مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

از بيانات نوراني حضرت امير(سلام الله عليه) آمده است كه اگر خدا خواست كسي را بشكند و شكست بدهد از جاي ديگر لشكركشي نمي‌كند ولی انسان اگر در برابر كسي مقاومت كرد او از جاي ديگر لشكركشي مي‌كند. فرمود: بدانيد اگر كسي ـ خداي ناكرده ـ در مقابل خدا به جنگ مبادرت كرد و خدا خواست او را بشكند از جاي ديگر لشكركشي نمي‌كند «أَعْضَاؤُكُمْ شُهُودُهُ وَ جَوَارِحُكُمْ جُنُودُهُ وَ ضَمَائِرُكُمْ عُيُونُهُ وَ خَلَوَاتُكُمْ عِيَانُهُ» فرمود: اين دست و پاي شما سربازان خدايند اگر ـ خداي ناكرده ـ كسي مشمول قهر خدا شد و خدا خواست او را بگيرد با دستش او را مي‌گيرد؛ جايي را امضا مي‌كند رسوا مي‌شود، با زبانش او را مي‌گيرد حرفي مي‌زند و سقوط مي‌كند،با پايش او را مي‌گيرد جايي مي‌رود رسوا مي‌شود. اين‌طور نيست كه از جاي ديگر لشكركشي كند.
اگر اعضا و جوارح ما، دست و پاي ما سربازان او هستند اصلاً فرض ندارد ما بتوانيم با او بجنگيم خيال جنگ همان و شكست خوردن و رسوا شدن همان! فرمود: «وَ كَانَ لِلَّهِ حَرْباً حَتَّي يَنْزِعَ أَوْ يَتُوْبَ» مگر ـ ان‌شاءالله ـ توبه كند البته راه توبه براي همه هميشه باز است.
حضرت آیت الله جوادی آملی،درس اخلاق17/12/91

portal.esra.ir/