مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

شهید دکتر مفتح مرد عمل بود واندیشه ؛ با قدرت اندیشه و علم قله های مشکلات را فتح می کرد و بربلند ترین قله می ایستاد وندای وحدت را در گوش غافلان حوزه و دانشگاه فریاد می کرد.
پل ارتباطی حوزه ودانشگاه بود وبرای پیوند این دو مرکز عظیم فکری و فرهنگی بسیار کوشید؛ تیر تهمت و افترا را به جان خرید واز تهدیدها نهراسید. او حوزه ودانشگاه را نیک می شناخت ومی فهمید ونقاط اشتراک و افتراق این دو را نیکتر سمبل وحدت این دو نهاد بود.
با چراغ علم وحکمت فتح باب وحدت می کرد. با سرسوزن اندیشه ؛ پارگی ها را درز می گرفت ؛با مهر ورافت اسلامی دل های رمیده را رام می کرد وبا تیشه ی بصیرت توطئه ها را بیرون می کشید.
او به خوبی می فهمید که دوری حوزه و دانشگاه چه تبعاتی برای جامعه دارد و ضرورت اتحاد این دو را واجب می دانست.استادی بود که چشم شاگردان را بر حقایق می گشود و راه های رسیدن به اوج را می آموخت .
از کوته بینی و تحجر بیزار بود و برحذر می داشت.عاقبت هم به دست گروهکی متحجر بر زمین افتاد . بیش از هزاران مرد بود و هزاران بار سرافراز تر از گذشته سر بر آورد و چون خورشید ی فروزان بر حوزه و دانشگاه درخشید تا ؛ تارهای نامرئی فتنه گران را هویدا کند.

«یادش گرامی ونامش جاودانه باد»