دلالتهای نام سال پسامذاکره
مرد چشمانش را دوخته بود به تلویزیون گوشهی مغازه و حواسش به حرفهای فروشنده نبود. تلویزیون داشت بخش کوتاهی از سخنان رهبر انقلاب را پخش میکرد. فروشنده با حالت خاصی به مشتری گفت که آنقدر محو تماشای تلویزیون بودید که نشنیدید من چه گفتم! خریدار جواب داد که میخواستم ببینم اسم سال چه شده؟ چون تکلیف را مشخص میکند.
این سطح برداشت یا توجه به انتخاب نام سال، رفتهرفته در حال شکلدهی به حوزهی عمومی است؛ گمانهزنی و ساخت و ساز انواع شعارها در شبکههای اجتماعی که از روزهای پایانی اسفند ۹۳ آغاز شد و نسبت به سالهای قبل گستردهتر بود و تمایل کاربران به پیشبینی نام دقیقتر، نشانهای دیگر از این توجه همگانی است و هر چه نام سال صریحتر و شفافتر، تداوم اقبال و توجه به آن بیشتر.
مسأله زبان
نام سال برآمده از زبان است و مسألهی زبان در اینجا حفظ و حراست از ادبیات فارسی نیست؛ بلکه آن بخشی از گفتار عمومی است که عمدتاً در رابطه میان دولتمردان و مردمان هویدا میشود. در سالی که گذشت و در دفعات مختلف (که نیازی به شرح و تکرار آنها نیست) حرفهایی از سوی مسئولین، سیاسیون و رسانهها شنیده شد که متأسفانه نه «عرف» آنها را تأیید میکرد و نه «اخلاق». البته اگرچه رابطه و حقوق بین دولتمردان و مردم، امری دو سویه است، اما به حکم قاعدهی منطقی «الناس علی دین ملوکهم» وظیفهی دولتمردان در این امر سختتر از مردم و رسانهها است. از این حیث، افزودن پسوند «همزبانی» در عنوان سال، میتواند دلالتی دال بر این بخش از منازعاتی باشد که در سالهای اخیر رخ داده است. البته همچنان که گفته شد هر مجادلهای واجد دو طرف رویارویی است؛ در برخی موارد گروههایی از منتقدان با ادبیات سرزنشبار و گلایهآمیز، مخاطب قرار گرفتند و از سوی منتقدان هم، آواری از اتهامات بر دولت سرازیر شد که هم آن را به انفعال برد و هم میتواند تودهها را نسبت به افقهای بلندمدت بدبین کند.
همزبانی هر چند که در درجهای پایینتر از «همدلی» قرار میگیرد، اما از آن جهت که آشکار و عیان است و حوزهی اخلاق جمعی را از خود متأثر میکند، شاید یکی از برجستهترین برایندهای انتخاب نام سال باشد.
پیام نوروزی به مناسبت آغاز سال ۱۳۹۴
پیام نوروزی به مناسبت آغاز سال ۱۳۹۴
بسماللهالرّحمنالرّحیم
یا مقلّب القلوب و الابصار، یا مدبّر اللّیل والنّهار، یا محوّل الحول و الاحوال، حوّل حالنا الی احسن الحال.
السّلام علی فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها.
آغاز سال مصادف است با ایّام شهادت حضرت زهرا (سلام الله علیها)؛ ارادت مردم ما به خاندان پیغمبر و دخت گرامی پیامبر اعظم اقتضائاتی دارد که یقیناً همه باید این اقتضائات را رعایت کنند و یقیناً رعایت خواهند کرد. امید است که این ایّام و این سال از برکات فاطمی سرشار و برخوردار باشد؛ و نام مبارک این بزرگوار و یاد ایشان تأثیرات عمیق و ماندگار خود را در زندگی مردم ما در سال ۱۳۹۴ بگذارد. و امیدواریم که این آغاز بهار طبیعت که آغاز سال نوی هجری شمسی است، برای ملّت ایران و برای همهی ملّتهایی که نوروز را گرامی میدارند مبارک باشد. سلام خاکسارانه عرض میکنم به ساحت حضرت بقیّة الله الاعظم (ارواحنافداه) و یاد امام بزرگوارمان و شهیدان را در این فرصت، گرامی میداریم و امیدواریم که ما را از برکات انفاس طیّبه و دعاهای ارواح مطهّر آن عزیزان برخوردار فرماید. یک نگاه اجمالی به سال ۱۳۹۳ میکنیم و نگاهی اجمالی به سال جاریای که در این ساعت شروع میشود. سال ۹۳ هم در عرصهی داخلی و هم در عرصهی خارجی و بینالمللی برای کشور ما سال پرماجرایی بود؛ چالشهایی داشتیم، پیشرفتهایی هم داشتیم؛ ما در اوّل سال ۹۳ با توجّه به همین چالشها بود که عنوان سال را گذاشتیم «عزم ملّی و مدیریّت جهادی». با نگاهی به آنچه در سال ۹۳ گذشت، مشاهده میکنیم که عزم ملّی بحمدالله بُروز و ظهور داشت. ملّت ما عزم راسخ خود را هم در تحمّل برخی مشکلاتی که برای او وجود داشت نشان داد، هم در روز بیستودوّم بهمن، در روز قدس و در راهپیمایی عظیم اربعین این عزم را، این همّت را از خود بُروز داد و نشان داد. مدیریّت جهادی هم در برخی از بخشها بحمدالله بارز و آشکار بود. در آن بخشهایی که مدیریّت جهادی را انسان مشاهده کرد، پیشرفتها را هم در آنجا مشاهده کردیم. این البتّه توصیهی مخصوص سال ۹۳ نیست، هم عزم ملّی و هم مدیریّت جهادی برای امسال و برای همهی سالهای پیشرو برای ملّت ما مورد نیاز است.
حال من را ظهور تو تحویل می کند
یا مهدی…
حال من را ظهور تو تحویل می کند؛
بیا و نو کن این روزها را…
در نوروز فاطمی ایامتان خدایی و متعالی . . .
امسال حال و هوای دیگری دارد،
امسال با نام کسی آغاز می شود که بهانه خلقت است.
خدا را شکر که فاطمیه بهانه ای شد تا امسال را با توسل به مادرم زهرا آغاز کنم،
خدا را شکر که امسال دعاهایم مزین به نام زهراست،
خدا را شکر که امسال برای ظهور امام زمانم با قسم به نام مادرشان دعا می کنم،
خدا را شکر که امسال دعاهایم معنویت دیگری خواهد داشت…
هر سال منم عبد عطایت مادر
خوشبخت شدم من از دعایت مادر
نوروز که قابلی ندارد بیبی
صد عید ، الهی به فدایت مادر
در نوروز فاطمی ایامتان خدایی و متعالی . . .
در ایام نوروز ترویج سبک زندگی فاطمی را داشته باشیم
در ایام نوروز ترویج سبک زندگی فاطمی را داشته باشیم
عموما عقلا در پی اعمالی هستند که پشیمانی ندارد و رضایت خالق و مخلوق را به دنبال دارد.
انسان از دو عقل معاش و عقل معاد برخوردار است.
عقل معاش در پی امور دنیوی و عقل معاد در پی امور اخروی است. عقلا تعادل در عقل معاش و معاد را باعث سعادت در دو جهان می دانند.
در ایام عید نوروز سنت های زیبایی وجود دارد که بسیاری از این امور مورد پسند شرع و عقل است.
نظافت و خانه تکانی ، همچنین صله رحم ، دید و بازدید و سر زدن به اقوام ، والدین و بزرگترها از سنت های زیباست .
در کنار این سنت ها، بعضی امور دیگر مانند تبریک و شادباش ،جشن های خانوادگی و خوردن آجیل و شیرینی و شربت نیز رایج است که ذائقه ایرانی ها را شیرین می کند.
چنانچه خانواده ایی در این ایام عزیزی را از دست بدهد دیگر شیرینی، شربت و آجیل و جشن های خانوادگی را به احترام عزیز از دست رفته اش تعطیل می کندو دیگران نیز نه تنها به او شاد باش و تبریک نمی گویند بلکه تسلیت می گویند. و لذا در این ایام بهترین کار این است که سنتهای زیبا را انجام دهیم اما حداقل در 4 روز ایام فاطمیه (س) ، از بعضی امور مثل جشن های خانوادگی و آجیل چشم پوشی کنیم و بدانیم که مادری عزیز را از دست داده ایم که بهترین زنان و سرور زنان بهشت است.
از معصوم پرسیدند چگونه برای شما عزداری کنیم ؟ فرمود: همانطور که برای خودتان عزاداری می کنید.
در این ایام می توان ترویج سبک زندگی فاطمی را داشته باشیم، اشاره به چند اخلاق زیبا و خدا پسندانه فاصله ( س ) بهترین اعمال است.
گناه نکنیم ، گر چه گناه در همه ایام سال و بخصوص عید نوروز چه ایام فاطمیه باشد و چه مناسبت دیگر عقلانی نیست و باعث خسر الدنیا و الاخر و از دست دادن دنیا وآخرت می شود، لذت های آنی زودگذر پشیمانی های بزرگ به دنبال دارد.
صله ی رحم ، که سفارش اسلام است را در این ایام جدی بگیریم و به همه ی اقوام مخصوص والدین و نزدیکان سربزنیم و لیکن یادمان باشد از جشن های خانوادگی و شیرینی و شادباش به احترام حضرت فاطمه (س) چشم پوشی کنیم.
25 اسفندماه، روز بزرگداشت پروین اعتصامی
زهرا فتحی عضو هیئتعلمی دانشگاه آزاد اسلامی ایلام، با اعتقاد به سرآمدی پروین بر سایر شاعران همگن، علت این موضوع را دستیابی این شاعر به فنی از فنون هنرمندی عنوان و اظهار کرد: پروین در طول دوران کوتاه اما پرثمر عمر خود به فن شعر دست پیدا کرد و نابترین اشعار را در «فن مناظره» به نمایش گذاشت؛ فنی که در آن تخیل، تمثیل، تشخیص و تشبیه به خدمت گرفته میشود تا در کمال سادگی و بیپیرایگی در اوج فصاحت و بلاغت جلوهگری کند.
او با بیان اینکه ادبیات به لحاظ محتوا به چهار نوع حماسی، غنایی، داستانی و تعلیمی تقسیم میشود در توضیح ادبیات تعلیمی گفت: پیشینه این نوع ادبیات در زبان فارسی به زمانهای بسیار کهن برمیگردد که آثار مکتوب این نوع اثرها را «هندرز» یا «پندنامک» گویند. البته در اروپا و بین مردم لاتینزبان این نوع ادبیات وجود داشته است.
فتحی ادامه داد: به دلیل محدودیتهای اجتماعی نویسندگان و شاعران از به نمایش گذاشتن شخصیتهای انسانی و حقیقی در آثار اندرزی از شخصیتهای موجودات نمادین یا سمبولیک استفاده کردهاند تا بهتر بتوانند بار طنزی را که به عهده دارند بر گردن مخاطبان گذاشته و از مسئولیتهای سیاسی برکنار باشند. چون در این سبک شعری اعمال و رفتار انسانی مورد نقد و سنجش قرار گرفته و نیکی به همنوع، زشتی آز و حسد، پسندیدگی مروت و انصاف، بیآزاری و کمالات اخلاقی و رذایل اخلاقی، کار و کوشش و… در قالب داستان به زبانی غیرمستقیم و با بهکارگیری روشهای هنرمندانه به مخاطب عرضه میشود.
او اضافه کرد: حدیقه سنایی، مخزنالاسرار نظامی، مثنوی مولانا، بوستان و گلستان، کلیلهودمنه و مرزباننامه این سبک ادبی را در پیشگرفتهاند اما در بین شاعران ایرانزمین تنها پروین اعتصامی سنت واقعی ادبیات تعلیمی را برگزیده و بیشترین حجم آثار خود را به این سبک اختصاص داده است و به دلیل طبع شعری و اندیشه بلند خویش به یگانه شاعران زن و هممرتبگی با استادان قدیم شعر و نظم تبدیل شده است.
فتحی موضوع قابل تامل در شعرهای پروین را در مقایسه با شاعران دیگر در جنبه لفظی و فنی شعرهای او دانست و ادامه داد: حسن انتخاب الفاظ، کلمات، جملات، تعبیرات و … امری موهبتی و ذاتی نیست بلکه اکتسابی است که نتیجه سالها تحصیل، درس، بحث، ممارست و معاشرت با فضلا و علما، ادبا و ارباب فن موجب حصول این خصیصه شده است.