مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

آيت‏اللَّه ميرزا علي اكبر فرزند موسي نوقاني در سال 1261ش (1300ق) در محله نوقان مشهد به دنيا آمد. وي پس از گذراندن تحصيلات مقدماتي، ادبيات را در محضر استاد ميرزا عبدالجواد اديب نيشابوري معروف به اديب نيشابوري اول و فقه و اصول را نزد شيخ حسنعلي تهراني و آيت‏اللَّه سيد عباس شاهرودي فرا گرفت. آيت‏اللَّه نوقاني در 26 سالگي براي تكميل تحصيلات خود رهسپار حوزه علميه نجف اشرف گرديد و از محضر استادان بزرگي چون آخوند ملامحمد كاظم خراساني، سيد محمدكاظم يزدي و شيخ الشريعه اصفهاني استفاده نمود. وي پس از رحلت آخوند خراساني، از عالم بزرگ ميرزا عبداللَّه مازندراني و آيت‏اللَّه ميرزا محمدتقي شيرازي به دريافت اجازه اجتهاد نائل آمد و به مدارج بالاي علمي دست يافت. آيت‏اللَّه نوقاني در سال 1291ش به مشهد مقدس بازگشت و به تدريس و انجام امور ديني پرداخت. وي از جانب آيت‏اللَّه حاج آقاحسين طباطبايي قمي، عهده‏دار توليت مدرسه نواب، از مدارس مهم مشهد گرديد. او داراي ذوق شعري نيز بود و در شعر، به “فقير” تخلص مي‏نمود. ايشان همچنين در خطوط نسخ و نستعليق، تبحر داشت. كتبي از قبيل تعليقاتي بر شرح نهج البلاغه و سه مقاله نوقاني و دو مقاله نوقاني در اصول عقايد و ردّ عقايد ماديون، از آثار ايشان است. آيت‏اللَّه نوقاني سرانجام در 28 بهمن 1329ش (10 جمادي‏الاول 1370ق) در 68 سالگي درگذشت و در حرم رضوي(ع) به خاك سپرده شد.

منبع: http://rasekhoon.net