مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

 جماعت! کجا می رویم ؟ چرا به زمین وزمان بد می گوییم؟ چرا از روزگار گله می کنیم؟ چرا تحمل خودمان را نداریم ؟ چرا با لبخند بیگانه ایم؟ چرا غصه ها به جانمان چنگ انداخته؟ چرا انتظار بهار نمی کشیم؟ چرا دیگر صورتهامان «ناظر» نیست؟ مگر فراموشمان شده زمین از آن خداست و«یورثها من یشاء من عباده»؟ چرا منتظر «الساعه» که قریب است نیستیم؟ چرا برای «یوم الخروج» روز شماری نمی کنیم؟ چرا به «والله متم نوره» یقین نداریم؟ به خدا سوگند «جاء الحق» آمدنی است! به خدا قسم ؛مرده نمی ماند! «زهق الباطل» شدنی است!