مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

کم کم فضای خانه نفس گیر میشود
کم کم زمان ، برای علی دیر میشود

بیچاره مجتبی ، چه عذابی کشیده است
دارد ز داغ بی کسی ات پیر میشود

زینب کشیده چادر خود را به روی سر
فکرش به زخم های تو درگیر میشود

فضه دو ماه میشود اینجا نشسته و …
هر روز از کنیزی خود ، سیر میشود

هی میرود ، که ترک کند خانه ی تو را
با گریه ی حسین تو ، زنجیر میشود

ذکری که در قنوت بگیری ، یقینی است
خواب حسن ، دعای تو … تعبیر میشود

تو میروی و روی… سیاهی به شب رسد
هر کس گلایه کرد ز تو ، تحقیر میشود

زهرا بمان ، نرو ، بخدا سخت میشود
حیدر کنار توست ، که چون شیر میشود

پوریا باقری