مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

صاحب دلی برای اقامه نماز به مسجدی رفت. نمازگزاران او را شناختند و خواستند که پس از نماز، بر منبر رود و آنها را پند گوید. او نیز پذیرفت.

نماز جماعت تمام شد. چشم ها همه به سوی او بود. مرد صاحب دل برخاست و بر پله نخست منبر نشست. بسم الله گفت و خدا و رسولش را ستود. آنگاه خطاب به جماعت گفت: «مردم! هر کس از شما که می داند امروز تا شب خواهد زیست و نخواهد مرد، برخیزد.»

کسی برنخاست.

گفت:« حالا هر کس از شما که خود را آماده مرگ کرده است، برخیزد.»

باز کسی برنخاست.

سری به نشانه تأسف تکان داد و گفت: « شگفتا از شما که به ماندن اطمینان ندارید، اما برای رفتن نیز آماده نیستید!»