آدم باید دلش پاک باشه (قسمت اول)
برخی می گویند آدم باید دلش پاک باشد بقیه اش همه ظاهرسازی است. اصل، باطن آدم هاست همین چادریها و باحجاب ها چه کار ها که نمی کنند دوست من آدم خیلی خوبیه آنقدر به دیگران خدمت می کند دروغ و غیبت هم نمی گه ولی با حجاب نیست …
در پاسخ به به این اینگونه شبهات باید یک تقسیم بندی کرد :
اولا: ما هم قبول داریم که یکی از آسیب های جدی دینداری مسئله ریا و نفاق است. کاری که قرار بود تنها برای رضای خدا انجام شود، در سطح ستایش بندگان خدا متوقف گردد و این جا همان قربانگاه اعمال نیک است. آیات شریف قرآنی در این موضوع بسیار است از آن جمله در سوره زمر آیه 14 آمده قل الله اعبد مخلصا له دینی یعنی بگو من خدا را می پرستم و دینم را برای او خالص می گردانم روایات ما هم همین مطلب را تاکید می کنند این حدیث امام صادق(ع) را ببینید : کل ریاء شرک انه من عمَلَ للناس کان ثوابه علی الناس و من عمل لله کان ثوابه علی الله .(2)تقریبا همه مسلمانان از آتشی که ریا به خرمن ایمان می زند، آگاه هستند و لذا تلاش می کنند از آن دوری جویند. اما آیا دوری از ریا، با ترک اصل عمل نیک، کاری عُقلایی است؟اگر قرار باشد به خاطر ترس از ریا از امور آشکار دینی صرف نظر کنیم، آیا احتمال نمی دهیم که دچار نوعی وسواس شویم؟ آن وقت، وارد مسجد نمی شویم، چون احتمال ریا می دهیم. در فلان کار خیر اجتماعی شرکت نمی کنیم چون از خودنمایی می ترسیم و… .همچنین احتمال دارد که این کار به تمامی حوزه های فعالیت دینی ما سرایت کند و ما را از انجام دادن کارهای نیک و حتی فرایض دینی باز دارد.راه حل هم واضح است. ما باید تمرین کنیم که کارهای نیک را برای رضای خدا انجام دهیم و بی شک اگر کسی تلاش نماید، می تواند به مرور زمان، این حالت شناختی را فراهم نماید و تمامی کارهای خویش اعم از کارهای فردی و درونی و کارهای جمعی و آشکار را برای رضای خدای متعال انجام دهد و بر هیچ کس پوشیده نیست که چنین کاری به سال ها تمرین و ممارست احتیاج دارد. از طرف دیگر شما چگونه قضاوت می کنید که همه با حجابها به خاطر ریا حجاب دارند؟؟؟ بر فرض که چند نفری هم چنین باشند آیا دلیل می شود که همه را با یک چشم نگاه کرد و اگر این عمل به قصد امتثال امر خدا باشد عبادت است و از آنجا که نیت و قصد یک امر درونی است نمی توان از ظاهر افراد پی به نیت آنها برد . ادامه دارد….