مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

آسمان معرفت ،گنج سخا، دریای جود

شهر فضل و دانش و بخشش بیاید در وجود

در شب میلاد مسعود شه جوبان جواد

حق به روی عالم و آدم در رحمت گشود

 از زكريا بن آدم روايت شده كه گفت: من در حضور امام رضا عليه السّلام بودم، امام محمّد تقى را كه چهارساله بود نزد آن حضرت آوردند، امام جواد عليه السّلام نشست و سر خود را بطرف آسمان بلند كرد و غرق درياى فكر شد، امام رضا فرمود: فداى تو شوم از آن وقتى كه نشستى تا كنون براى چه فكر ميكنى؟ عرض كرد: براى آن ظلم و ستمى كه در حق مادرم زهراء شده، بخدا قسم كه من آن دو نفر را (يعنى …) خارج ميكنم و ميسوزانم و خاكسترشان را در دريا خواهم ريخت. امام رضا عليه السّلام آن حضرت را در بغل گرفت، بين دو چشم او را بوسيد و فرمود: پدر و مادرم فداى تو، تو شايسته مقام امامتى.

 از نجم صنعانى روايت شده كه گفت: من در حضور امام‏ رضا عليه السّلام بودم، امام جواد را آوردند، به امام رضا گفتم: فدايت شوم اين همان مولود مبارك است؟ فرمود: آرى، اين همان كسى است كه از لحاظ خير و بركت كسى نظير او براى شيعيان ما متولد نشده.

از احمد بن محمّد بن ابو نصر روايت شده كه گفت: من با صفوان بن يحى در حضور امام رضا رفتيم، امام محمّد تقى كه بچه سه‏ساله بود پيش آن حضرت خواب رفته بود، ما گفتيم: فداى تو شويم پناه بخدا ميبريم كه براى شما حادثه‏اى رخ دهد، (اگر اين حادثه رخ دهد) ما نميدانيم امام بعد از شما كه خواهد بود؟ فرمود: همين پسر من (كه امام جواد باشد) گفتم: امام جواد با اين سنّ كم؟ فرمود: خداى‏سبحان بوجود عيسى بن مريم استدلال ميكرد در صورتى كه آن حضرت بچه دو ساله‏اى بود. مقام امامت هم نظير مقامت پيغمبرى است.