مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

هر گروهی نسبت به شغل و هدفش صنفی دارد ما را هم، صنف روحانی می گویند ‎ ما با روح انسان کار داریم، یعنی بگوییم بدن برای هر قسمتش دکتر دارد، من دکتر روح هستم . موفقیت ما زمانی است که بتوانیم با روح مردم رابطه مستقیم برقرار کنیم،  رابطه پیامبر با بلال به‌خاطر زیبایی و خوش صوتی نبود، تمام انبیاء و اولیاء با روح مردم ارتباط داشتند، اگر ما بخواهیم به اسلام و تشیع خدمت‌گزاری داشته باشیم باید همین گونه  باشیم اگر ارتباط روحی با طرف مقابل بر قرار کنیم میتوانیم مزه نماز و ترک گناه را به او بچشانیم، گفت:«الکلام اذا خرج من القلب دخل فی القلب و اذا خرج من اللسان لا یتجاوز من الاذن، کلامی که از دل برآید، بر دل نشیند» اگر من مقید به نماز اول وقت باشم، وقتی به مردم بگویم اثر می کند . بعضی از دوستان میگویند در تبلیغ چه بگوییم، میگویم هرچه عاملی بگو، اگر اهل نماز شب هستی، بگو نماز شب فضیلت دارد، در مورد پیامبر اکرم(ص)  آمده«لم یسبقه احد بالسلام»، کسی که ننگش می‌شود سلام کند نرود بالای منبر بگوید سلام فضیلت دارد.

بعضی افراد با این‌که خیلی هم زیبایی ندارند دل‌نشین هستند، این اثر نافله شب «استیکی دیگر از آثار نافله تأثیر بیان است می‌فرماید بِهِ نَافِلَةً لَّکَ عَسَى أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًامقام محمود، مقام بیان موثر است .

 شغل دیگر غیر از طلبگی نان شما را زیاد نمی کنداگر می‌خواهید نان شما زیاد شود هر وقت وارد خانه شدید اگر کسی در خانه بود، بلند سلام کنید، سپس سوره اخلاص را بخوانید، و اگر وارد خانه شدید، کسی در خانه نبود به این صورت سلام کنید «السلام علینا و علی عباد الله الصالحین» بعد هم توحید را بخوانید این رزق را زیاد می کند

یک مقداری جنبه روحانیتمان را تقویت کنیم، مگر امام صادق نفرمود«من یقین دارم روزی من را کسی دیگر نمی‌خورد» پس چرا ما که تابع امام صادقیم این را قبول نکردیم، ما مدعی روحانیت هستیم، لباسمان هم داد می‎زند، اما متأسفانه حقیقت سخن امام صادق(ع) را لمس نکردیم.

وظیفه ما خواندن درس و مهیا شدن برای تبلیغ است.قبا را بلند گرفتند و نعلین پای ما طلبه‌ها کردند، یعنی این که طلبه باید صبور باشد چون در این لباس نمی‎شود با شتاب حرکت کرد.

خدا این کارخانه را خلق کرده و می‌داند نقصش کجاست، من تو را عزیز خلق کردم مایحتاج تو را قبل از تولد تو فراهم کردم، چرا سراغ خودم نمی‌آیی، تو را خلق کردم محبت تو را در دل دیگران انداختم حالا در خانه دیگری رفته و آبروی من را می‌بری، یک عمر است هرچه داری از من است، چرا در خانه دیگری گدایی می‌کنی.

آیه الله ناصری