مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

«لا بِذِكرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ»️

استادی می فرمود :
این آیه معنایش ایـن نیست که
با ذکر خدا دل آرام می گیرد
این جمله یعنی خدا می گوید :
جوری ساخته ام تو را که جز با یاد من آرام نگیری !!!
تفاوت ظریفی است!!!!
اگر بیقراری؛ اگر دلتنگی ؛ اگر دلگیری ؛
گیر کار آنجاست که هزار یاد، جز یاد او، در دلت جولان می‌دهد

شاگردی از عابدی پرسید :تقوا را برایم توصیف کن!
عابد گفت: اگر در زمینی که پر از خار و خاشاک بود مجبور به گذر شدی چه میکنی؟
شاگرد گفت: پیوسته مواظب هستم و با احتیاط راه میروم تا خود را حفظ کنم.
عابد گفت: در دنیا نیز چنین کن! تقوا همین است.
از گناهان کوچک و بزرگ پرهیز کن و هیچ گناهی را کوچک مشمار زیرا کوهها با آن عظمت و بزرگی از سنگهای کوچک درست شده اند.!!!

یادش بخیر، به بهانه ی خانه تکانی همه دور هم جمع میشدیم…
یادش بخیر ، به بهانه ی خانه تکانی یک دل سیر میخندیدیم …
یادش بخیر ، به بهانه ی خانه تکانی دلهایمان نیز از کینه و کدورت پاک میشد …
این روزها عجیب دلتنگ شده ام …
برای آن فرشی که وسط حیاط خانه مادربزرگ پهن میکردیم ویک کاسه در دست میگرفتم و به بهانه ی شستن فرش دوزانو بر روی فرش خیس شده و پراز کف مینشستم و در جهت خواب فرش کاسه را هل میدادم…
ویادش بخیر آب بازی آخر فرش شستن با بچه ها و بزرگترها
حتی یادش بخیر فریاد های مادر … سرما میخوری بچه… من برات لباس نیاوردم!
وقتی ماشین قالی شویی از جلوی خانه مان رد میشود اصلا چقدر دلم می خواهد دوباره سرما بخورم! اما فرش ها را خودمان در کنار فامیل هایمان با یک دنیا شادی بشوریم… لااقل فرش های مادربزرگ را !
وقتی که دیگر بجای جمع شدن ها در کنار یکدیگر برای خانه تکانی خانه ی مادربزرگ سراغ کارگر می روند نمیدانم آن نگاه غمگین مادربزرگ را کدام کارگر می تواند بتکاند … آن دل خسته ی پدربزرگ را چه کسی می تواند گردگیری کند !
دلم تنگ شده است ،اندکی برای تمام مادربزرگ ها و پدربزرگ هایی که دیگر در کنار ما نیستند،
و بیشتر برای آن ها که هستند اما دلشان از غم دوری نالان است.

بگذار بهتر بگویم دلم یک شادی تکانی می خواهد

قیامت هر فرد از دنیای او شروع می شود از این رو نباید نسبت به بازتاب اعمال غافل بوده و با سهل انگاری از کنار آن عبور نمود.

بطورمثال اگر برای فردی مشکلی بوجود آید باید ابتدا به خود رجوع نموده و اعمال و رفتارش را بررسی کند و از خود بپرسد : چه کسی را آزرده که این چنین آزار دیده است؟ البته این اقدامی است که هر فرد برای خود می تواند انجام دهد و اجازه ندارد نسبت به مشکلات و گرفتاریهای دیگران چنین قضاوتی نماید یعنی اگر مشکلی برای دیگری پیش آمد باید حمل براین نماید که خداوند جهت ارتقاء مقامات معنوی او را مبتلاء نموده است.

به این ترتیب هرکس باید مراقبه خاص داشته باشد و نامه اعمالش را بررسی کند وبه اصلاح امور خود بپردازد و غافل از بازتاب عمل خود نباشد و بر این باور باشد که در صورت غفلت به خسران ابدی گرفتار خواهد شد.

خداوند سبحان ميفرمايد:"ما اصابك من سيئة فمن نفسك”
(هربدي اي به توميرسد ازجانب خودت است)

برگرفته ازكلام استاد بروجردي

ما در باب اعمال نیک داریم که خیر، به طور عملی و لفظی باید کنار هم باشد. نسبت به تربیت کسانی که تحت تربیت انسان قرار میگیرند مثل فرزند انسان، باید با هم باشد تا خوب تأثیر بگذارد.

در یک روایتی از امام رضا علیه السلام آمده که حضرت فرمود:

«مُرِ الصَّبِیَّ فَلیَتَصَدَّق بِیَدِه بِالکِسرَةِ وَ القَبضَةِ و الشَّیءِ وَ إن قَلَّ» :کودک را امر کن تا با دست خود صدقه بدهد، اگرچه کم باشد.

بصورت گفتاری به او امر کن این کار را بکند! حال که میخواهی دست گیری از مستمند کنی و صدقه بدهی با دست او بده! پول را بده به او بگو: تو بده! صدقه را تو می دهی امّا به دست او بده!

ببینید چقدر زیبا می اید مطلب را بیان میفرماید:

« فَلیَتَصَدَّق بِیَدِه » با دست بچّه هات قبضه را یک مُشت میگویند میخواهی در راه خداانفاق کنی، دستگیری از مستمندان بکنی، هم به او امر کن، هم با دست او این کار را بکن! یعنی هم گفتاری هم کرداری. هر دو با هم.

گزیده ای بیانات حاج آقا مجتبی تهرانی

با ناراحتی گفت:” وقتی من از دنیا رفتم، به رسم عرب جنازه‌ام را روی تخته حمل نکنید، حجم بدنم معلوم می‌شود.”

اسماء تابوتی درست کرد شبیه تابوتهایی که درحبشه دیده بود.

بعد از رفتن پیامبر ،کسی خنده‌ی فاطمه را ندیده بود. اما چشمش به تابوت افتاد تبسم کرد.اولین تابوتی که حجم بدن را می‌پوشاند، تابوت فاطمه بود.

حضرت زهرا نگران بود بعد از مرگش هم،حجم بدنش را نامحرم نبیند و امروز بعضی تمام تلاششان را می کنند که حجم بدنشان،بهتر دیده بشود!!!!