مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

این روزها همه طبق ماهیت شان رفتارمیکنند..مردها مثل هم..زن ها هم مثل هم باهویتی تعریف شده.. 

خط کشی شده

“بالاخره مرد دیگه یه وقتم از کوره در میره"…."زن دیگه دلش نازکه خون میبینه غش میکنه"…

توجیه ها از فرط تکرار منطق شده…

دراین قحطی که زن خودش را میپرستد .زن بودنش را میپرستد

.زینب چه گم شده ی غریبی است…

همه عزیزانش راسربریدند..تکه تکه کردند..کودکان را تازیانه زدند وخودش را…طبق خط کشی ها الان زن بایدغش کنه… باید تاحد مرگ بی تابی کنه..باید از فرط غم بی کلام بشه…

اما او ایستاده…راست… در درباریزید..جایی که نفس مردها می برد وآهسته وبریده نه!بلکه باشجاعت فریادمیزند

والله هرحقه ای میخاهی بزن.سعیت رابکن اما یقین داشته باش که نام مارامحونمیکنی..انکه محو ونابود میشود توهستی…

علامت سوال؟

مااسیریم!؟ یا زینب؟!