مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

چکیده تحقیق: دیدگاه های امام سجاد (علیه السلام) در مناجات الشاکرین

آدمی از آغاز بلوغ فکری و روانی پیوسته خویش را نیازمند می یافته تا با کانونی نیرومند - اگر چه ناشناخته – پیوند برقرار سازد تا مگر بتواند قدری از بار کمر شکن خود را بکاهد و با بازیافت آرامش نفسانی،ره بپیماید.بدون تردید با دعا و مناجات با «الله» می توان تمام فراز و نشیب های زندگی را پشت سر گذاشت و دم بر نیاورد، همانگونه که امام سجاد (علیه السلام) از آن به زیبایی بهره جستند و بدین وسیله حس نیاز و عشق و آگاهی و مبارزه را در میان شیعیان ارضاء نمودند و چه نیکوست شیعیان نیز با رعایت آداب و شرایط مناجات و توجه به آثار دعا دنباله روی این واسطه فیض خداوند باشند. مناجات خمسه عشره که از برکات امام زین العابدین (علیه السلام) است، برای تربیت و رشد و پرورش انسان ها نقش کلیدی دارد. شکر اظهار تقدیر و تجلیل در قبال نعمت های ظاهری و معنوی است.از دیدگاه امام سجاد (علیه السلام) شکر دارای سه مرتبه ی قلبی، زبانی و عملی است. اقرار به ناچیز بودن شکر، اعتراف به ضعف و ذکر صفات الهی از مهم ترین ویژگی های شاکرین از نظر آن جناب است.  از سویی ایمان، محبت خدا و لطف الهی از عوامل و غفلت، ورود پی در پی نعمات و مشغولیت به غیر خدا از موانع شکر به شمار می روند. حضرت سید ساجدین (علیه السلام)، بر این باورند که شکر بنده، آثاری چون اظهار عبودیت و تذلل در بارگاه الهی،افزایش ایمان و یقین، استجابت دعا، جلب نعمت و اعطای بهترین های دنیا و آخرت را در پی دارد. روش گردآوری داده های اولیه در این تحقیق متن محور، کتابخانه ای و روش داده پردازی، توصیفی-تحلیلی بوده است.

استاد راهنما: سرکار خانم شهیدی فر

استاد داور: جناب آقای رضایی

پژوهشگر: سمیه مهدویان

جهت مطالعه کامل این تحقیق به مدرسه حضرت قاسم بن الحسن(ع) مراجعه فرمایید.