نقش و جايگاه تاريخي امام صادق(ع) در سير تاريخي جبهه حق، چنان برجسته است كه تشيع كه امتداد تاريخي جبهه حق است، از زمان آن حضرت تشيع جعفري يا مكتب جعفري ناميده مي‌شود. تأثير آن حضرت از جنبه‌هاي سياسي، اقتصادي يا اجتماعي نيست، بلكه از جنبه فكري و فرهنگي است. پرسش اساسي اين است كه چگونه اين رسالت تاريخي-فرهنگي موجب پيدايش تشيع جعفري شد؟
همواره ادوار تاريخي مكتب حق، ريزش‌هاي فراواني داشته است. مهم‌ترين علت اين ريزش‌ها، وابستگي نوايمانان به شيوه‌هاي باطل پيشين و نبود آمادگي براي تحول خالصانه و كامل در مسير حق و پذيرش شيوه متعالي آن براي نظام زندگي بوده است.اين مسئله، به ويژه در تاريخ يهود ديده مي‌شود كه به سبب چند قرن زندگي در مصر و اثرپذيري مستقيم و غير مستقيم از نظام فرهنگي و ارزشي گذشته مصر، شيوه زندگي آنان به شيوه‌اي در هم آميخته از حق و باطل تبديل شده بود. اين شيوه التقاطي به مدت هزار سال سبب زحمت تاريخي انبياي آسماني، از حضرت موسي تا حضرت عيسي، براي راهنمايي آنان به سبك و نظام زندگي توحيدي شد. سرانجام پافشاري آنان بر آن سبك التقاطي سبب شد سنّت تحويل و تبديل اعمال شود و جريان تاريخي حق از يهود به جزيرةالعرب انتقال يابد.
در جزيرةالعرب نيز كه در گرداب جاهليت فرو رفته بود، تلاش‌هاي 23 ساله پيامبر در اولين گام خود، تغيير سبك و نظام زندگي جاهلي به شيوه اسلامي بود، ولي ائتلاف نظام‌ها وسبك‌هاي مشركانه، منافقانه و اهل كتاب، سرانجام به غصب خلافت پس از رحلت پيامبر منجر شد.
تحليل تاريخي و فرهنگي غصب خلافت از منظر بازشناسي سبك و نظام زندگي، نشان مي‌دهد كه غاصبان خلافت نظام و شيوه زندگي توحيدي خالصانه را برنمي‌تافتند كه حق تعالي در بالاترين جايگاه آن و مبناي نظام زندگي بر پايه قرآن و عترت پيامبر است؛ عترتي كه خانه‌هايشان محل نزول وحي و كانون نور و زندگاني است.
ادامه »