مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

نقاشی برای کودکان فقط وسیلۀ بیان برای تجزیه و تحلیل یا توضیح و تشریح موجودات واشیا نیست بلکه وسیله ای برای بیان زندگی عاطفی آ نهاست. هنگامی که کودک با آزادی و به دلخواه خود به نقاشی می پردازد، در واقع، حالت روحی و روانی و احساسات زمان حاضر و نیز احساسات و تحریکات ریشه دار و ژر فتر خود را بیان می کند. بدین ترتیب، درحالی که از بیان تجاربش احساس رضایت می کند، خطوط مخصوص شخصیتش را نیزهویدا می سازد.

شکل انسان

کودک وقتی شکل آدمی را می کشد، قبل از هر چیز شکل خود و یا درکی را که از بدن وتمایلاتش دارد بیان می کند. در واقع، بین بعضی خطوط آدمک نقاشی شده و خصوصیات روانی و جسمی کودکی که آن را کشیده است، ارتبا طهای مشخصی وجود دارد. اگر آدمک در مجموع هماهنگ باشد، احتمال بسیاری وجود دارد که کودک کاملاً سازگار باشد. برعکس، اگر آدمک مثلاً در اندازۀ خیلی کوچک و یا در گوش های از کاغذ کشیده شده باشد، به معنای آن است که کودک خود را کم ارزش و از دیگران پایین تر می داند.در نقاشی، فقدان دست و بازو نیز علامت کم بهادادن به خود و عدم امنیت است؛ زیرادست و بازو که در نقاشی کشیده نشده اند، همان وسایلی هستند که امکان عمل کودکرا در محیط پیرامون او فراهم می آورند. در ادامه، به طور خلاصه، نمادهای اصلی اندام رامعرفی می کنیم.

سر: معرف مرکز شخصیت و قدرت فکری و هوش و عامل اصلی کنترل فشارهای درونی است. کودکان همیشه سرهای بزرگ ترسیم می کنند ولی اگر سر زیاد بزرگ باشد، نشانگرآن است که «من » کودک بیش از حد طبیعی است.

صورت: چون بسیار اهمیت دارد، اغلب تنها کشیده می شود. کودکان پرخاشگرجزئیات آن را به حد اغراق آمیز بزرگ ترسیم می کنند؛ در حالی که کودکان خجالتی، جزئیات را در نظر نمی آورند و فقط دایرۀ صورت را ترسیم می کنند و به ندرت صورتی را ازنیمرخ می کشند.

دهان و دندان: معنی نیاز به مواد خوراکی را نمایان می سازد و به معنی پرخاشگری و یادر ارتباط با مسائل جنسی هم هست. لبهای بسته نشان دهندۀ تنش و فشار و چانه نماد قدرت مردانگی است.

چشم ها: دنیای درون نقاش و اجتماعی بودنش را نشان می دهند. کودکان خودپسندچشمها را با حالتهای درنده و وحشی می کشند. چون چشمها ارزش زیبایی نیز دارند، دخترها چشمهای همجنس خود را خیلی بزرگ می کشند.

بینی: در بعضی مواقع ممکن است نشان دهندۀ مشکلات جنسی باشد.

بالاتنه: اگر باریک و لاغر کشیده شود، مشخص کنندۀ این است که کودک از اندام خود ناراضی است و یا از چاق شدن و بزرگ شدن می ترسد. در مواردی دیگر، بالاتنه ممکن است نشان دهندۀ ضعف جسمانی واقعی باشد.

منابع

1. واثقی، مینو، آموزش هنر در دورۀ ابتدایی، روان.

2. کوثری، مجید، آموزش خانواده، 1384 .