مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

آیت الله جوادی آملی:

خداوند در قرآن نفرمود:
کسی که در دنیا کار خوب بکند یا کسی که در دنیا ایمان بیاورد اهل نجات است!
در هیچ جای قران نداریم که فرموده باشد:
«من فعل الحسنه»
بلکه فرمود :
«من جاء بالحسنه»

این یعنی انسان باید یک قدرتی داشته باشد که بتواند این اعمال حسنه را با خود «به سرای باقی» ببرد. یعنی اعمالش در دستش نقد باشد.

این طور نباشد که در دستش کار خیر بگذارد بعد گناه کند، غیبت کند و… که با این کارها افعال خیرش بریزد. این «شیوه اخیر» مصداق همان «من فعل الحسنه» است که مورد نظر قرآن نیست.

بلکه انسان باید آنطور باشد که بتواند همه افعال نیک و خوب خودش را به همراه خود ببرد.

لذا در صحنه قیامت
نمی‌گویند تو در دنیا چه کردی
بلکه می‌گویند چه با خودت آوردی؟!!
از همین رو خداوند فرمود «من جاء بالحسنه فله عشر امثالها»

اینکه گفته شد:
به او ده برابر می‌دهند، اینطور نیست که هر کسی کار خوبی بکند به او ده برابر بدهند!!
بلکه کسی از این نعمت بهرمنده خواهد بود که بتواند آن را حفظ کند و بتواند آن حسنه را نگه دارد.

در تفسیر سوره ی زمر

نماز و تشکر

یكى از اسرار نماز، تشكّر از ولى نعمت است.

قرآن مى ‏فرماید: «واعبدوا ربّكم الّذى خلقكم والّذین من قبلكم» (بقره،۲۱)

 عبادت كنید پروردگارى را كه شما و نیاكان شما را آفرید، هستى شما و همه از اوست.

در سوره كوثر مى‏ خوانیم: «انّا اعطیناك الكوثر فصلّ» ما به تو «كوثر» دادیم، خیر زیاد عطا كردیم پس نماز بخوان. یعنى به شكرانه عطایاى ما نماز به پا دار.

نماز بهترین نوع شكرگزارى است كه شیوه آن را خداوند بیان فرموده و تمام انبیا و اولیا هم آن شیوه را به كار بسته‏ اند. نماز تشكّرى است عملى، زبانى، دائمى و سازنده.

کتاب ۱۱۴ نکته درباره‌ی نماز

قرآن درياى ژرفى از حقايق و معارف است كه هيچ غواصى را ياراى دستيابى به عمق و ژرفاى آن نيست مگر پيامبران الهى و امامان معصوم (ع). و مجموعه اى گرانبها از برنامه ها و درس ها وعبرت هاى زندگى ساز است كه هركس به قدر ظرفيت وجودى خويش و آمادگى روحى اش از آن بهره مى گيرد و عطش كمال خواهى خود را با آب حيات آيات آن فرو مى نشاند.

براى آنان كه بخواهند و روح خود را آماده دريافت و پذيرش حق سازند، همه چيز در قرآن هست، چرا كه خود فرموده است: «لارطب و لا يابس الا فى كتاب مبين» (۱) (هيچ تروخشكى نيست مگر آن كه در كتاب مبين است) و بايد نيز چنين باشد زيرا كلام حق است و پروردگار عالم و آدم آن را براى رسول خاتم نازل فرموده تا هم ختم كلام باشد و هم كلام ختم. چون كه بالاتر از قرآن هيچ كلامى نتوان يافت و پس از صاحب قرآن نيز هيچ رسولى نخواهد آمد تا كلامى از حق بر او نازل گردد.

اكنون بايد كه جان هايمان را به قرآن بسپاريم و دل هايمان را در مسير وزش نسيم حيات بخش آن قرار دهيم و به حق، آن را امام و پيشواى خود بدانيم كه فلاح و رستگارى ما در پيروى و عمل به تعاليم نورانى آخرين كتاب آسمانى است.

براى آشنايى با يكى از درهاى ارزشمند درياى ژرف قرآن بررسى كوتاهى پيرامون «جوان» در قرآن در زير مى آيد، به اميد آن كه روزنه كوچكى باشد براى مشاهده گوشه اى از نعمت ها و حكمت هاى فراوان اقيانوس بيكران معارف قرآن .

در آيات قرآن مجيد، ۱۰ بار به «جوان» اشاره شده كه در همه آن ها كلمه «فتى» و مشتقات آن (به معنى جوانمرد) به كار رفته است. اين تعبير به نوبه خود درس و تذكر مهمى براى ما است كه «جوان» در فرهنگ قرآن «جوانمرد» است و بايد اصول جوانمردى يعنى پاكى، گذشت، شهامت و رشادت را رعايت كند.

ادامه »

آيه شماره 76  از سوره مبارکه يس:

فلايَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ

ترجمه: پس گفتار آنان تو را غمگين نگرداند كه ما آنچه را پنهان و آنچه را آشكار مى‏كنند مى‏دانيم

تفسیر:
1- انبیا نیز به تقویت روحیه نیاز دارند و خداوند به آنان دلدارى مى‏دهد. «فلا یحزنك»
2- هر كس هدف بلند دارد مورد انواع تهاجم قرار مى‏گیرد. «لا یحزنك قولهم»
3- توجّه به علم و آگاهى خداوند، بهترین وسیله آرامش براى مؤمن و تهدید براى منحرف است. «نعلم»
4- دشمنان در پنهان و آشكار توطئه‏ها مى‏كنند. «یسرّون، یعلنون»

مسئله رابطه‏ انسان و خدا به صورت بسیار عالی در قرآن توصیف شده است. وقتی که آدم‏ فکر می ‏کند که اگر به ما بعد از اینکه کم و بیش با فرهنگ های زمان خودمان‏ لااقل در این مسائل کمی آشنایی داریم بگویند بیایید در این زمینه مطالبی‏ بگویید، هرگز فکر و اندیشه ما به چنین چیزهایی در مورد انسان و وجدان‏ انسان نمی رسد.

قرآن بشر را اینچنین معرفی می‏ کند که آنچنان تشنه حقیقت است و آنچنان‏ تشنه کمالات است که به هر چه برسد آرام نمی‏ گیرد مگر به خدا برسد.

ببینید این دو جمله چقدر زیبا و عالی و پر مغز و پرمعناست: «الذین‏ امنوا و تطمئن قلوبهم بذکر الله؛ آنان که ایمان آوردند و کشتی دلشان‏ با یاد خدا* آرامش پیدا می‏کند.» تا این جمله، همین قدر می‏ گوید آنها که‏ دلشان با یاد خدا آرامش پیدا می ‏کند.

بعد فورا می‏ گوید: «الا بذکر الله تطمئن القلوب» (رعد/ 28) اما این را بدانید تنها با همین یک‏ چیز است که دل ها آرامش پیدا می‏ کند. “بذکر الله” چون مقدم بر “تطمئن القلوب” است و باید مؤخر باشد مفید حصر است: تنها با یاد خداست که دل ها آرامش پیدا می‏ کند یعنی بشر به هر مطلوبی که برسد باز مضطرب است، باز قلق دارد، باز ناراحت و ناراضی است.

این آیه نیز در رابطه انسان با خداست: «یا ایتها النفس المطمئنه‏؛ ای نفس و ای انسان اطمینان یافته (که در آیه دیگر گفت که با چه‏ چیزی اطمینان پیدا می‏کند)»

«ارجعی الی ربک راضیه مرضیه؛ بازگرد به سوی پروردگارت در حالی که راضی و خشنودی و مرضی هستی و خدا هم از تو خشنود است.» ببینید پیوند خدا و بنده چقدر با یکدیگر نزدیک می‏ شود، دو موجودی که این از آن خشنود است و آن از این خشنود.

ادامه »

سوره مبارکه نحل، آیه ۷۴  :

فَلاَ تَضْرِبُوا لِلَّهِ الْأَمْثَالَ إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ.

برای خدا مثل مزنيد ، خدا می داند و شما نمی دانيد.

این جمله خطاب به کسانی است که می خواستند با عقل های ناقص خود، خداوند را توصیف کنند و به همین جهت، او را به موجودات دیگر تشبیه می کردند. برای مثال می گفتند : همان طور که انسان ها فرزند دارند، خدا هم فرزند دارد و فرشتگان، دختران خدا هستند؛ یا خداوند با جن و پری خویشاوندی دارد؛ یا می پرسیدند که او چگونه می تواند استخوان های پوسیده را زنده کند. این سخن را به این خاطر می گفتند که خداوند را با دیگر مخلوقات که توانایی چنین کاری ندارند، مقایسه می کردند. خداوند در این آیه می فرماید که چون شما از حقایق امور و ذات خداوندی بی خبرند، حق ندارید برای او شبیه هایی قائل شوید و او را با مخلوقاتش مقایسه کنید.

(المیزان، ج ۱۲،ص ۲۹۸)