مدیریت زمان در نهج البلاغه
چکیده تحقیق: مدیریت زمان در نهج البلاغه
از آنجا که زمان به معنای وقت زیاد یا کم، مبحثی حیاتی در زندگی انسان به شمار می آید و موهبتی غیر قابل برگشت در عمر فناپذیر اوست لذا مدیریت زمان از اهمیت بسزایی برخوردار بوده وهماهنگ نمودن و رسیدن به هدف را تبیین می نماید. مولا علی علیه السلام که خود نگاه ویژه ای به مدیریت زمان دارد زمان را به سیّالیت و جدیت متّصف می داند که عواملی چون محدودیت عمروفناپذیری دنیا در مقابل بقا ورستگاری آخرت ، زمان دار بودن تکالیف شرعی و تخلّق به اخلاق الهی از انگیزه های مهم شکل گیری آن است.
ضمن اینکه حضرت به فرصتهای تکرار ناپذیر زندگی اشاره نموده مانند فرصت حیات و سلامتی و… که شناخت و مدیریت صحیح آنها موجبات آسایش و رستگاری را فراهم می نماید.آینده نگری حضرت برپایه اتکاء به علم غیب وتوجه به آیات الهی درتکوین و تشریع صورت گرفته و وآینده راپیش چشمان آن حضرت چون حال روشن نموده است.
هدف، اصلی ترین مبنای مدیریت زمان است که بر پایه خود شناسی و پرهیز از آرزو های دست نیافتنی شکل می گیرد. هر فرد با شناخت دقیق از قابلیت ها و تقسیم مناسب وقت و تشخیص صحیح اولویت امور می تواند برنامه جامع و کاملی برای روز و سال خود تهیه نماید . البته باید توجه داشت که درراستای اجرای برنامه محاسبه وکنترل اعمال موجب موفقیت وی خواهد شد. تدارک فرصتهای از دست رفته ،الگو قرار دادن پیامبران وائمه،همچنین شناخت صحیح موانع مدیریت زمان می توان به نظام عملی مدیریت زمان دست یافت.
استاد راهنما: سرکار خانم علی میرزایی
پژوهشگر: مریم ظهرابی
جهت مطالعه کامل این تحقیق به مدرسه حضرت قاسم بن الحسن(ع) مراجعه فرمایید.
