مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

روز 29 بهمن 1356، كه مصادف با چهلم فاجعه قم در 19 دی بود، در بسیاری از شهرها و نقاط كشور به یاد و خاطره شهدای آن فاجعه، مجالس ختم و سوگواری برگزار شد.

در تبریز نیز قرار بود ساعت 10 صبح مردم در مسجد قزللی (میرزا آقا یوسف مجتهد) تجمع نمایند. دعوت از سوی آیت الله قاضی و ده تن دیگر از علمای تبریز صورت گرفته بود.

همچنین در 25 بهمن آیات عظام گلپایگانی و شریعتمداری نیز به همین مناسبت اعلامیه هایی صادر و این روز را عزای عمومی اعلام كرده بودند.

در روز 29 بهمن مردم در حالی كه جمع می شدند، در مقابل مسجد، اعلامیه ها را نیز مطالعه می كردند.

سرگرد مقصود حق شناس، رییس كلانتری بازار به همراه عده ای مامور سر می رسد و به مردم اعلام می كند كه متفرق شوند، اما مردم توجهی به اخطارهای او نمی كنند. خادم مسجد كه قصد باز نمودن درب مسجد را بنا به دستور آیت الله قاضی طباطبایی داشت، توسط مأموین از این كار منع می شود. تعدادی از جوانان به طرف سرگرد حق شناس حركت می كنند و از او می خواهند تا درب مسجد جهت برگزاری مراسم باز شود و او با لحن تند و زشتی خطاب به جوانان می گوید: «نمی شود. در این طویله باید بسته بماند!»

جوانی از غیرتمندان تبریز به نام محمد تجلاّ كه از پاره كردن اعلامیه و سخنان توهین آمیز او به هیجان آمده بود، با وی گلاویز می شود. حق شناس اسلحه كمری را می كشد و سینه محمد را نشانه می گیرد و این جوان 22 ساله را به شهادت می رساند. مردم جنازه خون آلود جوان قهرمان را برداشته و به طرف خیابان ها به راه می افتند. كم كم در طول راه مردم به صف راهپیمایان می پیوندند و قیام مردم آغاز می شود.

ادامه »

‌سفارشات امام حسن عسکری (ع) به پدر شیخ صدوق  

امام حسن عسكری (ع) برای علی بن حسین بن بابویه قمی كه از بزرگان فقهای شیعه محسوب می شود نوشت- که بخشی از آن اینچنین است- : …بعد از حمد و ثنای الهی، ترا ای بزرگمرد و مورد اعتماد و فقیه پیروان من، ابوالحسن علی بن حسین قمی، كه خدایت به آنچه رضای اوست موفق فرماید و از نسلت فرزندان شایسته برآورد، سفارش می كنم به پرهیزكاری در پیشگاه خدا و برپاداشتن نماز و پرداخت زكات زیرا نماز كسی كه زكات نمی پردازد پذیرفته نمی شود و به تو سفارش می كنم كه از خطای مردم درگذری، و خشم خویش فرو بری، وبه خویشاوندان صله و رسیدگی نمایی، و با برادران مواسات كنی، و در رفع نیازهای آنان در سختی و آسایش بكوشی، و در برابر نادانی و بی خردی افراد بردبار باشی و در دین ژرف نگر و در كارها استوار و با قرآن آشنا باشی، و اخلاق نیكو پیشه سازی و امر به معروف و نهی از منكر كنی .

امام در ادامه فرمايشات خود فرمودند : خدای متعال می فرماید:
«لاَخَیْر فیِ كَثیرٍمِنْ نَجْواهُمْ اِلاّ مَنْ اَمَرَ بِصَدَقَهٍ اَوْ مَعْروفٍ اَوْ اِصْلاحٍ بَیْنَ النّاسِ» (سبأ ـ 114) در بسیاری از سخنانشان با هم خیری نیست مگر كسی كه به صدقه دادن یا نیكی كردن یا اصلاح میان مردم فرمان دهد.
از همه بدیها و زشتیها خودداری كن، و بر تو باد كه نماز شب بخوانی، همانا پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ به علی (علیه اسلام) سفارش كرد و فرمود: ای علی بر تو باد نماز شب، بر تو باد نماز شب، برتو باد نماز شب، و كسی كه نماز شب را سبك بشمارد از ما نیست و به سیره ما عمل نكرده است.
پس به سفارش من عمل كن و به شیعیان من نیز دستور بده آنچه به تو فرمان دادم همانطور عمل كنند.

(علل الشرائع مقدمه ج1 ص4)

ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ: ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﺮﺩﻥ فرزند ﭼﯿﺴﺖ؟

ﮔﻔﺖ : ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻦ !

ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﮕﻮﻧﻪ؟

ﮔﻔﺖ : ﻭﻗﺘﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﯼ،

ﺣﺎﻟﺶ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺮﺳﯽ،

ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﯿﻒ ﻭ ﻧﻤﺮﺍﺕ ﺍﻭ ﻧﻤﯿﺮﻭﯼ،

ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﻏﺬﺍ ﻧﻈﺮﺵ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺮﺳﯽ،

ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻣﯿﮑﻨﯽ،

ﻧﻈﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺟﻮﯾﺎ ﻣﯿﺸﻮﯼ،

ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺕ ﺩﻋﻮﺍ ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ،

ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺗﻮ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ

ﺗﻮ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﯾﮑﯽ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺁﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ .

ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ، ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯽ ﺁﻓﺮﯾﻨﺪ ﻧﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ

” پروفسور حسابي “

آيت‏اللَّه ميرزا علي اكبر فرزند موسي نوقاني در سال 1261ش (1300ق) در محله نوقان مشهد به دنيا آمد. وي پس از گذراندن تحصيلات مقدماتي، ادبيات را در محضر استاد ميرزا عبدالجواد اديب نيشابوري معروف به اديب نيشابوري اول و فقه و اصول را نزد شيخ حسنعلي تهراني و آيت‏اللَّه سيد عباس شاهرودي فرا گرفت. آيت‏اللَّه نوقاني در 26 سالگي براي تكميل تحصيلات خود رهسپار حوزه علميه نجف اشرف گرديد و از محضر استادان بزرگي چون آخوند ملامحمد كاظم خراساني، سيد محمدكاظم يزدي و شيخ الشريعه اصفهاني استفاده نمود. وي پس از رحلت آخوند خراساني، از عالم بزرگ ميرزا عبداللَّه مازندراني و آيت‏اللَّه ميرزا محمدتقي شيرازي به دريافت اجازه اجتهاد نائل آمد و به مدارج بالاي علمي دست يافت. آيت‏اللَّه نوقاني در سال 1291ش به مشهد مقدس بازگشت و به تدريس و انجام امور ديني پرداخت. وي از جانب آيت‏اللَّه حاج آقاحسين طباطبايي قمي، عهده‏دار توليت مدرسه نواب، از مدارس مهم مشهد گرديد. او داراي ذوق شعري نيز بود و در شعر، به “فقير” تخلص مي‏نمود. ايشان همچنين در خطوط نسخ و نستعليق، تبحر داشت. كتبي از قبيل تعليقاتي بر شرح نهج البلاغه و سه مقاله نوقاني و دو مقاله نوقاني در اصول عقايد و ردّ عقايد ماديون، از آثار ايشان است. آيت‏اللَّه نوقاني سرانجام در 28 بهمن 1329ش (10 جمادي‏الاول 1370ق) در 68 سالگي درگذشت و در حرم رضوي(ع) به خاك سپرده شد.

منبع: http://rasekhoon.net

پیامبر اکرم (ص) توجه به ظرفیت کودک را به عنوان نیکی والدین(مربی) به او بیان فرموده اند.

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود:

خداوند رحمت کند کسی را که فرزندش را به نیکیش یاری کند.

پرسیدند: چگونه او را به نیکیش یاری کند؟

در پاسخ فرمود:

یقْبَلُ مَیسُورَهُ : آ‎ن چه در حد توان اوست از او بپذیرد

وَ یتَجَاوَزُ عَنْ مَعْسُورِهِ : و آن چه برایش سخت است از او بگذرد

وَ لَا یرْهِقُهُ : و به او ظلم و تحمیل نکند(او را وادار به لجبازی نکند)

وَ لَا یخْرَقُ بِهِ : و نسبت جهل به او ندهد. (به او دروغ نگوید)

الکافی ج6 ص50

همه ما در طول زندگي با افرادي آشنا شده ايم که انسان هايي سالم، معتقد، پاي بند به ارزش ها و با اخلاق و اهل خير هستند و هميشه از دوستي با اين گونه افراد بهره برده ايم.

* آن ها به ما رشد مي دهند؛
* ديدن آن ها يک تذکر و يک بيدار باش براي ماست.
* سخن آنان بر دانش ما مي افزايد و رفتارشان ارزش ها را در ما تثبيت و تقويت مي کند.
* برکتي که در زندگي آنهاست و رحمت الهي که شامل حال آنان مي شود، به ما هم مي رسد و ما نيز از آن برکت و رحمت الهي بهره مي بريم.
* دعاي ايشان نيز سرمايه ارزش مندي براي ماست.

اما نکته مهم اين است که گاهي از اين نعمت مهم غافل مي شويم و قدر چنين دوستان و همراهاني را نمي دانيم و يا با خطاهاي رفتاري و بي توجهي باعث مي شويم آن ها را از دست بدهيم و از همه بدتر اين که گاهي افراد ناصالح و اطرافياني که براي ما هيچ سودي ندارند و بلکه ما را از ارزش هاي انساني و ايماني دور مي کنند، باعث مي شوند که از آن خوبان فاصله بگيريم. اينجاست که بايد خيلي مراقب باشيم و هرگز آن دوستان خوب را به خاطر اين وسوسه ها از خود نرانيم.

خداوند در آيه 52 سوره انعام مي فرمايد:
« آن ها را که صبح و شام خداوند را مي خوانند و جز ذات پاک او نظري ندارند، از خود دور مکن…اگر آن ها را طرد کني از ستمگران خواهي بود.»
آيه 52 سوره انعام

آري اين کار قبل از هرچيز ظلم به خويشتن است و سبب محروميت از رشد و کمال و نيز فاصله گرفتن از رحمت الهي خواهد شد.
 
مهدي عدالتيان
 Web: www.mth-co.ir