مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

در میان شعله های آتش

این غیرت و شرافت ومردانگی تو بود که زبانه میکشید …

در عجبم

آن لحظه ای که جانت را کف دست گرفتی

به این فکر نکردی که فرزندانت

از گفتن ” پدر ” محروم میشوند…؟

به این فکر نکردی که همسرت

با نبودنت چه خواهد کرد…؟

آسوده بخواب

که نامت

از روی اتیکت لباس آتش نشانی پاک شد

تا در آسمان این سرزمین حک شود .

                               تو رفتی

                               که ” عبادت ” معنا شود….