تسلط انسان بر اعضا و اندام هایش
سوره مبارکه یونس، آیه ۳۱ :
قُلْ مَن يَرْزُقُكُم مِنَ السَّماءِ وَالْأَرْضِ أَمَّن يَمْلِكُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَمَن يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَمَن يُدَبِّرُ الْأَمْرَ فَسَيَقُولُونَ اللَّهُ فَقُلْ أَفَلاَ تَتَّقُونَ.
بگو : چه کسی از آسمان و زمين به شما روزی می دهد ؟ کيست که شنوايی و، بينايی می بخشد ؟ زنده را از مرده پديد می آورد و مرده را از زنده و کارها را به سامان می آورد ؟ خواهند گفت : الله بگو : آيا پروا نمی کنيد ؟
منظور از این جمله این است که حواس انسان در اختیار خداست و او در آنها دخل و تصرف می کند. ذکر چشم و گوش از میان دیگر حواس نیز بدین خاطر است که تاثیر این دو حس در زندگی انسان، از دیگر حواس آشکارتر است. انسان با حواس پنجگانه از امکاناتی که خداوند در اختیار او گذاشته، بهره می برد و به سمت آنچه دوست دارد، حرکت کرده، از آنچه بدش می آید دوری می کند.
خداوند با این جمله به یاد می آورد که این حواس در اختیار اوست و هرگونه که بخواهد، در آن تصرف کرده، آن را کم یا زیاد می کند. از این رو گاهی انسان هایی را می بینیم که بهره آنها از برخی حواس ناچیز است یا برخی از حواس پنجگانه آنان قوی تر از دیگران است.(المیزان، ج ۱۰، ص ۴۸)
گاهی خدای سبحان، تسلط انسان بر اعضا و اندام هایش را از اوسلب می کند. به همین جهت فراوان اند کسانی که به هنگام مرگ، اجازه بستن چشم و دهان خود را نیز نمی یابند و با چشمی گشوده و دهانی باز می میرند.