعلام می‌کند. با ادامه یافتن اجرای این سند و عدم پاسخگویی مسئولان مربوطه، این نگرانی به صحن عمومی شورای عالی انقلاب فرهنگی در جلسه‌ی ۱۳۹۵/۱۱/۱۹ سرایت کرد و در حضور رئیس جمهور و وزرای مربوطه، نگرانی از تصویب و اجرای سند ۲۰۳۰ با صحبت چند تن از اعضای شورا به ریاست جمهوری منتقل شد. در حالیکه انتظار عمومی اعضای شورا بر این بود که با انتقال این دغدغه، روند رای‌گیری و در دستور‌کار قرار گرفتن توقف و اصلاح سند ۲۰۳۰ آغاز می‌شود اما رئیس‌جمهور این مسئله را به جلسه‌ی بعدی موکول می‌کند. جلسه‌ای که تا به ‌امروز تشکیل نشده است.

پس از این اتفاق، موضوع سند ۲۰۳۰، با حضور مدیر کل کمیسیون ملی یونسکو در دستور کار ستاد نقشه‌ی جامع علمی کشور قرار می‌گیرد. محورهای این جلسه بدین شرح است:
- عدم مشارکت و اطلاع رسانی به شورای عالی انقلاب فرهنگی مورد انتقاد است.
- اسناد آموزشی بالادستی نظام، اسنادی مترقی هستند که کشور را بی‌نیاز از اسناد ابلاغی از سایر جوامع بیگانه می‌کند.
- روند ابلاغ و ترجمه‌ی این سند متوقف شود، تا از تداخل و تعارض در نظام آموزشی کشور جلوگیری شود.
- در بسیاری از جملات بیانیه‌ی اینچئون عباراتی وجود دارد که نشانگر الزام‌آور بودن بندهایی از این بیانیه می‌شود.
- سکولار بودن و ترویج بی‌دینی، آموزش معلمان به شیوه‌ی غربی، اختلاط جنسی، حذف آیات جهاد و ممنوعیت ترویج فرهنگ ایثار و شهادت و… از جمله موارد اختلافی و متضادی است که این سند با فرهنگ اسلامی ایرانی دارد.
- پذیرش نقش راهبری، نظارت و گزارش‌دهی به یونسکو محکوم می‌شود.

در حقیقت با پذیرش این سند علاوه‌بر تغییراتی که در نظام آموزشی کشور پدید می‌آید، این تعهد بوجود می‌آید که مهم‌ترین آمار‌ها و اطلاعات که مربوط به نسل جوان و نوجوان کشور است به صورت گزارش‌های مداوم به نهادهای بیگانه اعلام شود. در پایان این جلسه که با حضور مدیر کل کمیسیون ملی یونسکو برگزار شد، مقرر شد تا اجرای این سند سریعا متوقف شود.

علی رغم این مصوبه بازهم دولت اجرای این سند را متوقف نمی‌کند و ماه‌های آینده هم اجرای آن ادامه می‌یابد تا زمانی که رهبر انقلاب در دیدار با معلمان به اجبار، شخصا به روند اجرای سند ورود می‌کنند و می‌فرمایند: «این سند ۲۰۳۰ سازمان ملل و یونسکو و این حرفها، اینها چیزهایی نیست که جمهوری اسلامی بتواند شانه‌اش را زیر بار اینها بدهد و تسلیم اینها بشود. به چه مناسبت یک مجموعه‌ی به‌اصطلاح بین‌المللی‌ای -که قطعاً تحت نفوذ قدرت‌های بزرگ دنیا است- این حق را داشته باشد که برای کشورهای مختلف، برای ملّت‌های گوناگون، با تمدّن‌های مختلف، با سوابق تاریخی و فرهنگی گوناگون، تکلیف معیّن کند که شما باید این‌جوری عمل کنید؟ اصل کار، غلط است. اگرچنانچه با اصل کار شما نمی‌توانید مخالفت بکنید، حدّاقلّش این است که بِایستید بگویید جمهوری اسلامی خودش ممشیٰ دارد، خطّ‌و‌ربط دارد، ما سندهای بالادستی داریم، ما می‌دانیم باید در زمینه‌های آموزش، پرورش، اخلاق، سبک زندگی چه‌کار کنیم؛ احتیاج به این سند وجود ندارد. اینکه ما برویم سند را امضا کنیم و بعد هم بیاییم شروع کنیم بی‌سروصدا اجرائی کردن، نخیر، این اصلاً مطلقاً مجاز نیست.» با این بیانات بود که بلافاصله و به اجبار روند اجرای سند ۲۰۳۰ متوقف شد. از سوی دیگر سند ۲۰۳۰ تعارضات فراوانی با اسناد بالادستی نظام شامل، سند چشم انداز بیست ساله، نقشه‌ی جامع علمی کشور، سند تحول بنیادین در آموزش و پرورش و حتی اصول ۷۷و ۱۵۳ قانون اساسی دارد.  

اختلاف در چیست؟
اما در روزهای اخیر، رسانه‌های معاند با انقلاب مبنای مخالفت با سند ۲۰۳۰ را برابری و یکسان‌سازی آموزشی و جلوگیری از رشد کیفی آموزش در سطح کشور بیان کرده‌اند، در حالی‌که ماجرا این نیست، کمااینکه در سند سیاست‌های کلی ایجاد تحول در آموزش و پرورش که رهبر انقلاب در سال ۱۳۹۲ ابلاغ کردند نیز ارتقاء جایگاه آموزش و پرورش به مثابه مهم‌ترین نهاد تربیت نیروی انسانی و مولّد سرمایه‌ی اجتماعی در دستور کار قرار گرفته است. به این دلیل که این برنامه بدون در نظر گرفتن مسائل و اقتضائات بومی، فرهنگی و همچنین آرمان‌های ایران اسلامی طراحی شده است. به همین دلیل  اجرا و تعهد به این سند، موجبات تغییر و تعارض فرهنگی و هویتی را در نسل‌های آینده سبب می‌سازد.

آموزش بهانه است
سند ۲۰۳۰ را می‌توان مدخل ورودی برنامه‌ی جامع سازمان ملل برای تسلط بر کشورها به بهانه‌ی موهوم توسعه‌ی پایدار دانست. این برنامه که در ادامه‌ی پروژه‌ی میلینیوم جهانی است، در چهارمین و مهم‌ترین هدف از اهداف ۱۷ گانه‌ی این پروژه، قرار گرفته است. در حقیقت آغاز و نقطه‌ی شروع این پروژه با تغییر نظام آموزشی کشورها صورت می‌گیرد، حال آنکه برای رسیدن به جامعه‌ی جهانی یکپارچه و مقبول قدرت‌های جهانی، تنها لازم است تا نسل آینده با هویت ملی و مذهبی خود بیگانه شود. در این میان نباید غافل شد که نهادها و سازمان‌های جهانی همواره در راستای هم‌افزایی اطلاعاتی و بازوهای اجرایی ایالات متحده امریکا و هم‌پیمانش در سطح بین‌الملل فعالیت می‌کنند. در حقیقت این برنامه‌ی جهانی اهدافی مهم‌تر از صرف تغییر نظام آموزشی را در کشور را دنبال می‌کند و آن تغییر همه‌جانبه در اقتصاد، سیاست، قوانین مدنی و سبک زندگی است، به‌گونه‌ای که در نظام مرکز- پیرامونی جامعه‌ی جهانی، ایران به کشوری پیرامونی و تابع جامعه‌ی جهانی تبدیل شود. کشوری که با قبول سرکردگی و هژمون یک دولت و فرهنگ خاص، خود را عرضه‌کننده‌ی مواد خام و تأمین‌کننده‌ی نیروی انسانی برای مناسبات جهانی بداند و حق تصمیم‌گیری در عرصه‌ی داخلی و بین‌المللی را از خود سلب نماید. بیخود نیست که در این سند، از عبارت «شهروند جهانی» برای تعریف مردمان یک سرزمین استفاده شده است. موضوعی که به مرور، روح استقلال یک ملت را نیز نشانه گرفته و به خطر خواهد انداخت.

منبع:http://farsi.khamenei.ir/others-report?id=36515

یکی از ارکان دین مبین اسلام، اخلاق است. براساس تعالیم قرآن و روایات و گواهی تاریخ، یکی از عوامل موفقیت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و رشد اسلام عزیز در سرزمین بی تمدن حجاز، اخلاق زیبای نبوی است.

عرب بیابانی بی تمدن، که دختر زنده به گور می کرد، جواب خون را با فقط با خون می داد و از گذشت و ایثار در میانشان اثری نبود، پیامبر چنان دل ها را بهم نزدیک می کند که در جنگ احد، یکی از رزمندگان یادش آمد که یکی از پسر عموهایش مجروح بر زمین افتاده و طبیعتا به آب نیاز دارد. مشکی گرفت و به سمت او حرکت کرد. مشک را به سمت دهانش آورد تا آب بنوشد؛ صدای مجروحی را شنید و اشاره کرد که آب را به ایشان بدهد. سراغ مجروح دوم، رفت؛ ایشان به مجروح سوم، اشاره کرد. به مجروح سوم که رسید؛ شهید شد. وقتی که به مجروح دوم و اولی رسید؛ دید این دو بزرگوار هم شهید شدند. با اینکه شخص مجروح خون از بدنش جاری شده و عطش، همه وجودش را گرفته و شدیدا به آب احتیاج دارد؛ ولی ایثار کرده و به فکر دیگران است. این مکتب نبوی است که افراد بی عاطفه را اینگونه با عاطفه، با محبت، مهربان و دلسوز ساخته است.

خداوند متعال در سوره آل عمران، آیه 159 می فرماید: «فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کنْتَ فَظًّا غَلیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِک؛ رحمت خدا، تو را با خلق، مهربان و خوش خوی گردانید و اگر تند خو و سخت دل بودی؛ مردم از پیرامون تو متفرق می‏شدند». اگر نبی مکرم اسلام خشن، یا زود رنج بود؛ در ارتباط با اعراب که کمترین اطلاعی از نحوه مراوده با دیگران نداشتند؛ با مشکل روبرو می شد. هر روز تعدادی از مردم از اطرافش دور می شدند و یا این که خودش از مردم و جامعه فاصله می گرفت و گوشه نشینی را انتخاب می کرد.

رفتار افرادی که می خواستند ایمان بیاورند و یا مسئله ای بپرسند؛ گاهی اوقات به حدی بیشرمانه بود که برخی از اصحاب پیامبر اجازه می خواستند تا فرد خاطی را ادب کنند. ولی رسول خدا می فرمود: به آن ها آزاری نرسانید.

پیرزنی مسئله ای را از پیامبر پرسید. رسول خدا جواب دادند. تا ده مرتبه همان مسئله را از ایشان می پرسد و پیامبر بدون این که خشم بگیرند و ناراحت شوند؛ در کمال محبت و آرامش جواب می دهند. راوی می گوید: تن صدای پیغمبر در جواب اول و دهم یکی بود و ذره ای خشم یا بلند شدن صدا را در جواب های مختلف پیامبر ندیدم.

به رسول خدا صلی الله علیه و آله خبر رسید که سعد بن معاذ، مرده است. آن حضرت با اصحاب خود آمدند و دستور داد سعد را غسل دهند و خود بر در ایستاد و چون حنوط و کفنش کردند و تابوتش برداشتند؛ رسول خدا بی‏ کفش و رداء، او را تشییع کرد و گاهی سمت راست تابوتش را می گرفت و گاهی سمت چپ آن را، تا به گورش رسانید و خود میان گور او رفت. لحدش را درست کرد و خشت بر او چیده و می فرمود: «سنگ به من دهید و گل بدهید و میان خشتها را گل می زد و چون تمام شد و خاک بر او ریخت و قبرش را ساخت؛ رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: من می دانم کهنه می‏شود و کهنگی به او سرایت می کند؛ ولی خدا دوست دارد هر که کاری انجام می دهد؛ محکمش‏  نماید.

چون از قبرش پرداختند؛ مادر سعد برخاست و گفت: ای سعد بر تو گوارا باد بهشت. رسول خدا فرمود: ای مادر سعد، آرام باش و با پروردگارت قطع مکن. زیرا سعد گرفتار فشار قبر شد. گوید: رسول خدا(ص) برگشت و مردم برگشتند و به آن حضرت گفتند: یا رسول اللَّه ما دیدیم با سعد آن کردی که با احدی نکردی. تو بی‏رداء و کفش دنبال جنازه‏اش، راه رفتی. فرمود: فرشته‏ها بی‏ردا و پای برهنه دنبال او بودند و من به آن ها تأسی کردم. گفتند راست و چپ تابوتش را گرفتی. فرمود دستم به دست جبرئیل بود و هر جا را می گرفت؛ می گرفتم. گفتند تو دستور غسلش را دادی و بر او نماز خواندی و او را با دست خود در گور نهادی و باز هم، فرمودی که سعد فشار قبر دارد؟ فرمود آری! با خاندان خود بداخلاقی می کرد.»(امالی شیخ صدوق، ص 385)

سعدبن معاذ، اهل نماز و روزه بود ولی چون در منزل بد اخلاق بود؛ گرفتار فشار قبر شد. بخصوص که گناهان اخلاقی، معمولا حق الناس است و خداوند از حق الناس نمی گذرد.

در نتیجه اخلاق یکی از ارکان و پایه های اسلام است و پیامبر عظیم الشأن هم، اساس رسالتش را اخلاق معرفی می کند. «بعثت لاتمم مکارم الاخلاق؛ برانگیخته شدم تا اخلاق نیک را به تمام و کمال رسانم»(بحار الأنوار، ج ‏67، ص 372)

احکام الاهی عموما بعد از عبودیت و بندگی، ناظر به اخلاق و روابط حسنه انسان ها با یکدیگر است. در حج که یکی از باشکوه ترین اعمال عبادی است؛ وحدت، همدلی، تعامل با دیگران و فریاد رسی از دیگران به نمایش گذاشته می شود.

در نماز که ستون دین اسلام است، وقتی به جماعت برپا می شود؛ نظم، صمیمیت، صفا و همدلی مشاهده می شود. در سوره حمد، نحوه ارتباط با انسان های هدایت یافته و گمراهان به نمایش گذاشته شده است.   

روزه ماه رمضان که به انسان درس صبر و استقامت در برابر سختی ها، گذشت و ایثار و به فکر گرسنگان بودن را، آموزش می دهد نیز، اشاره به مسائل اخلاقی دارد.

در نتیجه یکی از برکات ماه مبارک رمضان، تقویت اخلاق است. انسان روزه دار، وقتی که می تواند جلوی شکمش را بگیرد و در برابر تشنگی و گرسنگی تحمل داشته باشد؛ قطعا می تواند غضب خود را فرو خورد. می تواند زبان خود را کنترل کند و از گناهانی همچون غیبت، تهمت، دشنام، فحاشی و …. اجتناب نماید.

می تواند در برابر خواسته های سرکش شیطان، مقاومت نماید. انسان روزه دار در طول ماه رمضان، با بهره گیری از این ماه، می تواند بر تمام اعضا و جوارح و افکارش مسلط شود.

از خطبه شعبانیه پیامبر اکرم استفاده می شود که انسان باید در همه ایام به فکر فقرا و گرسنگان باشد و در ماه مبارک رمضان بیشتر.«وَ اذْکُرُوا بِجُوعِکُمْ وَ عَطَشِکُمْ فِیهِ جُوعَ یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ عَطَشَهُ وَ تَصَدَّقُوا عَلَی فَقُرَائِکُمْ وَ مَسَاکِینِکُم، با گرسنگی و تشنگی در ماه مبارک رمضان به یاد تشنگی و گرسنگی قیامت، باشید و به فقرا و مساکین صدقه دهید‏»(وسائل‏ الشیعة، ج  10 ص  313)

«وَقِّرُوا کِبَارَکُمْ وَ ارْحَمُوا صِغَارَکُمْ وَ صِلُوا أَرْحَامَکُم‏؛ به ریش سفیدان و بزرگان احترام  و به کودکان و خردسالان ترحم نمایید. از ارحام و خویشان خبرگیری کنید»(وسائل‏ الشیعة، ج  10 ص  313)

«أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ حَسَّنَ مِنْکُمْ فِی هَذَا الشَّهْرِ خُلُقَهُ کَانَ لَهُ جَوَازٌ عَلَی الصِّرَاطِ یَوْمَ تَزِلُّ فِیهِ الْأَقْدَام‏؛ ای مردم هرکس در این ماه اخلاقش را نیکو نماید، جواز عبور از پل صراط را، در روزی که همه قدم ها می لغزد؛ به دست آورده است.» (وسائل‏ الشیعة، ج  10 ص  313)

بیشترین سفارش نبی مکرم، در این خطبه، بر مسائل اخلاقی است. پس یک روزه دار، باید مراقب رفتار و کردارش باشد و به بهترین نحو، اخلاق خود را به نمایش بگذارد.

منبع : , اختصاصی پایگاه حوزه

مهم ترین عناوین کتاب «تغذیه در ماه رمضان» درذیل می آید .

* چیستی تغذیه

* ارزش و اهمیت تغذیه در اسلام

* اصول تغذیه در ماه رمضان

 * تغذیه سحر و افطار

 * توصیه‌ها و پرهیزهای غذایی

 * تغذیه برای مزاج‌های مختلف

 * تغذیه گروه‌های خاص

 * بیماران و روزه‌داران

 * برنامه هفتگی تغذیه رمضان

علاقه مندان به تهیه این اثر می توانند به موسسه آل یاسین واقع در قم - صفاشهر - کوچه ۴ - پلاک  ۵

مراجعه  و یا برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره تلفن: ۳۲۶۰۳۰۹۱ (۰۲۵) تماس حاصل فرمایید .