مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

دل من لک زده تا کنج حرم بنویسند
مرغکی ناله کنان میل پریدن دارد

رخ یوسف اگرم هر چه که زیباست ولی
چهره نه، نام شما دست بریدن دارد

من شفا یافته ی لطف شما هستم وبس
شکر ” باذکر حسین ” قلب، تپیدن دارد

همه زوار تو بی دلشده بر می گردند
دل بی دلشدگان وه چه خریدن دارد

هر کجا می نگرم عکس حرم میبینم
این ره خانه عشق است، دویدن دارد

دم محشر که حسین بن علی وارد شد
حال و روز دل عشاق، چه دیدن دارد