مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

حجاب ؛ یعنى‏… دقّت در برخورد، که آلوده نشوى و آلوده نسازى؛ که اسیر نشوى و اسیر ننمایى ، حجاب تنها مخصوص زن نیست که مردها هم باید حساب شده حرکت کنند و گرد و خاک بالا نیاورند و دل‏ها را به خود گره نزنند ، که هر کس در سر راه دل‏ها بنشیند ، او راهزن است و طاغوت . مقدار حجاب و پوشش ، با در دست داشتن این بینش و این ملاک ، روشن مى ‏شود که همیشه یک شکل و یک مقدار ندارد ….

راسخون : در طول تاریخ دأب خداوند و سنت الهی بر این بوده که مؤمنان باید در صدق دین داری و گفتارشان امتحان بشوند [عنکبوت/2و3] تا بعضی افراد نتوانند به واسطه ظاهر دینی خود دین دار شمرده بشوند و یا به اسم آنها دین لطمه بخورد . یکی از این موارد پر تکرار کشف حجاب هایی بود که پس از انقلاب اتفاق افتاد و بعضی با برگشتن از مواضع انتخابی خود در پوشش و حجاب گاها تبدیل به سوژه های چند روزه اخبار و شبکه های و اجتماعی می شوند . اینکه حجاب خوب است یا بد و یا اجباری یا اختیاری کدامش بهتر است را واگزار به درک و تحلیل خواننده و برداشت هایش از جریان دختر خیابان انقلاب و ظاهر سازی های عروس خطیب معروف با ظاهر چادری در حمایت از حجاب اختیاری که امروز در شرف طلاق است و آمار های تجاوز و نا امنی در کشور های متمدن و آزاد ، واگزار می کنیم .
امّا این افراد چه باور هایی دارند؟

این متن یکی از پست های اینستگرام این خانم مجری محجبه سابق رسانه است:
«نجابت در ذات آدم‌هاست… مهم نیست کجایی و چه‌ می‌کنی
پوشش ظاهری هرچه که باشد انتخاب توست و محترم… مهم اتفاقی است که جامعه می‌پسندد…
گاهی تغییر برای زندگی‌ لازم است… گاهی بابت تغییر سرزنش می‌شوی… مهم خود تویی… خود تو»

* اگر نجابت در ذات انسان است پس حیاء که دستور به پوشش ظاهری و غیر باطنی است چه خاصتی دارد؟
* اگر ملاک کار افراد و نیات آنها نیست و رضایت خود فرد مهم است، پس چه نیاز به دین است همان اومانیسم هم برای انسان لذت بخش می تواند باشد. و بی جهت نیست فلان سلبریتی از رقاص محبوس فلان شبکه اجتماعی حمایت می کند می گوید: «جرم تو هنرت است و برقص و رها باش .»
* اگر ملاک درک و پسند جامعه است که شاید جامعه به سمت برهنگی برود و آن روز شما جزو کسانی هستید که جامعه پسند رفتار می کنید ؟
* تغییر در زندگی به قیمت نان خوردن چند روزه از ظاهر دینی است؟ هر وقت خسته شدید باید باور دینی را تغییر دهیم ؟ و ندانیم با این کار چه باور های سستی را بر باد می دهیم؟

این خانم در یکی دیگر از یادداشت هایشان این طور نوشتند:
«همه مردم در عقاید ، دیدگاه‌ها ، باورها ، انتخاب‌ها ، تصمیم‌ها و نظرات خود با دیگران متفاوت هستند و هیچ‌کس مانند دیگری نیست … مهّم نیست که ما چقدر آن عقاید را باور داریم. کمترین کارى که حدّاقل در ظاهر می‌توانیم انجام دهیم ، این است که به جای ایجاد دیوار و فاصله ، پل ارتباطی بسازیم .
چادر یک پوشش است… مانتو یک‌‌ پوشش است و همه در قالب چارچوب موازین کشور قابل احترامند …
شما چطور فکر می‌کنید؟
پ.ن : بالاخره مهم‌ترین یا شاید سخت‌ترین تصمیم زندگیم رو گرفتم… از امروز می‌خوام خودم باشم… همین.»

* در اینکه شما باورتان به عقائد دینی عمیق نیست ، جای تردید نیست و اینکه با دیگران این را به اشتراک بگذارید هم اشکالی ندارد ، امّا نباید این را به عنوان یک باور و سبک دین داری مطرح کنید و در حقیقت شریک این سست باوری باشید .
*بله چادر واجب نیست و با مانتو هم می شود دین داری کرد امّا به شرطی که اصل حجاب فهمیده شده باشد نه اینکه با موهای آشکار تبلیغ حجاب با مانتو کنید که این در واقع همان اسلام امریکایی است .

یکی از دقیق ترین تعاریف حجاب این بیانات استاد مرحوم علی صفایی است:
«1- مادام که تلقى ما از خویش عوض نشود ، حجاب هیچ مفهومى نخواهد داشت و چیزى جز کفن سیاه و قبرستان خانه و مرگِ نشاط زندگى و نابودىِ شادى‏ ها ، عنوان نخواهد گرفت و هزار عذر، خواهى داشت که خودت را از آن آزاد کنى .
2- حجاب ؛ یعنى‏… دقّت در برخورد ، که آلوده نشوى و آلوده نسازى ؛ که اسیر نشوى و اسیر ننمایى .
3- حجاب تنها مخصوص زن نیست که مردها هم باید حساب شده حرکت کنند و گرد و خاک بالا نیاورند و دل‏ها را به خود گره نزنند ، که هر کس در سر راه دل‏ها بنشیند ، او راهزن است و طاغوت .
مقدار حجاب و پوشش، با در دست داشتن این بینش و این ملاک، روشن مى ‏شود که همیشه یک شکل و یک مقدار ندارد.
تو در برابر آتش سوزانى که حتى کفش ‏ها و دمپایى ‏ها تحریکش مى‏ کنند و تمام وجودش را مى ‏سوزانند، وضعى خواهى داشت که در برابر سلمان و یا وجود سازمان گرفته ‏ى دیگر ندارى. در برابر آنها که در دلشان مرض‏ ها و آتش ‏هاست، حتى صداى تو و رفت و آمد تو کنترل مى‏ شود و پوشیده مى‏ گردد.»

*ای کاش زمان به عقب بر می گشت و از روز اوّل همین فرد امروزی بودید و به اصرار یا اجبار یا جبر محیط یا کسب درآمد تظار به حجاب نمی کردید که مردم برایمان سوژه درست کنند و خاطرات باد های سوئیس را مرور کنند و به محجبه ها بتازند و همه را به یک چوب بسنجند.
ای کاش همه همان «خود» واقعی باشیم که در خلوت و حقیقت هستیم. البته حق می دهم که دلایلی نمی گذارد که بعضی خودشان باشند و به دلایلی باید عده ای نقش بازی کنند و قطعا خودشان و جامعه و … ناراضی هستند ولی باید این شهامت را بیاموزیم و اجرا کنیم.

به قلم : حجت الاسلام مرتضی باقری

منبع:سایت راسخون

بسم الله الرّحمن الرّحیم
و الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین سیّما بقیّةالله فی الارضین.

برادران و خواهران عزیز! عیدتان مبارک؛ ان شاء الله که همواره در خدمت خاندان نبوّت و ولایت، و فریاد بلند حق طلبی در روزگار غلبه ی ظلمت و باطل بوده باشید؛ کمااینکه امروز بحمدالله این جور است. جوانهای مؤمن ما، عزیز ما، این مجموعه ی مدّاحان و ستایشگران اهل بیت عصمت و طهارت، حقّاً فریاد بلند حق در این جهان سرشار از ظلم و طغیانند.

درباره ی مقام والا و غیر قابل توصیف دختر پیامبر اعظم، زبان بنده و امثال بنده قاصر است؛ بشر نمیتواند توصیف کند مقامات معنوی و عظمت روحی انسانهای بزرگ الهی و آسمانی از جمله فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) را؛ از خود خدای متعال و از زبان خود بندگان بزرگ خدا و اولیای الهی بایستی شنید و آموخت؛ تا حدودی که فهم ما رسا است و میتواند، [باید] حدس زد مقامات را. پیغمبر اکرم (صلّی الله علیه وآله وسلّم) درباره ی فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) فرمود: سَیِّدَةِ نِساءِ اَهلِ الجَنَّة؛(۲) البتّه روایات دیگری هم هست: سَیِّدَةِ نِساءِ العالَمین؛ سَیِّدَةُ نِساءِ الدُّنیا؛(۳) اینها همه با سندهای متقن از طریق شیعه و سنّی نقل شده است؛ نه اینکه فقط شیعه نقل کرده باشد؛ لکن به نظر من از همه مهم تر همان «سَیِّدَةِ نِساءِ اَهلِ الجَنَّة» است. ببینید خدای متعال در آیه ی قرآن -همین آیه ای که قاری محترم امروز تلاوت کردند- میفرماید: وَ ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا لِلَّذینَ ءامَنُوا امرَاَتَ فِرعَون؛(۴) [همسر فرعون] الگو برای همه ی مؤمنین، نه فقط برای زنها؛برای «لِلَّذینَ ءامَنُوا» [است]. یعنی خدای متعال برای همه ی مؤمنین دو زن را الگو قرار داده است: وَ ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا لِلَّذینَ ءامَنُوا امرَاَتَ فِرعَون، یکی زن فرعون -جناب آسیه- که درباره ی او چند جمله ای میفرماید؛ بعد میفرماید: وَ مَریَمَ ابنَتَ عِمران؛(۵) یکی هم حضرت مریم. خب این دو، الگو هستند برای همه ی بشریّت؛ برای همه ی مؤمنین عالم؛ این دو نفر و همه ی زنهای برجسته و اولیای الهی از جنس مؤنّث، همه در بهشتند، جایشان بهشت است؛ آن وقت فاطمه ی زهرا «سَیِّدَةُ نِساءِ اَهلِ الجَنَّة»(۶) است، سرور همه ی اینها است. ماها نمیتوانیم بیشتر از این، آن مقامات را درک کنیم. البتّه شعرای عزیز ما، خوانندگان محترم و عزیزِ امروز، بیاناتی کردند و خیلی هم خوب، لکن همه ی اینها کمتر از آن حدّ عالیِ صدّیقه ی طاهره (سلام الله علیها) است؛ بیان پیغمبر و کلام پیغمبر و کلام خدا از همه ی اینها رساتر است.

وقت گذشته؛ من مطالبی اینجا یادداشت کرده ام که بگویم، لکن خب نزدیک ظهر است، من به اجمال عرض میکنم. روز ولادت صدّیقه ی طاهره (سلام الله علیها) روز زن است. زن در منطق اسلام و معرفت اسلامی یک الگویی دارد، یک چهارچوبی برای زن معیّن شده است؛ این چهارچوب، یک چهارچوب کامل است. یعنی زنِ اسلامی عبارت است از آن موجودی که دارای ایمان است، دارای عفاف است، متصدّی مهم ترین بخشِ تربیتِ انسان است، اثرگذارِ در اجتماع است، دارای رشد علمی و معنوی است، مدیر کانون بسیار مهمّ خانواده است، مایه ی آرامش جنس مرد است؛ همه ی اینها در کنار خصوصیّات زنانگی [است]، مثل لطافت، مثل رقّت قلب، مثل آمادگیِ دریافتِ انوارِ الهی؛ این الگوی زن مسلمان است؛ همین خصوصیّاتی که پیغمبر اکرم در بیانات متعدّد به مناسبت تمجید از فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) یا خدیجه ی کبرا یا به نحو کلّی درباره ی زن بیان کرده؛ این الگوی اسلامی است.

در مقابلِ آن، یک الگوی انحرافی وجود دارد که در دوره های مختلفِ زمان متفاوت بوده؛ امروز آن الگوی انحرافی، الگوی زن غربی است. در این دوره ای که ما زندگی میکنیم، به جای همه ی خصوصیّات برجسته و ممتازی که در زن اسلامی مشاهده کردیم، خصوصیّت و امتیاز عمده ی زن غربی امروز این است که بتواند نظر مردان را جلب کند و در معرض التذاذ(۷) مردان قرار بگیرد. لذا شما می بینید شاخصه ی زن غربی، امروز عبارت است از برهنگی. در مجلس رسمی که مرد و زن شرکت میکنند، مرد باید کاملاً پوشیده باشد، زن بایستی هرچه ممکن است، به سمت عریانی پیش رفته باشد؛ [آن هم] در مجالس رسمی! حالا در محیط اجتماع که روشن است. این وضعیّت مربوط به این دوره های اخیر غرب -اروپا و آمریکا- است؛ در گذشته این جور نبوده. تا آنجایی که ما خبر داریم، و اطّلاع داریم، تا ۱۵۰ سال قبل یا ۱۲۰ سال قبل، البتّه حجاب به معنای اسلامی در آنجا نبود، امّا ولنگاری، برهنگی و بی بندوباری، مثل امروز در زن غربی وجود نداشت. اینکه این چه سیاستی است که جامعه ی غربی را به این سمت کشانده و هدفش چیست، جای بحثهای طولانی و مفصّل دارد؛ امّا الان واقعیّت این است: زن غربی مظهر مصرف، آرایش، جلوه گری در مقابل مردان و وسیله ی هیجان جنسیِ نوع مرد و جنس مرد است. بقیّه ی حرفهایی که میزنند، مثل قضیّه ی عدالت جنسیّتی و این حرفها، همه حرف است و ظاهر قضیّه است، باطن قضیّه آن است. شنیدید که تعداد قابل توجّهی از بانوان صاحب مقام غربی، در همین چند ماه قبل از این، یکی پس از دیگری اعلان کردند که در دوران جوانی، در جریان مسائل اداری ای که در آنجاها عضو بوده اند، با زور و با خشونت مورد سوءاستفاده قرار گرفته اند؛ این را به زبان آوردند، گفتند. اینها زنهای معمولی نیستند؛ زنهای برجسته ی غربی اند. اسلام به وسیله ی حجاب در را بر روی آن مسیری که جنس زن را به این نقطه ی انحراف برساند بسته؛ اجازه نداده. حجاب اسلامی وسیله ی مصونیّت زن است؛ حجاب وسیله ی محدودیّت زن نیست.

امروز پرچمِ استقلالِ هویّتی و فرهنگیِ زنان در دست زنان ایرانی است؛ امروز بانوان ایرانی با حفظ حجاب، استقلال هویّتی خودشان و استقلال فرهنگی خودشان را دارند اعلام میکنند و به دنیا صادر میکنند؛ یعنی دنیا سخن جدیدی دارد می شنود. زن میتواند در میدانهای اجتماعی حضور فعّال داشته باشد، تأثیرگذاری اجتماعی عمیق داشته باشد. امروز زنان کشور ما در بخشهای مختلف چنین تأثیرگذاری ای دارند؛ درعین حال حجاب و عفاف و وجه تمایز میان زن و مرد، فاصله ی میان زن و مرد، در معرض سوءاستفاده ی مردان قرار نگرفتن، خود را در حدّ وسیله ی التذاذ مردان بیگانه و زیاده طلب پایین نیاوردن و تحقیر نکردن، جزو خصوصیّات زن ایرانی و زن مسلمانِ امروز است. ما البتّه این الگو را داریم، این چهارچوب را داریم، در میان بانوان ما کسانی هستند در حدّ بسیار خوب، بعضی در حدّ اعلای این الگو دارند زندگی میکنند، بعضی هم در حدود متوسّطند؛ به هرحال، این الگو وجود دارد و مبنای کار زن ایرانی این است.

آن کسانی که کانون خانواده را تحقیر میکنند، خیانت میکنند؛ هم به ملّت، هم به زن [یعنی] به جامعه ی زنان. آن کسانی که وانمود میکنند عدالت جنسیّتی به این است که در همه ی میدانهایی که مردها وارد میشوند، زنها هم باید وارد بشوند، اینها خیانت میکنند به اعتماد زن و به حرمت و شخصیّت و هویّت زن. زن محترم است، هیچ کس هم نگفته که زن در میدانهای اجتماعی وارد نشود یا مسئولیّت نگیرد یا علم پیدا نکند؛ نه، امروز جزو بهترین دانشمندان ما، جزو بهترین نویسندگان ما، جزو بهترین شخصیّت های فرهنگی ما، زنان بی شماری هستند که امروز در جامعه ی ما حضور دارند؛ این هم هنر انقلاب است؛ این را بدانید، قبل از انقلاب چنین چیزی وجود نداشت! بسیار بسیار معدود بودند کسانی از زنان که توانسته باشند به رتبه های عالی علمی و فرهنگی و ادبی و مانند اینها برسند؛ امروز بسیار زیادند؛ این هنر انقلاب بود که این کار را کرد؛ این به خاطر همین است که الگوی زن مسلمان اصلاً این است؛ امّا درعین حال مدیر خانواده زن است، محورِ کانونِ خانواده زن است، مهم تر از همه ی مشاغل زن، مادری، همسری و ایجاد آرامش و سکینه است. وَ جَعَلَ مِنها زَوجَها لِیَسکُـنَ اِلَیها؛(۸) مایه ی سکونت و آرامش است؛ این خصوصیّت زن در اسلام است و در روزِ زن این چیزها را بایستی انسان توجّه کند. البتّه به بانوان محترم ایرانی و مسلمان و مؤمنِ به این مفاهیم اسلامی و قرآنی، توصیه میکنیم که اینها را حفظ کنند، روز به روز افزایش بدهند؛ از آفتهایی مثل اسراف، مثل چشم وهمچشمی های منفی -مثل رقابتهای منفی، مثل الگو گرفتن از زن منحرف غربی- پرهیز کنند؛ مراقب خودشان باشند. زن مسلمان، امروز در کشور ما سرافراز است. زن ایرانی این امتیاز را دارد که هویّت مستقلّ فرهنگی دارد و تحت تأثیر دیگران قرار نمیگیرد؛ این را باید در خودتان حفظ کنید.

خب این حالت، دشمن دارد. من به شما عرض بکنم، یک بخش بسیار عمده ی جنگ نرم و جنگ روانی دشمن در کشور ما ناظر به همین مسئله است. شما منادیان حقّید، این مسائل را باید در بیاناتتان، در اظهاراتتان، در شعرهایتان -البتّه امروز هم در بعضی از این بیانات و اشعاری که تلاوت شد و خوانده شد بود- منتشر کنید؛ این وظیفه ی بسیار مهمّ شما است، شما رسانه اید. یکی از مهم ترین رسانه ها، رسانه ی مدّاحان و خوانندگان مذهبی و دینی است که بحمدالله در کشور ما امروز هم گسترش پیدا کرده؛ این رسانه خیلی مهم است!

من یک مسئله ای را اینجا بگویم و از وقت استفاده کنم؛ حالا ان شاءالله هرچه بشود کوتاه تر. ببینید؛ دشمنان انقلاب اسلامی به طور دائم مشغول توطئه اند؛ و این مایه ی افتخار ما است. یعنی چهل سال است که به طور دائم علیه نظام اسلامی، علیه ایران اسلامی دارد توطئه انجام میگیرد؛ میلیاردها پول خرج میشود؛ شخصیّت های فکری، دُور هم می نشینند برای اینکه به این نظام ضربه بزنند، برای اینکه این [نظام] را ریشه کن کنند؛ و خب چهل سال است که روز به روز این شجره ی مبارکه، این شجره ی طیّبه، دارد رشد میکند؛ این مایه ی افتخار ما است. اگر علیه ما فعّالیّت نمیکردند، ما احساس نمیکردیم که تا این حد مورد لطف الهی قرار داریم. این همه دارد علیه جمهوری اسلامی کار میشود؛ علیه هیچ ملّتی، هیچ کشوری این اندازه توطئه وجود نداشته، درعین حال هیچ غلطی نتوانستند بکنند و جمهوری اسلامی در راه رشد و کمال خود پیش رفته؛ این [توطئه] هست، امروز هم این وجود دارد. در همین چند ماه قبل از این، به قول خودشان در اتاق فکر -یعنی گروه های فکری ویژه- دُور هم نشستند، بحث کردند، تلاش کردند، برای جمهوری اسلامی برنامه ریزی کردند، زمان هم معیّن کردند، دی ماه، بهمن ماه، اسفندماه -یعنی همین ایّامی که من و شما در آن هستیم- که در دی ماه این کار را میکنیم، در بهمن این کار را میکنیم، در اسفند هم این کار را میکنیم، تا آخر سال هم بساط جمهوری اسلامی را جمع میکنیم. خب، شتر در خواب بیند پنبه دانه! در دی ماه دیدید ملّت ایران چه جور جواب دادند؛ در بهمن ماه دیدید ملّت ایران چه جور جواب دادند! در اسفند ماه هم که الان هستیم، ملّت ایران آماده است؛ ملّت ایران هر متجاوزی، هر متعرّضی و هر غلط زیادی کنی را به جای خود می نشاند.

آن چیزی که من میخواهم عرض بکنم اینها نیست؛ اینها را بارها گفته ایم، همه هم میدانیم، همه هم میدانند، دشمنان ما هم میدانند که جمهوری اسلامی استحکامش متّکی به مردم است، متّکی به ایمانها است، متّکی به جوانان پُرشور و علاقه مند است، متّکی به آن خطّ و راه درستی است که امام بزرگوار ترسیم کرده؛ داریم حرکت میکنیم، دیگران هم هر کار میخواهند بکنند، بکنند؛ هر چه میخواهند بگویند، بگویند؛ غلطی هم نمیتوانند بکنند؛ اینکه مشخّص است. من میخواهم مسئله ی حجاب را ذکر کنم و اشاره کنم: پولهای زیادی خرج میکنند، فعّالیّت زیادی میکنند، صدها رسانه را -از انواع و اقسام رسانه ها- به کار میگیرند برای اینکه بتوانند روی این نقطه ی حسّاس، [یعنی] نقطه ی هویّت مستقلّ فرهنگیِ زنِ مسلمان، اثرگذاری کنند؛ دشمنان ما واقعاً خودشان را در خارج از کشور [برای این کار] میکشند؛ از طُرق مختلف؛ حالا چقدر پول خرج میشود برای اینکه بتوانند این تلویزیون ها و این رادیوها و این فضای مجازی و این سایت های اینترنتی را به کار بیندازند -مدام تبلیغ بکن، بگو، بگو، صد بار- که چه بشود؟ که نتیجه اش بالاخره این بشود که مثلاً فرض کنید چهار دختر فریب بخورند و در خیابان حجابشان را بردارند. این همه خرج، این همه زحمت، این همه فکر، پشت سر این کار است، دارند تلاش میکنند، [امّا] تلاششان عقیم است؛ نتیجه اش این است که چهار نفر -حالا چهار دختر در گوشه کناری- فریب بخورند یا انگیزه های گوناگونی پیدا کنند؛ بعضی شان هم ممکن است پول بگیرند -حالا من نمیدانم، نمیتوانم قطعاً بگویم- و این روسری را از سرشان بردارند یعنی مثلاً ما چه شدیم! نتیجه ی همه ی آن تلاش، خلاصه میشود در این نتیجه ی کوچکِ حقیر.

خب، تا اینجا مسئله ای نیست؛ [امّا] آنچه بنده را حسّاس میکند، این است که ناگهان شما می بینید از دهان یک گروهی از افرادی که جزو خواص محسوب میشوند، مسئله ی «حجاب اجباری» مطرح میشود؛ معنایش این است که یک عدّه ای نادانسته -حالا من میگویم نادانسته؛ ان شاءالله نادانسته است- همان خطّی را دنبال میکنند که دشمن با آن همه خرج نتوانسته است آن خط را در کشور به نتیجه برساند؛ همان خط را دارند دنبال میکنند؛ در بین اینها روزنامه نگار هست، در بین اینها روشنفکرنما هست، در بین اینها آخوند و معمّم هست. [میگویند] «امام که فرمودند باید زنها باحجاب باشند، همه ی زنها را نگفتند»! حرف بیخود! ما بودیم آن وقت، ما خبر داریم؛ چطور این جور است؟ امام در مقابل یک منکر واضحی که به وسیله ی پهلوی و دنباله های پهلوی در کشور به وجود آمده بود، مثل کوه ایستاد، گفت باید حجاب وجود داشته باشد. در مقابل همه ی منکرات، امام همین جور محکم ایستاد. همان وقت بحث تجارت مشروبات الکلی بود؛ ما در شورای انقلاب بودیم، جلسات مشترکی با دولت داشتیم، همان وقت کسانی بودند که معتقد بودند تجارت مشروبات الکلی برای کشور فایده دارد، ما از این فایده چطور صرف نظر کنیم؛ مایل بودند این تجارت ادامه پیدا بکند، از بیرون شراب بیاورند. امام قرص ومحکم ایستاد؛ در مقابل حرام الهی، امام بزرگوار می ایستاد و ایستاد؛ این حرام الهی بود. حالا آقا از آن طرف درآمده [میگوید] که «آقا! این گناه که مثلاً از غیبت بزرگ تر نیست؛ چرا شما در مقابل غیبت کسی را تعقیب نمیکنید، در مقابل این [کار] که مثلاً روسری را بردارد یا بی حجاب باشد، تعقیب میکنید». ببینید چه [خطایی]؟ عدم تشخیص؛ آنچه انسان [از آن] رنج میبرد، این است که تشخیص نیست. ما که نگفتیم اگر کسی در خانه ی خودش در مقابل نامحرم روسری اش را برداشت، ما او را تعقیب میکنیم؛ [خیر] ما او را تعقیب نمیکنیم، در خانه ی خودش است، کار شخصی میکند.

آن کاری که در ملأ انجام میگیرد، در خیابان انجام میگیرد، یک کار عمومی است، یک کار اجتماعی است، یک تعلیم عمومی است؛ این [خطا]، برای حکومتی که به نام اسلام بر سرِ کار آمده است تکلیف ایجاد میکند. حرام کوچک و بزرگ ندارد؛ آنچه حرام شرعی است نبایستی به صورت آشکار در کشور انجام بگیرد. حالا یک نفر یک غلطی برای خودش میکند، [به] کنار، آن بین خودش و خدا است؛ امّا آنچه در مقابل چشم مردم است، در محیط جامعه است، حکومت اسلامی -مثل حکومت امیرالمؤمنین، مثل حکومت پیغمبر- وظیفه دارد در مقابل آن بایستد. این منطقی که میگوید «آقا شما اجازه بدهید مردم خودشان انتخاب بکنند»، خب در مورد شراب فروشی هم هست؛ شراب را هم آزاد کنیم در کشور، هر کسی خودش دلش میخواهد بخورد، هر کس نمیخواهد نخورد! این حرف شد؟ در مورد همه ی گناهان بزرگ اجتماعی، این حرف وجود دارد؛ این حرف شد؟ شارع مقدّس بر حکومت اسلامی تکلیف کرده است که مانع از رواج حرام الهی در جامعه بشود؛ حکومت اسلامی موظّف است در مقابل حرام بایستد، در مقابل گناه بایستد. امروز ما در داخل کشور، مفتخریم به حجاب زنانمان؛ زنان ما با چادر -که یک حجاب ایرانی است؛ چادر، حجاب ایرانی است- و با حجاب اسلامی، به بالاترین رتبه های علمی رسیده اند، به بالاترین رتبه های هنری و فرهنگی رسیده اند، جزو برجسته ترین ها شدند، در مسائل اجتماعی اثرگذاری کردند؛ در عین حال خانه داری شان را هم کردند، بچّه شان را هم تربیت کردند، شوهرداری هم کردند. این که ما بیاییم قوانین را همین طور دائم دُور بزنیم برای اینکه یک جوری میل غلط انحرافی فرهنگ غربی را در کشورمان ایجاد کنیم، خطای بزرگی است؛ یک عدّه ای این خطا را میکنند.

مسئله ی تکثیر نسل، تکثیر اولاد در جامعه مطرح شد، خب مسئولین هم همراهی کردند، موافقت کردند؛ من می شنوم در گوشه و کنار، بر خلاف آن عمل میکنند. این چیزی است که غربی ها میخواهند؛ غربی ها با افزایش عدد مسلمانها مخالفند، با افزایش عدد ملّتی که جوانهایش میتوانند در عرصه ظاهر بشوند و کشور را به اوج برسانند، معلوم است که مخالفند. ما نباید کار را جوری پیش ببریم که مقصود آنها عملی بشود؛ باید جوری حرکت بکنید که مقاصد اسلامی تأمین بشود، این وظیفه ی ما است، وظیفه ی مسئولین ما این است.

فرهنگ ما، فرهنگ الهی است؛ این فرهنگ، استقلال ما را تضمین و تأمین میکند، آزادی ما را هم تأمین میکند. آن کسانی که به نام آزادی، ولنگاری را در جامعه ترویج میکنند، آزاد نیستند، اینها اسیر دست بسته ی فرهنگ غربی اند؛ فرهنگ غربی است که دارد اینها را هدایت میکند؛ این چه آزادی ای است؟ آزادی این است که شما نیّت خودتان، ایمان خودتان، فکر خودتان، قرآن خودتان، الگوی اسلامی خودتان را داشته باشید و آن را دنبال بکنید؛ این، آزادی است، این، عظمت است، این، حریّت است؛ این باید تأمین بشود.

در زمینه ی آموزش و پرورش، این مسئله ی ۲۰۳۰ را گفتیم، یک عدّه ای دنبال کردند، خب کارهای خوبی هم انجام گرفت؛ حالا گوشه و کنار به من گزارش میرسد که یک کارهای خلافی دارد انجام میگیرد؛ باید جلویش گرفته بشود. مسئولین کشور موظّفند جلوی هرگونه تخلّف از آن چیزی که سیاست اسلامی کشور است، بگیرند؛ در زمینه ی آموزش و پرورش، در زمینه ی مسائل مربوط به زنان.

این عنوان عدالت جنسیّتی و مانند اینها هم حرف است؛ اینها حرفهایی است که دیگران گفته اند، غربی ها گفته اند، یک عدّه هم از روی دست آنها برمیدارند مینویسند، میشوند بلندگوی آنها. چه عدالتی؟ این عدالت است؟ الان بیشترین تجاوز جنسیِ با اِعمال زور، در غرب -در آمریکا و در اروپا- دارد انجام میگیرد؛ خیلی بیش از کشورهای دیگر؛ درحالی که آنجا به حسب ظاهر و به قول خودشان، آزادی زنان هم هست. بیشترین خشونت مردِ داخل خانه علیه زنِ داخل خانه، در آنجا دارد انجام میگیرد؛ طبق آمارهایی که وجود دارد. آن وقت در خود این آمارهایی که ذکر میکنند، میگویند بسیاری از زنهای آنها جرئت نمیکنند بیایند شکایت بکنند؛ این آمارها مربوط به جاهایی است که می آیند شکایت میکنند؛ که تازه این، همه ی آن [هم] نیست! آنجا است که مشکل دارند؛ مشکل زندگی دارند، مشکل فرهنگ دارند، مشکل مدیریّت جامعه [دارند]. چه عدالتی؟ عدالتی نیست! اسم عدالت جنسیّتی را می آورند، برای اینکه بتوانند مقاصدِ خودشان را اِعمال بکنند. در اسلام، عدالت جنسیّتی به این است که زن، محترم باشد، مورد تعرّض قرار نگیرد؛ مرد به خاطر قوای جسمانیِ قوی تر از زن و به خاطر قواره ی بزرگ تر از زن، به خودش حق ندهد که به زن زور بگوید و یا اِعمال خشونت بکند؛ عدالت این است.

قوانینی باید در کشور به وجود بیاید؛ البتّه در این قوانین هم [این موارد را] مراعات کنند. من شنیدم لایحه ای را دارند تنظیم میکنند برای همین مسائل خانواده و اِعمال خشونت علیه زنان؛ هم مسئولین دولتی، هم مسئولین مجلس، مراقب باشند که باز همان فرهنگ غربی را نخواهند اینجا پیاده کنند که مثلاً فرض کنید اگر در امر ازدواجِ دختر، پدر دخالت کرد، این خشونت است و خشونت را [اینچنین] معنا کنند؛ نه. اینکه «چه چیزی خشونت است و چه چیزی خشونت نیست» از غرب نبایستی تعلیم گرفته بشود؛ از منطق عقلانیِ خود ما، از فکر اسلامیِ خود ما بایستی فهمیده بشود و دانسته بشود. ما امروز با یک چنین دشمنی های خباثت آمیزی مواجهیم، بایستی مراقب باشیم.

من حالا اینجا در آخر عرایضم به شما جامعه ی مدّاحان عرض بکنم، همان طور که گفتم، کار شما مهم است، شما یک رسانه ی بسیار مهمّی هستید. وظیفه ی جامعه ی مدّاح، وظیفه ی سنگینی است. همه جا میرَوید، با همه ی مردم مواجهید، میدان و فرصت برای گفتن دارید و گوشهایی برای شنیدن حرفهای شما آماده است؛ این وظیفه ی شما را سنگین میکند. آنچه اینجا من یادداشت کرده ام که به شما عرض بکنم [این است]:
اوّلاً معرفت و ایمانِ مخاطبانِ خودتان را ارتقاء بدهید. شعر را، بیان را جوری انتخاب کنید که معرفت مخاطب و ایمان مخاطب بالا برود؛ هم معرفتش -عقلانیّت دینی اش- هم ایمان قلبی اش. ارتقاء معرفت و ایمان.

روشنگری سیاسی؛ مسائلِ گوناگونِ سیاسیِ امروزِ ما احتیاج به روشنگری های واضح و قانع کننده دارد؛ اینها را حتماً بایستی فرا بگیرید، به مردم منتقل بکنید.

ترویج اخلاق و رفتار اسلامی؛ اخلاق اسلامی و رفتار اسلامی را در بین کتابهای اخلاق و از علمای اخلاق بگیرید و به مردم منتقل کنید، با استفاده ی از هنر که کار شما هنر است -شعر و آواز، هنر است- اخلاق را ترویج کنید، رفتار صحیح اسلامی را ترویج کنید، برادریِ بین مردم را ترویج کنید، محبّت و مهربانی را ترویج کنید، اتّحاد ملّی را ترویج کنید؛ اُنس با قرآن را، اُنس با نماز را، توجّه به خدا را، پرهیز از گناه را به مخاطبینِ خودتان یادآوری کنید؛ این تذکّرات خیلی ارزش دارد؛ هم برای مخاطبتان ارزش دارد، هم برای خودتان؛ برای خودمان هم ارزش دارد. وقتی ما نصیحت میکنیم کسی را، درواقع خودمان را هم نصیحت کرده ایم؛ برای خودمان هم ارزش دارد.

دشمنان مرتّباً امروز در زمینه های سیاسی شبهه آفرینی میکنند؛ راجع به اینکه ایران چرا در منطقه حضور دارد. حالا مدّعی کیست؟ آمریکا! که همه جا حضور فتنه گرانه و مفسدانه پیدا میکند؛ هر جا آمریکا هست، فساد هست؛ هر جا آمریکا هست، فتنه هست. دولت فتنه گر و فسادانگیز آمریکا، به ما میگوید شما چرا در منطقه حضور دارید! خب، ما [اگر] در منطقه حضور داریم باید از تو اجازه بگیریم؟ ما برای حضور در منطقه بایستی با دولتهای منطقه مذاکره کنیم، گفتگو کنیم؛ با شما چرا بیاییم گفتگو کنیم؟ هروقت خواستیم در آمریکا حضور پیدا کنیم، با شما باید گفتگو کنیم.(۹) همین طور کشورهای اروپایی؛ میگویند ما میخواهیم مذاکره کنیم با ایران دربا ره ی حضورش در منطقه! به شما چه مربوط است؟ شما چرا در منطقه هستید؟ اینجا منطقه ی ما است یا منطقه ی شما است؟ اگر منطقه ی ما است، شما اینجا چه کار میکنید؟ منطقه ی ما است، خودمان با مردم منطقه و با حکومتهای منطقه مذاکره میکنیم، صحبت میکنیم، قرار میگذاریم؛ الحمدلله قرار هم گذاشته ایم، الحمدلله موفّق هم شده ایم، الحمدلله پیش هم رفته ایم، ان شاءالله بعد هم پیش تر خواهیم رفت. مسائل سیاسی که عرض میکنم، فقط مسائل جناحی و داخلی و مانند اینها نیست؛ اینها [هم] مسائل سیاسی است؛ اینها را باید مردم بدانند.

امیدواریم ان شاءالله خدای متعال به شماها توفیق بدهد، کمک کند، بتوانید وظیفه ی مهمّ این روزها را انجام بدهید.

والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته

۱) در ابتدای این دیدار، جمعی از مدّاحان با قرائت اشعار، به ذکر فضایل و محامد حضرت فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) پرداختند.
۲) کامل الزّیارات، ص ۳۱۰
۳) مناقب آل ابی طالب، ج ۳، ص ۳۵۸
۴) سوره ی تحریم، بخشی از آیه ی ۱۱؛ «و براى کسانى که ایمان آورده اند، خدا همسر فرعون را مَثَل آورده … »
۵) سوره ی تحریم، بخشی از آیه ی ۱۲
۶) امالی صدوق،ص ۱۲۵
۷) لذّت، لذّت بردن
۸) سوره ی اعراف، بخشی از آیه ی ۱۸۹
۹) خنده ی حضّار

مسابقه  کتابخوانی به مناسبت هفته عفاف و حجاب

واحد فرهنگی مدرسه علمیه حضرت  قاسم بن الحسن (علیهماالسلام) به مناسبت هفته عفاف و حجاب مسابقه کتابخوانی برگزار مینماید.سوالات مسابقه از کتاب” زن و بازیابی هویت حقیقی” ،گزیده ای از بیانات رهبر معظم انقلاب(حفظه الله) (فصل ششم حجاب) انتخاب شده و ،فایل پی دی اف کتاب در صفحه بارگزاری شده است .

 دانلود متن کتاب

 لطفاً پاسخ سوالات را همراه مشخصات به ایمیل مدرسه علمیه  ی حضرت قاسم بن الحسن(علیهماالسلام) ارسال نمائید.

farhangihgh313@gmail.com

نام ونام خانوادگی:                           نام  شهر:                         شماره تماس:

زمان پاسخگویی تا سیزدهم مرداد مصادف با ولادت حضرت  امام رضا (ع)

1:مهم ترین عنصر برای  شخصیت زن چیست؟

1)حجاب       2)حیا     3)عفت      4)تکریم زن

2: میراث هزار ساله ی  ایران از نگاه مقام معظم رهبری چیست ؟

1)حجاب      2)اسلام       3)خانواده و حریم عفاف       4)ولایت

3: عنوانی که غربی ها برای مخالفت با حجاب ذکر می کنند چیست ؟

1)     حجاب مانع آزادی است

2)   حجاب محدودیت است

3)   حجاب نماد یک حرکت مذهبی است

4)   حقوق زن در جامعه

4:کدام گزینه در مورد چادر درست است؟

1)حجاب اسلامی است       2)حجاب ایرانی است   3) لباس ملی ماست      4)هرسه مورد

5:کدام گرینه  جز فلسفه و اهمیت حجاب از نگاه مقام معظم رهبری نیست ؟

1)     تکریم زن     2)جلوگیری از اختلاط بی قید وشرط زن و مرد   3) رسیدن به رتبه معنوی عالی

4)    دستور موکد اسلام به عنوان یک اصل مهم

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………

سولات تشریحی

1: تاکید زیاد رهبری به مساله حجاب به چه دلیل است ؟

 2:در اسلام به چه دلیل بر عفت زن بیش از پیش تاکید شده است؟

3:به چه دلیل مسائل محرم نامحرم ،حجاب، خانواده و کنترل نگاه این مقدار مورد تاکید است ؟

4: بزرگ ترین اهانت به زن چیست ؟

5:بزرگترین عامل انحراف جامعه و زنان چیست ؟

موفق باشید

در این متن سعی بر آن داریم تا ضمن بررسی این نکته که عمل با نیت قلبی همیشه در یک راستا است به این نکته بپردازیم که در جامعه کنونی که متاسفانه انگشت های بسیاری به سمت علت حفظ حجاب توسط زن نشانه رفته است، چگونه می شود فهمید زندگی عفیفانه چه شاخصه هایی دارد و آیا می توان میان بی بند و باری و عفیفانه زیستن جمع بست یا نه؟

جمع میان قلب پاک و عمل ناپاک آیا شدنی است؟!

بسیاری از افراد می گویند قلب و چشم انسان باید پاک باشد، ما این موضوع را تایید می کنیم و اصلا به دنبال همین موضوع هستیم، انسان عفیف، انسانی است که چشم و قلبی پاک دارد و بر اساس باور درونی خود که همان فرمان قلب پاک است عمل و عکس العمل هایی از او می بینیم. ما معمولا از سه راه عقل ، نقل و فطرت به آموزه ها و آبشخور زلال وحی دست پیدا می کنیم. یعنی عقل به یک اغنای درونی می رسد، نقل (آموزش) اوامر و نواهی را به ما می رساند و فطرت بر اساس بستر و زمینه پاک آن را قبول می کند.

نمی توان گفت یک قلب یا چشمی پاک است ولی در عمل چیزی بر خلاف فطرت انسانی مشاهده کنیم.

یک مثال: اگر کبریت روشنی را  به دست کسی نزدیک کنیم ، دست خود را کنار می کشد، حال اگر ماهیت و شکل شعله را تغییر دهیم، مثلا فندک یا جسم داغی به  جای کبریت باشد، باز همان عکس العمل را شاهد هستیم، چرا که به این باور رسیده است که آتش سوزاننده است. این باور از کجاست، عقل سلیم حرارت را برای بدن مضر می داند، نقل یعنی همان آموزش مثل گفته ی مادرمبنی بر دوری از حرارت زیاد، و در آخر فطرت است، که همان حس لامسه است و از حرارت زیاد دوری می کند. بنابراین در هر زمان و مکان هر چیزی که برای او تداعی کننده  آن خطر باشد از آن فرار می کند.این همان باور است، همان قلب پاک. پس مضرات آتش و منفعت پرهیز از آتش که همان سلامت جسم است یک باور است.

حال چگونه به این باور رسیدن؛ درمقابل آموزش یا تحقیق یعنی آزمایش و خطا و یا اعتماد به الگوها به وجود می آید. مثلا باور معلم؛ شاگرد به معلم خود نگاه می کند و به شیوه ی او رفتار می کند. اگر ما آموزه های دینی را خوب منتقل کنیم، و الگوهایی در جامعه باشند که به این آموزه ها عمل می کنند بسیاری از مشکلات، خود به خود حل میشوند. کسی می تواند فرزند خود را از استفاده بی رویه از فضاهای مجازی نهی کند که خودش از این فضا به درستی و معقول استفاده کند.

چرا خداوند از من خواسته عفیفانه زندگی کنم؟

پاسخ خانم ظهیری پژوهشگر اخلاق: خداوند بشر را خلق کرده و گفته است ای انسان این مدل زندگی برای تو خیلی خوب است، به نیازهای او احاطه دارد، او را خوب  می شناسد و بر اساس نیازهای او و دفع شر و جلب خیر و دفع ضرر برای انسان قانون تعبیه کرده است. این قانون را بشر ابتدا باید درک کند، و زمینه ی عمل به آن را باید فراهم کند. تکرار می کنم ، بشر باید برای خودش زمینه ی عمل کردن را فراهم نماید. مثل معامله که اصل معامله حلال است اما زمینه ی معامله غیر ربوی و پرهیز از آن را خود انسان باید فراهم کند.

خداوند ساز و کار زندگی عفیفانه را به دست بشر سپرده است. در زندگی براساس نگاه انسانی جنسیت مد نظر ما نیست. چون حجاب و حیا اختصاص به بانوان ندارد. و یک عام انسانی است منتها نسبت ها متفاوت هستند. کما این که ممکن است در موضوعات دیگر درصد تعلق آن به یک جنس (خانم یا آقا) متفاوت باشد یا شکل تعلق آن فرق کند. همان گونه که شکل پوشش در خانم ها و آقایان به نسبت نوع زندگی و تعاملات اجتماعی که داریم متفاوت است.

آیا عفت ورزیدن مخصوص حضور در اجتماع است؟

لباس، پوشش و حجاب یک ذی اجتماعی است، و اگر کمی فراتر رویم حیا و زندگی عفیفانه حتی در خلوت انسان ها نیز وجود دارد. لذا این که بگوییم افراد فقط در جامعه باید عفیفانه زندگی کنند درست نیست.

 همیشه روی بحث اجتماعی حجاب بسیار تاکید کرده ایم و از خلوت و ملکه درونی غافل شده ایم!!!

 لذا با نگاه به  اجتماع، می بینیم که ملکه ی حیاست که انسان را کنترل کرده و نگاه می دارد و آن حالت عفیفانه زیستن هست که انسان را از هر نوع ارتباط و ورود باز می دارد، حتی در خلوت خود انسان نفوذ می کند و یک نیروی بازدارنده است.

 الان فضای مجازی یک فضای اجتماعی است و هر کسی ممکن است به صورت فردی در این جامعه ورود کند، چه چیز باعث می شود که انسان در این مکان نیز یک نگاه عفیفانه داشته باشد؟ از مواردی پرهیز کند؟ آیا به نظر شما این نیست که یک باور درونی و کنترل باید وجود داشته باشد، در شرایطی که هیچ کس ناظر بر اعمال و رفتار ما نیست، خود ما بر رفتار و اعمالمان صیانت و کنترل داشته باشیم؟

ویژگی های زنان و مردان عفیف و راه های ایجاد عفت در انسان :

خداوند در آیه ی ۳۰ و ۳۱ سوره ی نور خطاب به افرد می فرماید : قل للمؤمنین و قل للمؤمنات ….. مردان و زنان مومن باید دارای این ویژگی ها باشد.

اول: کنترل نگاه: درست است که در صحبت ها و مکالمات، نگاه مشکلی ندارد ولی نگاهی که زمینه های تحریک را فراهم کند صراحتا قرآن ما را از آن بر حذر می دارد. در همین آیه چند مسئله وجود دارد.

دوم: آشکار نکردن زینت ها؛ هر آنچه ما آن را به عنوان عرف و عادت زینت می دانیم و این شامل زینت هایی که در وجود انسان هست و چه زینت های عاریتی می گوید زینت هایت را آشکار نکن البته الا دارد ،این الا یعنی همان منطقه الفراق است ، گفته شد که انسان فطرتا زیبایی طلب است و دین برای هر موضوعی محملی داده است برای این هم محملی قرار داده است، مثل اینکه می گوییم در این منطقه بوق نزنید یا در این مکان فریاد نزنید و آرام صحبت کنید. محدودیت ها در محیط ها بنا به اقتضاعات هست، که این اقتضاعات در روابط فردی و اجتماعی ما تاثیر گذار است.

سوم: ورود و خروج ها: آیه ای که بحث استیذان(یعنی اجازه گرفتن) را مطرح می کند خیلی جالب است که موضوعاتی که شارع مقدس آنها را شاخص معرفی کرده است به آنها خیلی توجه نداریم یعنی فکر می کنیم همه ی حریم ها باز است ، و از آن طرف حریم هایی که باید آشکار باشد و کنترل در آن باشد را می بندیم. از جمله مواردی که جزو حریم ها هست، ورود و خروج به مکان هایی است که به گرفتن اذن احتیاج دارد.

 طرح یک سوال جهت به تامل واداشتن ما: آیا فیلم گرفتن از فضاهای خصوصی و در اختیار همه قرار دادن به اجازه احتیاج دارد؟ اگر ورود به تمام اتاق ها و فضاهای خونه برای همه مجاز نیست ، دیدن همه ی صحنه ها برای همه مجاز نیست، چگونه زمانی که به فضای مجازی می رسیم ، تمام این حریم ها را می شکنیم و در اختیار همه قرار می دهیم؟ چه کنترلی می تواند باشد؟  بنابراین اصولا در تربیت دینی ما حریم و حرمت نگه داشتن جزو مواردی است که باید روی آنها تاکید داشته باشیم.

چهارم:عدم حرکات تحریک آمیز؛ بعد از آیه ی استیذان، خطاب به زنان مؤمن و همچنین اختصاصا به زنان پیامبر فرموده است : نوع گفتار شما نباید تحریک کننده باشد و همچنین نوع راه رفتن زنان مؤمن. پس شاخص ها در نوع نگاه،  پوشش، راه رفتن، گفتار و ورود و خروج خلاصه شدند. بنابراین اسلام در اینکه فضاهایی برای ما مجاز و فضاهایی ممنوع است صراحت دارد ، حال ما به هر دلیلی چه به خاطر تربیت غلط چه بد باوری های خود بخواهیم این حریم ها را محترم نشماریم و بخواهیم وارد شویم یا مثلا بگوییم فضا فضای مجازی است اینها هیچ یک قابل توجیه نیست!!!!

پنجم:عدم رواج منکرات؛ ما حق پخش علنی پرونده های حکم صادر شده دادگاه که در آن گناه باشد را نداریم ، حق پخش تصاویر گناه آلود را نداریم. پس چگونه در فضای مجازی دعوت به دیدن عمل منافی عفت می کنید؟ این را برای عبرت، الگو برای چه چیز گذاشته اید؟

چه باید کرد؟

برای این که سرمایه ی حیا و عفاف را برای نسل آینده حفظ کنیم، و برای درست  تربیت کردن نسل بعد از خودمان، باید با این نوع فضاها و هرگونه چیزی که مقابله با این شاخصه ها کند، مخالفت و مبارزه کرده و از هیچ کوششی برای اشاعه فرهنگ غنی دینیمان که سرشار آموزه های گهربار و انسان ساز برای ایجاد عفت ورزی در انسانها است فروگذار نکنیم. و با شهامت اعلام کنیم که ما خواهان زندگی با عفت و حیا هستیم. و تا پای جان با افرادی که اولا باعث کمرنگ شدن این آموزه ها در جامعه شده اند مبارزه کنیم و ثانیا به جلوگیری از اشاعه فرهنگ های ساخته  دست بشر بپردازیم چرا که همگی پوچ بوده و سرشار از پیروی از خواسته های نفس سرکش اند و پیامدی جز کشیده شدن انسان و خصوصا زن به ورطه لاقیدی و بی بند و باری و سوق به خوی حیوانی ندارد.

منبع»موسسه خیبر

امام خمینی
خدا می داند که در کشف حجاب، چه جنایت هایی اینها کردند، حتی به علمای بزرگ هم پیشنهاد می کردند که شما مجلس بگیرید با خانم هایتان، باز زن هایتان بیایید در مجلس… خدا می داند که به این ملت ایران چه گذشت. در این کشف حجاب انسانیت را پاره کردند. آزادی زن در منطق شاد؛ یعنی به انحطاط کشیدن زن از مقام انسانی او؛ و در حد یک وسیله با او رفتار کردن… یعنی پر کردن زندان ها از زنان ایرانی که حاضر نیستند به پستی های شاهانه تن بدهند.1

آنهایی که این قدر قوه تمیز ندارند که کلاه گلنی را که پس مانده درندگان اروپاست، ترقی کشور می دانند، با آنها حرفی نداریم، و توقع آن را هم نداریم که آنها بپذیرند، عقل و هوش و حس آنها را اجانب دزدیده اند. آن روز که کلاه پهلوی سر آنها گذاشتند همه می گفتند مملکت باید شعار ملی داشته باشد؛ استقلال در پوششع دلیل استقلال مملکت و حافظ آن است. چند روز بعد کلاه گلنی گذاشتند سر آنها، یک دفعه حرف ها عوض شد، گفتند ما با اجانب مراورده داریم، باید همه هم شکل باشیم تا در جهان با عظمت باشیم. مملکتی که با کلاه، عظمت برای خود درست می کند یا برایش درست می کنند، هر روزی کلاهش را ربودند، عظمتش را هم می برند. در همه این مراحل، اجانب که نقشه های خود را می خواستند عملی کنند و با کلاه گذاشتن سر شما می خوساند کلاه را از سر شما بردارند، از دور با چشم استهزا به شماها نگاه می کردند و به کارهای کودکانه شما می خندیدند. شما با یک کلاه گلنی دور خیابان ها قدم می زدید و با دخترهای برهنه سرگرم بودید و به این وضع افتخار می کردید، غافل از آنکه در سرتاسر کشور، افتخارات تاریخی شما را بردند و در سرتاسر کشور نافع ثروت شما رفت و از دریا تا دریای شمال را زیر پا در آوردند.2

1. حکایت کشف حجاب، ج 1، صص 12، 13، 122، 123 و 138.

2. روح الله موسوی خمینی، کشف الاسرار، صص 223 و 224.

 مقام معظم رهبری
کسی که در آن روز بزرگ ترین قدم را به نفع فرهنگ غرب و در حقیقت به نفع سلطه غرب و استعمار انگلیس بر ایران برداشت، رضاخانه بود. شما ببینید در وضع امروز، این چقدر رسواست که یک پادشاهی، یکباره لباس ملی یک کشور را عوض کند. شما به اقصی نقاط دنیا مثل هند که تشریف ببیرید، می بینید ملت ها لباس ملی خود را دارند و به آن افتخار هم می کنند و از آن احساس سرشکستگی هم نمی کنند، ولی آنها آمدند یکباره لباس ملی این ملت را ممنوع کردند، چرا؟ گفتند چون با این لباس نمی شود عالم شد، عجیب! بزرگ ترین دانشمندان ایرانی که آثار آنها هنوز در اروپا تدریس می شود با همین فرهنگ و در همین محیط پرورش یافتند. مگر لباس چه تأثیر دارد؟ این چه حرف و منطق مسخره ای است که مطرح کردند؟ آنها لباس یک ملت را عوض کردند، چادر زن ها را از سرشان برداشتند و گفتند با چادر نمی شود. ولی، عالم و دانشمند بشود و در فعالیت اجتماعی شرکت کنند؟ در دوران آنها نه به مردها فرصت فعالیت اجتماعی داده می شد و نه به زن ها. زن های ایران زمانی وارد فعالیت اجتماعی شدند و کشور را با دست های توانای خود متحول کردند و مردهای این کشور را به دنبال خود به میدان مبارزه کشیدند که چادر سرشان کردند و به میدان آمدند. چادر و لباس چه تأثیری در عدم فعالیت زن یا مرد دارد؟ عمده این است که دل این مرد یا زن چگونه است، چگونه فکر می کند، ایمان او چقدر است، روحیه اش چگونه است، و چه انگیزه ای برای فعالیت اجتماعی یا علمی دارد.

تبلیغ برهنگی
در آن زمان، مطبوعات کشور که تقریباً همه آنها، در کنترل شدید اداره سانسور شهربانی قرار داشتند و مدیرانشان از عوامل وابسته به فراماسونری و حکومت رضاخان یا دوستداران فرهنگ غرب بودند، با چاپ مقالات و اخباربا موضوع کشف حجاب و ارائه عکس های زنان بی حجاب و گاه عریان، زمینه های بی حجابی را با کمال جدیت آماده کردند و در یک سلسله مقالات به نظم و نشر در جراید، از نقاب و حجاب زنان به شدت انتقاد شد.

در روزنامه ها و مجله ها، از جشن ها و مهمانی هایی که البته با فشار حکومت برگزار می گردید و در آن زنان بی حجاب به همراه شوهرانشان شرکت می کردند، عکس و تفسیر چاپ می شد و عکس شاگردهای ممتاز هر مدرسه، در روزنامه ها ارائه می گردید. هدف اصلی از ناشن دادن تصویر زنان بی حجاب، در واقع تشویق دیگران به این کار بود و اسفبارتر از همه، موفی زنان هنرپیشه خارجی به عنوان سمبل زنان آزاد، به صورتی احترام برانگیز.

تمدن اجباری
اجرای سیاست کشف حجاب، با اِعمال اجبار و خشونت، بر کارمندان و مأموران دولتی آغاز شد. مقام های عالی رتبه به اخراج تهدید می شدند، مگر اینکه همسرانشان را در مجالس بی حجابی می بردند.

عَن موسی بن جعفر عَن آبائِهِ قالَ : قالَ علیٌ استأذَنَ أعمَی عَلَی فاطمةَ فَحَجَبَتهُ فَقالَ رسولُ اللهِ لَها لِمَ حَجَبتِیهِ وَ هُوَ لَا یَرَاکِ فَقَالَت أِن لَم یَکُن یَرَانی فأِنِّی أَرَاهُ وَ هُوَ یَشَمُّ الرِّیحَ فَقالَ رَسُولُ الله أشهَدُ أَنَّکِ بَضعَةُ مِنِّی.

موسی بن جعفر (علیه السلام ) از پدرانش روایت فرموده که امام علی (علیه السلام ) فرمود : روزی نابینایی بر فاطمه(سلام الله علیها) وارد شد ، پس حضرت حجاب پوشید ، پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله ) از ایشان پرسید : او که تو را نمی بیند ، پس برای چه حجاب می کنی ؟ زهرای اطهر(سلام الله علیها) فرمود : اگر او مرا نمی بیند ، من او را می بینم ، و او بوی مرا استشمام می کند . رسول خدا (صلّی الله علیها واله) فرمود : شهادت می دهم که تو پاره تن من هستی .

کتاب کشفة الغمه

جملاتی از مقام معظم رهبری حضرت امام خامنه ای(مد ظلّه) :

* در مسأله زن ما از دنیا طلبکاریم، ما مدعی دنیاییم… این ما نیستیم که باید از موضع خودمان دفاع کنیم، این فرهنگ منحط غرب است که باید از خودش دفاع کند.

* زن در فرهنگ و دنیای غربی به ابتذال کشانده شده، تحقیر شده و به او اهانت شده است… زن برای این‌که شخصیت خودش را نشان بدهد، بایستی برای مردان چشم‌نواز باشد. این شد شخصیت برای یک زن؟ بایستی حجاب و عفاف را کنار بگذارد، جلوه‌گری کند تا مردها خوششان بیاید، این تعظیم زن است یا تحقیر زن؟… یکی از نشانه‌های مردسالاری غربی‌ها همین است که زن را برای مرد می‌خواهند، لذا می‌گویند زن آرایش کند تا مرد التذاذ ببرد. این مردسالاری است، این آزادی زن نیست. این در حقیقت آزادی مرد است. می‌خواهند مرد آزاد باشد، حتی برای التذاذ بصری، لذا زن را به کشف حجاب و آرایش و تبرّج در مقابل مرد تشویق می‌کنند.

* عظمت زن آن است که بتواند حجب و حیا و عفاف زنانه را که خدا در جبلّت زن ودیعه نهاده است، حفظ کند. این را بیامیزد با عزّت مؤمنانه، این را بیامیزد با احساس تکلیف و وظیفه. آن لطافت را در جای خود به کار ببرد، آن تیزی و بُرندگی ایمان را هم در جای خود به کار ببرد. این ترکیب ظریف فقط مال زن‌هاست، این آمیزه ظریف لطافت و برندگی، مخصوص زن‌هاست، این امتیازی است که خدا به زن داده است.

* مسأله حجاب به معنای منزوی کردن زن نیست، اگر کسی چنین برداشتی از حجاب داشته باشد برداشتش کاملاً غلط و انحرافی است… حجاب به هیچ وجه مزاحم و مانع فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی و علمی نیست.