مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

رفتار آدمی در خانه با همسر و فرزندان نشان دهنده شخصیت اوست. گونه های

رفتار با اهل خانه و بستگان، تأثیری مثبت یا منفی می گذارد. پیامبرا اکرم(ص)

ضمن برخوردهای مثبت با خانواده، اوقات خود را در منزل به سه بخش کرده

بود: بخشی برای خدا که در آن به نماز، عبادت و تهجّد می پرداخت; بخشی

برای اهل خانه، اُنس گرفتن و گفتوگو با آنان و تأمین نیازهای روحی و عاطفی

ایشان; و بخشی را برای خود اختصاص داده بود. و چون در زمان حضور

حضرت در خانه نیز افرادی به ایشان کار داشتند، حضرت از بخشی از اوقات

درون خانه که برای خود اختصاص داده بود، برای رتق و فتق امور مردم و

برآوردن نیازهای آنان سود می جست. در این باره، حسین بن علی(ع) از قول

امیرمؤمنان(ع) می فرماید: «وَ کَانَ اِذَا اُوِیَ اِلی مَنِزِلِه جَزَءَ دُخُولَهُ ثَلاثَهَ اَجزاء:

جزءً لِلّه عَزَّوَجَلَ وَ جُزءً لاِهلِهِ وَ جُزءً لِنَفسِهِ. ثُمَ جَزَءَ جُزئَهُ بَینَهُ وَ بیَنَ النَاسِ، فَیَرُدُ

ذلِکَ عَلَی العامَةِ وَ الخاصَةِ وَ لا یَدَخِرُ عَنهُم شیئاً»;هرگاه پیامبر(ص) وارد خانه

می شد، وقت خود را سه قسمت می کرد; یک بخش آن را برای عبادت خداوند،

بخشی دیگر را برای خانواده، و بخش سوم را برای خود اختصاص می داد،

سپس وقت مختص خود را، بین خویش و مردم تقسیم می کرد، کوچک و بزرگ

را در این قسمت پاسخ می داد، و چیزی را از آنان دریغ نمیورزید.

«مجله معرفت » بهمن 1385 - شماره 110، نویسنده : فاضلی، خادم حسین