مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

علت افزایش عصبانیت و شرارت دولت آمریکا
علت این رفتارهای خصمانه‌ی آمریکا روشن است؛ آمریکایی‌ها برجام را فراتر از یک “توافق"، به‌عنوان “پروسه‌ای” برای “مهار کامل” ایران می‌دانستند. آنها امیدوار بودند برجام هسته‌ای، پله‌ی اول برای مهار ایران قدرتمند باشد و به تبع آن، تضعیف سایر مؤلفه‌های قدرت آن، در برجام‌های بعدی دنبال شود؛ نقشه‌ای که رهبر انقلاب اسلامی با تیزبینی آن را رصد کردند و چند روز پس از امضای برجام در خطبه‌های عید سعید فطر فرمودند: «سیاست ما در مقابل دولت مستکبر آمریکا هیچ تغییری نخواهد کرد. همان‌طور که بارها تکرار کردیم، ما با آمریکا در مورد مسائل گوناگون جهانی و منطقه‌ای مذاکره‌ای نداریم.»(۱۳۹۴/۰۴/۲۷)

البته آمریکایی‌ها اثر این سخنان صریح را در عمل نیز دیدند و نقشه‌ی “خاورمیانه‌ی بزرگ” و “خاورمیانه‌ی جدید” آنها در منطقه، به‌علت ایستادگی و الهام‌بخشی جمهوری اسلامی ایران کاملاً شکست خورد. برای همین «آن عکس‌العملی که آنها دارند نشان می‌دهند، نشانه‌ی ضعف است، نشانه‌ی عقب‌ماندگی آنها است، و نشانه‌ی عصبانیت ناشی از شکست‌خوردگی آنها است. بینی‌شان به خاک مالیده شده» است.(۱۳۹۶/۰۶/۳۰)

* چند اقدام لازم در مقابل خیمه‌شب‌بازی جدید ایالات متحده
با این حال، رفتارهای خصمانه‌ی آمریکا ادامه دارد و با خیمه‌شب‌بازی جدیدی که در آستانه‌ی آن هستیم، احتمالاً وارد فاز جدیدی خواهد شد. اما در مقابل این دشمنی‌ها، نوع واکنش، مواضع و اقدامات متقابل مسئولان جمهوری اسلامی، تأثیر تعیین‌کننده‌ای در محاسبات و رفتارهای دولت آمریکا خواهد داشت. مسئولان نظام به‌عنوان کسانی که در خط مقدم مقابله با بدعهدی‌ها و تجاوز به حقوق ملت هستند و در واقع «مخاطبان اول این سخن‌اند»(۱۳۹۶/۰۵/۱۲) با مواضع و اقدامات خود باید در چند سطح، نشانه‌ها و علائم واضحی را برای طرف مقابل ارسال کنند:

۱- موضع‌گیری مقتدرانه و مدبرانه: آمریکایی‌ها باید با همه‌ی وجود احساس کنند که مسئولان ایران در واکنش و اقدام متقابل در جایی که پای منافع و حقوق ملت در میان باشد، محکم ایستاده‌اند و به‌طور جدی، محاسبه‌شده و هماهنگ، هزینه‌های بدعهدی آمریکا را به او تفهیم می‌کنند، چراکه «اگر ما در مقابل دشمنی دشمنانمان با شجاعت و با اقتدار نایستیم، ما را خواهند خورد، خواهند بلعید… ما مسئول کشوریم، مسئول ملّتیم، مسئول تاریخیم؛ نباید اجازه بدهیم.»(۱۳۹۴/۱۲/۲۰)

در این شرایط، ابراز برخی سخنان مبنی بر باقی‌ماندن در برجام به هر قیمتی ولو با نقض آن از جانب آمریکا، صرفا موجب وقاحت بیشتر دشمن خواهد شد: «وقتی طرف مقابل با وقاحت می‌آید می‌ایستد و یک چیزی را می‌گوید، ما هرچه در این زمینه کوتاه بیاییم، حمل بر ضعف خواهد شد؛ حمل بر این خواهد شد که ما ناچاریم، ناگزیریم؛ احساس ناچاری در ما، دشمن را تشجیع می‌کند به اینکه بر فشارهای ناحقّ خودش بیفزاید.»(۱۳۹۶/۰۳/۲۲)

۲- اقدامات ویژه‌ی اقتصادی: دشمن باید به‌عینه ببیند که کشور معطل و وابسته‌ی تصمیمات او در برجام و غیربرجام نیست؛ یکی از مهم‌ترین عرصه‌ها برای نشان دادن این توانمندی، عرصه‌ی اقتصاد و معیشت مردم است؛ کار جهادی و اقدام ویژه در اقتصاد، باید نشان بدهد که مسئولان ایران کشور را معطل اخم و لبخند دیگران نگذاشته‌اند. «در اقتصاد مقاومتی آن چیزی که مورد انتظار است، یک کار جهشی است… به کارهای روزمرَّه‌ِی معمولی دستگاه‌های اقتصادی قانع نشوید.»(۱۳۹۵/۰۶/۰۳)

۳- حفظ وحدت ملی و پرهیز از ایجاد شکاف در جامعه: یکی از مهم‌ترین عواملی که تأثیر واضحی در فروکاستن از شرارت آمریکا دارد، وجود اتحاد در سطوح مختلف جامعه اعم از مردم و مسئولان است. «اگر همه تلاش کردیم، می توانیم بِایستیم، می‌توانیم استقامت کنیم، می‌توانیم دشمنمان را به زانو دربیاوریم؛ اگر همه با هم باشیم.»(۱۳۹۶/۰۳/۲۲) در مقابل، بیان برخی سخنان اختلاف‌آفرین که موجب بروز شکاف‌های اجتماعی یا دمیدن در آنها می‌شود، نه تنها هیچ نفعی برای کشور و ملت ندارد بلکه تنها دشمن را به کارگر افتادن شیطنت‌هایش امیدوارتر خواهد کرد.

چند شب پیش با خانواده رفته بودم چشمه لادر خمینی شهر. اگه به این شهر آمدید حتما از این منطقه توریستی و گردشگری زیبا دیدن کنید. یکی از جاذبه های این منطقه یک پل معلق چوبی به طول تقریبی 200 متر و عرض 50 سانتیمتر و ارتفاع تقریبی 30 متر است که در حد فاصل دو تا کوه کشیده شده است. اولش خیلی خوف داشتم از روی آن عبور کنم اما بعد تصمیم گرفتم به عنوان یک تجربه از از روی آن رد بشوم. عبور از آن برایم پر از درس و عبرت بود. که برایتان شرح می دهم:
تجربه اول: اینکه یاد پل صراط افتادم که همه ما باید از روی آن رد بشویم.
تجربه دوم: 20 متری بیشتر نرفته بودم که تردید کردم آیا بروم یا برگردم؟ یادم افتاد وقتی که به دنیا آمدی دیگر راه بازگشتی وجود ندارد و باید تا آخر مسیر زندگی را ادامه بدهی.
تجربه سوم: کمی که جلوتر رفتم خوف بیشتری بر من مستولی شد. دوطرف پل دو تا کابل فلزی وجود داشت که آنها را در دست داشتم. یاد قرآن و عترت رسول الله افتادم که به عنوان دو تکیه گاه در صراط مستقیم زندگی باید به آنها تمسک کنم.
تجربه چهارم: به وسطهای پل که رسیدم پل شروع کرد به نوسان کردنهای شدید. ترس بیش از پیش بر وجودم حاکم شد و تپش قلبم زیاد شد. متوجه شدم قبل از حرکت یک کابل بهم وصل کردند که در صورت از دست دادن تعادلم به پایین سقوط نکنم. یاد خدا افتادم که همیشه سیمش بهم وصل است و هوامو دارد. و فقط با یاد او دلها آرام می گیرد.
تجربه پنجم:  کمی که جلوتر رفتم دیدم یکی از چوبهای زیرپایم شکسته است و با احتیاط از روی آن رد شدم البته می دانستم چون قبل از حرکت بهم اطلاع دادند. یادم افتاد دقیقا کار انبیای الهی هم همین است که خطرهای سر راه زندگی ما را به ما گوشزد می کنند که سقوط نکنیم.
تجربه ششم: گاهی پل تکان نداشت و آرام بود و گاهی شدیدا تکان می خورد. یاد فراز و نشیبهای زندگی افتادم.
تجربه هفتم: وقتی نگاهم می افتاد به انتهای پل عزمم برای حرکت بیشتر می شد. یادم افتاد اگر توی زندگی در ادامه دادن مسیر دچار تردید شدم به انتهای مسیر و هدف نهایی نگاه کنم و اینکه غایت زندگی ما بهشت است و خودمان را به کمتر از آن نفروشیم.
تجربه هشتم: نگاهم افتاد به پایین که منظره ی زیبایی از درختان و اب بود با این حال بخاطر ارتفاع زیاد ترسیدم. یاد پل صراط افتادم که از وسط جهنم رد می شود و به جای درخت و آب، زیرش شعله های آتش جهنم است. با خودم گفتم خدایا من از این پل دنیایی به سختی دارم عبور می کنم چه کنم از صراط قیامت. خدایا در آن روز دستم را بگیر.

آرمان بدیعی 28 شهریور 1395

برگرفته شده از: ojeparvaz.blog.ir

ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻋﺒﯿﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﺣﺮ ﺟﻌﻔﯽ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﻮﻓﯿﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ‏) ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻮﻓﻪ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﺩ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﮐﻮﻓﻪ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻧﺸﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺑﺪ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮐﺎﻣﻼ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺳﺖ ﺭﺩ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺰﻧﺪ . ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺨﺶ ﺍﻋﻈﻤﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﺳﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ …

اطلاعات انیمیشن :
نام انیمیشن : ناسور
ژانر : ﺍﻧﯿﻤﯿﺸﻦ، مذهبی، تاربخی
ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻥ : 79 ﺩﻗﯿﻘﻪ
ﺳﺎﻝ ﺗﻮﻟﯿﺪ : 1393
ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ : ﮐﯿﺎﻧﻮﺵ ﺩﺍﻟﻮﻧﺪ

براي دانلود انيميشن به سايت زير مراجعه فرماييد.

www.mouood.org

امام حسین (ع) خانواده را بستری برای تقوا و پرهیز از گناهان و دست یابی به محبت و مودت و آرامش قلمداد نموده و برآیند آن را تربیت فرزندانی سالم و صالح دانسته، ‌سیره قرآنی حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) در همسر گزینی و تشکیل خانوده و تربیت فرزند و رشد اهل خانه و خانواده به سوی تعالی و کمالات عالیه الهی حکایت‌گر این دیدگاه و تفکر ماندگار است.

بهترین نمونه از برخورد و رفتار امام حسین با همسران خود را می توان در این نقل قول جابر از امام باقر(ع) دانست؛ ایشان نقل می کنند که روزی عدّه ای بر امام حسین(ع) وارد شدند؛ ناگاه فرش های گران قیمت و پشتی های فاخر و زیبا را در منزل آن حضرت مشاهده نمودند. عرض کردند: ای فرزند رسول خدا! ما در منزل شما وسایل و چیزهایی مشاهده می کنیم که ناخوشایند ماست (وجود این وسایل در منزل شما را، مناسب نمی‌دانیم!) حضرت فرمود: إنّا نَتَزَوّجُ النِّساءَ فَنُعطیهِنَّ مُهُورَهُنَّ فَیَشتَرینَ بِها ما شِئنَ، لَیسَ لَنا فیهِ شی ءٌ. از ازدواج، مهریه زنان را پرداخت می کنیم و آنها هر چه دوست داشتند، برای خود خریداری می کنند. هیچ یک از وسایلی که مشاهده نمودید، از آنِ ما نیست.

در روایتی دیگر از امام صادق(ع) نقل شده است که امام حسین برای فرزندان و همسران خود زیورآلات از نوع طلا و نقره تهیه کرده و می خواست که خود را با این زیورآلات بیارایند.

این دو روایت نمونه ای از توجه امام حسین به خواسته های همسر و اهل خانه خود است که باید الگویی برای ما باشد. البته نکته مهم این است که همانطور که در روایت اول مشاهده می شود، اعتدال در امور، ساده زیستی و صرفه جویی باید در کار باشد- یعنی همسران در حد مهریه خود می توانند خرج کنند.

حرمت و غیرت برای اهل خانواده به معنای اینکه اجازه ی تعرض یا بی احترامی کسی به زنان و اهل خانواده داده نشود نیز در سیره امامان از جمله امام حسین مشهود است. نمونه ای از آن در سفر و واقعه کربلا مشاهده می شود که مردان بنی هاشم از جمله قمر بنی هاشم در زمان محاصره و جنگ از زنان و حرم خود و امام خود حراست کرده و غیرت به خرج می دادند. نمونه و الگوی دیگر حفظ حرمت اهل خانه و همسران و غیرت داشتن امام حسین در واقعه عاشورا و در واپسین لحظات است بطوریکه هنگامیکه امام حسین(ع) مجروح بر زمین افتاده بودند، وقتی شنید که گروهی از سپاه دشمن قصد حمله به خیمه ها و تعرّض به زنان و کودکان دارند، بر سرشان فریاد کشید: “اِنْ لَمْ یَکُنْ لَکُمْ دینٌ وَ کُنْتُمْ لاتَخافُونَ الْمَعادَ فَکُونُوا اَحْرارا فی دُنْیاکُمْ… ای پیروان آل ابوسفیان! اگر دین ندارید و از معاد نمی ترسید، پس در دنیایتان آزاده باشید و اگر عربید، به اصل و تبار خویش برگردید.” ضمن اینکه این کار نمونه ای از برآوردن نیاز یک خانواده و همسران به ایمنی و در امنیت بودن است که در واقعه عاشورا به خوبی توسط امام حسین(ع) به نمایش گذاشته می شود.

ابراز علاقه امام حسین به همسر نیز در بسیاری از روایات نقل شده است – یعنی آن رابطه عاطفی که بین زن و شوهر باید برقرار باشد. در منابع نقل شده است که امام حسین(ع) همسر خود رباب را بسیار دوست می داشت و برای ایشان شعری سروده است که مضمون آن این است: به جان تو سوگند، من خانه ای را دوست دارم که سکینه و رباب در آن باشند. آن دو را دوست دارم و تمامی اموالم را در این راه می بخشم و برای ملامتگرم حاضر به پذیرش عتاب نیستم؛ من مطیع کسانی که من را عتاب کنند نیستم، در تمام زندگی ام و تا وقتی که روی در نقاب خاک کشم.

توجه امام حسین علیه السلام به نیازهای مادی همسران و خانواده را می توان به بهترین وجه در واقعه عاشورا نشان داد؛ یعنی زمانیکه به دلیل محاصره آنان، آب در دست نبود و حضرت امام حسین به حضرت ابوالفضل اجازه آوردن آب برای کودکان خردسال و دیگر اعضای خانواده خود را دادند. البته همانطور که در بالا ذکر شد، امام حسین(ع) در زندگی روزمره و عادی نیز به نیازهای زنان و خانواده خود بویژه نیازهای اساسی آنها یعنی خوراک و پوشاک و مسکن و امثالهم توجه داشتند. بطور کل نمونه های بسیار آموزنده ای از سیره زندگی امامان معصوم و بطور خاص امام حسین(ع) در نحوه برخورد با اعضای خانواده بویژه همسران وجود دارد که ذکر همه آنها متن را طولانی می کند. اما توجه و تفکر به همین چند مورد بالا خود می تواند درس و الگویی آموزنده برای زندگی ما در عصر حاضر باشد.

منابع : وبسایت حوزه علمیه خراسان / جوانه