مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

همه ما در طول زندگي با افرادي آشنا شده ايم که انسان هايي سالم، معتقد، پاي بند به ارزش ها و با اخلاق و اهل خير هستند و هميشه از دوستي با اين گونه افراد بهره برده ايم.

* آن ها به ما رشد مي دهند؛
* ديدن آن ها يک تذکر و يک بيدار باش براي ماست.
* سخن آنان بر دانش ما مي افزايد و رفتارشان ارزش ها را در ما تثبيت و تقويت مي کند.
* برکتي که در زندگي آنهاست و رحمت الهي که شامل حال آنان مي شود، به ما هم مي رسد و ما نيز از آن برکت و رحمت الهي بهره مي بريم.
* دعاي ايشان نيز سرمايه ارزش مندي براي ماست.

اما نکته مهم اين است که گاهي از اين نعمت مهم غافل مي شويم و قدر چنين دوستان و همراهاني را نمي دانيم و يا با خطاهاي رفتاري و بي توجهي باعث مي شويم آن ها را از دست بدهيم و از همه بدتر اين که گاهي افراد ناصالح و اطرافياني که براي ما هيچ سودي ندارند و بلکه ما را از ارزش هاي انساني و ايماني دور مي کنند، باعث مي شوند که از آن خوبان فاصله بگيريم. اينجاست که بايد خيلي مراقب باشيم و هرگز آن دوستان خوب را به خاطر اين وسوسه ها از خود نرانيم.

خداوند در آيه 52 سوره انعام مي فرمايد:
« آن ها را که صبح و شام خداوند را مي خوانند و جز ذات پاک او نظري ندارند، از خود دور مکن…اگر آن ها را طرد کني از ستمگران خواهي بود.»
آيه 52 سوره انعام

آري اين کار قبل از هرچيز ظلم به خويشتن است و سبب محروميت از رشد و کمال و نيز فاصله گرفتن از رحمت الهي خواهد شد.
 
مهدي عدالتيان
 Web: www.mth-co.ir