مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

آيه شماره 277  از سوره مبارکه بقره

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّكَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ

كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده و نماز بر پا داشته و زكات داده‏اند، پاداش آنان نزد پروردگارشان براى آنان خواهد بود؛ و نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين مى‏شوند

تفسیر: اسلام در كنار مسائل عبادى وفردى، به مسائل اقتصادى ومردمى نیز توجّه دارد. نماز وزكات در كنار هم مطرحند. «اقاموا الصلوة و اتوا الزكاة»
ذكر نماز وزكات بعد از عمل صالح، نشانه آن است كه در میان كارهاى شایسته حساب این دو جداست. «عملوا الصالحات و اقاموا الصلوة و اتوا الزكاة»
تشویق نیكوكاران بدنبال تهدید بدكاران، یك اصل تربیتى است. «لهم اجرهم عند ربّهم»
هوشمند كسى است كه در محاسبات، تنها به موجودى امروز كه در دست دارد ننگرد، بلكه به آینده وذخیره‏هایى كه نزد خداوند است توجّه داشته باشد. «عند ربّهم»
پروردگار، به مؤمنانى كه اهل عمل صالح ونماز وزكاتند، نظر ویژه‏اى دارد. كلمه «ربّهم» اشاره به لطف خاصّ اوست.
وعده‏هاى الهى، انگیزه‏ى عمل صالح است. «لهم اجرهم عند ربّهم»
امنیّت وآرامش واقعى، در سایه‏ى ایمان وعمل صالح وپیوند با خدا ومردم است. «لاخوف علیهم و لا هم یحزنون»
عوامل آرامش، ایمان، عمل صالح، نماز وزكات است. «امنوا و عملوا الصالحات و اقاموا الصلوة و اتوا الزكوة… لاخوف علیهم ولا هم یحزنون»