مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

بنده رئیس‌جمهور بودم و امکانات این کشور تا حدودى که در اختیار رئیس‌جمهور بود، در اختیار بنده بود؛ اما این پیرمرد و پیرزن کوچکترین توقعى نداشتند که چون پسرشان رئیس جمهور شده، این خانه را تبدیل به احسن کنند یا دستى به سر و صورتش بکشند.
پدرم تا سال ۶۵ و مادرم تا انتهاى دوران ریاست جمهورى در همین خانه زندگى مى‌کردند؛ اما این خانه کمترین تغییرى در جهت کامل شدن پیدا نکرد؛ این براى جمهورى اسلامى مایه‌ى افتخار و مباهات است…
البته فضل این کار به من برنمى‌گردد؛ به آن دو بزرگوار برمى‌گردد که به معناى واقعى کلمه زاهد و به زخارف و ظواهر دنیا بى‌رغبت بودند. براى آنها اهمیتى نداشت که چگونه و کجا زندگى کنند. وقتى پدر من فوت کرد، پس از تقویم وسایل این خانه - غیر از کتابهاى ایشان که خودش باب جداگانه‌یى بود - همه‌ى موجودى آن از صدر تا ذیل، حدود ۴۵ هزار تومان شد؛ در حالى که آن روز اگر مى‌خواستند ۴۵ هزار تومان را مصرف کنند، نمى‌شد مثلاً یک یخچال و یک گاز بخرند؛ این در حالى بود که ایشان پنجاه سال در این شهر امام جماعت و روحانىِ موجه و داراى مریدها و علاقه‌مندان زیاد بودند!
گذشتگان ما این‌طور زندگى کردند.
رهبر انقلاب اسلامی ۱۳۷۵/۴/۱۴

در حال حاضر جامعه سنتی ما در حال گذار به مدرنیته است و این موضوع خودش را به بغرنج ترین شکل نشان داده است. از یک طرف زوج های جوان امروزی خیلی بیشتر از قبل برایشان استقلال مهم است و ازطرف دیگر پدر و مادرها همچنان می‌خواهند با قوانین نانوشته روزگار خودشان با عروس یا دامادشان رفتار کنند.

در این موقعیت عجیب و غریب احتمال ایجاد چالش با خانواده همسر بیشتر و بیشتر می شود. اما اختلاف با خانواده همسر معمولا از کجا نشأت می گیرد و با آن باید چه کار کرد؟

اختلاف از کجا می آید؟
حتما شنیده اید که می گویند ازدواج دختر و پسر تنها پیوند ۲ نفر نیست بلکه پیوند ۲ خانواده است یعنی این که پدر و مادر ما چنان در ما درونی شده اند و پدر و مادر همسرمان چنان در او درونی شده اند که انگار ۲ خانواده با هم ازدواج می کند، نه یک نفر با یک نفر. خانواده های ما مهم ترین عامل شکل گیری شخصیت ما بوده اند. همین می تواند پایه به وجود آمدن مشکلات ارتباطی با خانواده همسر باشد.

زدیكی و ارتباط با خانواده همسر در نگاه اول و در بدو ازدواج شاید به نظر ترسناك و مشكل بیاید.در اینجا بعضی از نكات اصلی را در ارتباط با خانواده همسر بیان می‎كنیم:

1-احترام بگذارید
بیشترین چیزی که خانواده همسرتان از شما می‌خواهند احترام است. البته احترام گذاشتن اصلا به معنای منفعل بودن و غلام حلقه به گوش بودن نیست اما کافی است که شما گاهی خودتان را جای پدر یا مادر همسرتان بگذارید. کسانی که در درجه اول از یک یا دو نسل قبل از شما هستند. بنابراین دیدشان به دنیا جور دیگری است.

در ثانی یکی از اعضای خانواده‌شان حالا با شما زندگی می‌کند و یک جورهایی خودشان را هنوز مسئول می‌دانند. اگر از این دید نگاه کنید، ‌می‌توانید خیلی از حرف‌های شاید ناراحت کننده آن ها را زیرسبیلی رد کنید.

 2-استقلالتان را حفظ کنید
تا وقتی که از لحاظ مالی به خانواده همسرتان وابسته باشید، مجبورید که دخالت های آن‌ها را تاب بیاورید. پس اول سعی کنید که استقلالتان را حفظ کنید و بعد در مقابل دخالت ها موضع بگیرید. ضمن این که اگر از همان اول و البته با احترام، قوانین خانواده جدیدی را که دارید شکل می‌دهید به خانواده همسرتان اعلام کنید، یا آن را در رفتارهایتان نشان دهید، در درازمدت کمتر با خانواده همسرتان چالش خواهید داشت.

3-رفت و آمدتان را کنترل کنید
طوری نباشید که بعد از عقد همیشه شما را خانه نامزدتان پیدا کنند و روزهای متوالی به خانه خود سر نزنید. اگر رفت‌و‌آمد با خانواده همسرتان بیش از عرف باشد باعث درگیری می‌شود. حتی در دوران عقد، اقامت‌های طولانی مدت شما در خانه پدری همسرتان می‌تواند زمینه دخالت‌های آینده خانواده همسرتان در زندگی شما را فراهم کند.

4-مقایسه نکنید
لطفاً پدر و مادر همسرتان را با پدر و مادر خودتان مقایسه نکنید و پیش روی آنها از پدر و مادر خودتان تعریف نکنید. گرچه به طور معمول و البته متأسفانه از پدر و مادر همسر به خوبی یاد نمی‌شود، ولی آنها بیشتر اوقات انسان‌های خوبی هستند

به هر حال همین‌ پدر و مادر همسرتان هستند که همسر شما را بزرگ کرده‌اند و به جایی رسانده‌اند که شما تصمیم گرفته‌اید تا آخر عمر در کنارش زندگی کنید و تکیه گاه شما شده است. آنها دیگر خانواده شما هستند و باید آنها را همان‌طور که هستند بپذیرید.

تمایلات طبیعی زن‌ها و مردها به کامل کردن همدیگر، آنها را برای مقابله با چالش‌های زندگی آماده می‌کند. البته هرکسی متفاوت است و هر زوج داستان خاص خود را دارد اما بین همه آنها اشتراکاتی وجود دارد.

بااینکه هرکدام از این جنسیت‌ها حرفی برای گفتن دارند اما مردها معمولاً فایده بیشتری از روابط می‌برند، درمقابل حساسیت و درک خانم‌ها، خصوصیاتی مردانه مثل جدی بودن و قدرت بدنی از خود نشان می‌دهند.

6-والدین هر کس مال اوست!
درست است که پدر و مادر همسرتان از این به بعد حکم پدر و مادر شما را خواهند داشت و شما آن‌ها را مامان و بابا صدا می‌کنید اما آن‌ها هیچ وقت واقعا پدر و مادر شما نمی‌شوند. پس مرزهای ارتباطی را با آن‌ها حفظ کنید و در نزدیک شدن به آن‌ها زیاده روی نکنید. چون مطمئنا اگر مشکلی پیش بیاید در نهایت والدین حق را به فرزند خودشان می‌دهند نه شما. احترام و فاصله‌ را حفظ کنید و مراقب باشید زیاد به آن‌ها نزدیک نشده، زیاده از حد رفت و آمد نکنید و شوخی و راز گویی را با آن‌ها محدود کنید.

7-اولویت با خانواده جدید است
خیلی وقت ها خود زن و شوهرها درباره رابطه با خانواده همسر با هم مشکل پیدا می کنند. یادتان باشد که شما خانواده جدیدتان را تشکیل داده اید و باید هوای همسرتان را داشته باشید البته آن هم با رعایت احترام کامل به پدر و مادر خودتان.

منبع: سایت تبیان

مهم ترین عناوین کتاب «تغذیه در ماه رمضان» درذیل می آید .

* چیستی تغذیه

* ارزش و اهمیت تغذیه در اسلام

* اصول تغذیه در ماه رمضان

 * تغذیه سحر و افطار

 * توصیه‌ها و پرهیزهای غذایی

 * تغذیه برای مزاج‌های مختلف

 * تغذیه گروه‌های خاص

 * بیماران و روزه‌داران

 * برنامه هفتگی تغذیه رمضان

علاقه مندان به تهیه این اثر می توانند به موسسه آل یاسین واقع در قم - صفاشهر - کوچه ۴ - پلاک  ۵

مراجعه  و یا برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره تلفن: ۳۲۶۰۳۰۹۱ (۰۲۵) تماس حاصل فرمایید .

.

در زندگی زناشویی دو محور وجود دارد:زن –مرد.

هر زنی برای موفق کردن زندگی زناشویی خود ، نیاز دارد بداند در وهله اول ” با خود” ،و بعد با ” همسرش” چگونه رفتار کند.

-هر خانمی چه نکاتی باید بداند و با خود چگونه رفتار کند:

1-خداوند زن و مرد را با تفاوت های روانی و جسمی بسیاری افریده است ؛که هر بانویی ضمن درک این تفاوت ها ، باید به خاطر داشته باشد ، این تفاوت ها برای تکامل و تفاهم زن و مرد در کنار هم به وجود امده اند ، نه برتری یکی بر دیگری.

2-خداوند متعال زنان و مردان را به رعایت حجاب نزد هم فراخوانده است تا با آن ، آرامش روانی را  استحکام بنیان خانواده و جامعه و حفظ حرمت زن ،را فراهم گردد.

بانوان در این بین مورد تاکید بیشتری قرار گرفته اند چرا که قربانی اول بی حجابی جامعه ،خودشانند.حجاب رفتاری(رعایت ادب و نزاکت اجتماعی)-حجاب پوشش ظاهری( آن چه که عرف بیشتر به عنوان حجاب می شناسد) و حجاب کلام و نگاه (پرهیز از گفتار لغو و نگاه های شهوت انگیز و غرض آلود)، از مصادیق حجابند.

   ازدواج

زندگی در دنیا ، یعنی تکامل مداوم ؛ و انسان نیز به این امر ، ناگزیر است.انسان سالم و در حال حرکت ، از مرحله ای به بعد ، ادامه رشد خود را،منوط به برگزیدن یک همراه مناسب می داند که این همراه گزینی ، همان طبیعت همسرگزین بشر است؛ و تمایل او ، به شکستن حصار تنهایی ” من وجود ” و تبدیل شدن به ” ما".در این میان زن و مرد به یک اندازه تمایل به انتخاب همسر مناسب دارند و دین اسلام ،توصیه هایی برای این خواهش آن ها دارد . ائمه اطهار شرایط مرد مناسب همسری را ،در ایمان و تقوا و اخلاق او دانسته اند. به نقل از امام حسن عسگری امده است:<< مرد با تقوا اگر همسرش را دوست داشته باشد؛ احترام میکند ، و اگر بر زنش خشم گیرد ؛ بر وی ستم نکند.>>

شرایط زن خوب برای همسری از دید ائمه اطهار(ع):

زنی که در کنار فضایل اخلاقی و فکری و ایمانی، از خانواده خوبی برخوردار باشد چرا که پیامبر اکرم(ص) میفرمایند: از گیاه سبزی که در مزبله رویش کرده بپرهیزید که این گیاه ،همان دختر زیباروی پرورش یافته در خانواده بد است.

 یک زن ،با همسر خود چگونه رفتار کند؟

رفتار هر فرد با همسر خود متاثر از 3 عامل است:

الف:جهان بینی فرد: انسان بدبین ، لزومی نمی بیند که همسر خود را از بدی های دنیا جدا بداند! پس خوش بین باشید…

ب:نگرش به ازدواج: فردی که نگرش منفی به امر ازدواج داشته باشد یا بنا به دلایلی ، اجباری تن به ازدواج داده باشد؛ انگیزه های کمتری برای تحمل سختی های زندگی مشترک و نکات منفی همسرش خواهد داشت.

ج:نگرش به همسر: عشاق با هم مهرباترند. همسر دوست داشتنی، قابل تحمل تر و قابل پذیرش تر است . همسری که به هر دلیلی مهرش در دلمان کمتر شده باشد ؛ کمتر هضم میکنیم…

پس خانم ها باید:

-همواره نکات مثبت همسر و زندگی خود را مرور کنند تا دچار بدبینی نگردند.

-همسرشان تغییر ندهند ؛ بلکه بپذیرند.

-او را با کسی مقایسه نکنند.

- احترامش کنند.

-تحسینش کنند.

-به شوهر خود اعتماد کنند و در عین حال رازدار و تکیه گاهش باشند.

-کدبانوی مدیر و مدبر و منظم  خانه و زندگی اش باشند.

منبع:کتاب ” زن اگر این گونه می بود” اثر سرکار خانم راضیه محمدزاده

یادش بخیر، به بهانه ی خانه تکانی همه دور هم جمع میشدیم…
یادش بخیر ، به بهانه ی خانه تکانی یک دل سیر میخندیدیم …
یادش بخیر ، به بهانه ی خانه تکانی دلهایمان نیز از کینه و کدورت پاک میشد …
این روزها عجیب دلتنگ شده ام …
برای آن فرشی که وسط حیاط خانه مادربزرگ پهن میکردیم ویک کاسه در دست میگرفتم و به بهانه ی شستن فرش دوزانو بر روی فرش خیس شده و پراز کف مینشستم و در جهت خواب فرش کاسه را هل میدادم…
ویادش بخیر آب بازی آخر فرش شستن با بچه ها و بزرگترها
حتی یادش بخیر فریاد های مادر … سرما میخوری بچه… من برات لباس نیاوردم!
وقتی ماشین قالی شویی از جلوی خانه مان رد میشود اصلا چقدر دلم می خواهد دوباره سرما بخورم! اما فرش ها را خودمان در کنار فامیل هایمان با یک دنیا شادی بشوریم… لااقل فرش های مادربزرگ را !
وقتی که دیگر بجای جمع شدن ها در کنار یکدیگر برای خانه تکانی خانه ی مادربزرگ سراغ کارگر می روند نمیدانم آن نگاه غمگین مادربزرگ را کدام کارگر می تواند بتکاند … آن دل خسته ی پدربزرگ را چه کسی می تواند گردگیری کند !
دلم تنگ شده است ،اندکی برای تمام مادربزرگ ها و پدربزرگ هایی که دیگر در کنار ما نیستند،
و بیشتر برای آن ها که هستند اما دلشان از غم دوری نالان است.

بگذار بهتر بگویم دلم یک شادی تکانی می خواهد

وقتی وضع مالی کسی بهتر می شود نخستین کارش این است که خانه اش را بزرگتر می کند حتی اگر به اندازه کافی اتاق داشته باشد، اتاق پذیرایی درندشتی به آنها اضافه می کند یا یک آشپزخانه که از سر تا تهش رفتن چند قدم فیلی ببرد. این بزرگ شدن خانه، چه کمکی می کند؟ جز اینکه کمد های بیشتری برای انبار کردن چیزهایی داشته باشد که به آن نیاز ندارد. ظرف های بیشتری بخرد که در کابینت های متعدد خاک بگیرند. کمتر بچه هایش را ببیند که هر کدام در یک گوشه خانه برای خودشان می پلکند یا اینکه مرزهای بزرگتری برای تنهایی هایش درست کند.

نمی گویم خانه بزرگ بد است یا باید مثل اجداد غارنشین مان به حفره ای در کوه قناعت کنیم. حرفم این است که گاهی یک خانه کوچک برای سکونت کافی است. اگر پنجره هایش نور را راه بدهند و اگر همسایه ها گاه گاهی آش نذری بپزند، همین هم کافی است. آن شادی از دست رفته را نمی توان با بزرگتر کردن خانه پیدا کرد. آنهایی که در خانه های رؤیایی مرتفعشان زندگی می کنند خیلی هم خوشبخت تر از ما اجاره نشین ها ی شهرهای بزرگ نیستند.

ته تهش این است که آدمیزاد یک وجب جا لازم دارد برای دراز کشیدن، 4 گلدان که باغ کوچکش را بنا کند و یک پنجره که آنجا درست و حسابی بتواند انتظار بکشد. حالا اگر مبل استیل و اتاق پذیرایی آنچنانی و فرش دستباف نداشت هم نداشت. چیزی که باید آدمی را به خانه اش برساند آن اشتیاقی است که با بوی غذای تازه می آمیزد و در خانه می پیچد؛ آن هره باریک است که پرنده ها به سودای دانه، مدام شلوغش می کنند؛ خنده آن کودکی است که از هیچ چیزی سر در نمی آورد جز عشق.

تکنولوژی اجازه می دهد پول اضافه بدهیم و در اوج آسمان هم خانه داشته باشیم ولی بالای ابرها هم که باشیم غصه هایمان زمینی است. ممکن است پشه ها راه خانه را پیدا نکنند اما اندوه هیچ وقت مسیر را گم نمی کند. شادی هم پشت هیچ دری متوقف نمی ماند. حواسمان به همین بهانه های کوچک خوشبختی باشد که اگر نباشد همه جا زندان است. هیچ خانه ای آنقدر بزرگ نیست که بشود در آن از دست غم پنهان شد و شادی ذره کوچکی است که در خانه ای نقلی هم جا می شود و آن را به قصری بدل می کند.

شیدا اعتماد