تلاوت قرآن و درخشان شدن خانه ها
اولين مرحله استفاده و بهرهمندي از قرآن كريم تلاوت آيات است كه در كنارش بايد مضامين آنها را خوب فهميد و سپس بدان عمل كرد. بايد سعي كنيم تلاوت ما شبيه تلاوت رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم باشد و مانند آن حضرت، عمق دل و جان خود را با قرآن پيوند زنيم؛ زيرا تمام رفتار و سنّت و سيرت ايشان، از جمله تلاوتشان براي جامعه اسلامي اسوه حسنه اي است كه بايد بدان اقتدا کرد.
آغاز تلاوت بايد با استعاذه و پناهنده شدن به خداوند از شرّ وسوسه هاي شيطان باشد چنانكه فرمود: ﴿فإذا قرأت القران فاستعذ بالله من الشيطان الرجيم﴾ و در هنگام تلاوت، وقتي به آيات رحمت ميرسيم، با معناي آن آشنا شده و محتواي آن را كه همان رحمت مخصوص است از خداي سبحان مسئلت كنيم و آنگاه كه به آيات عذاب ميرسيم از خداي سبحان، آمرزش، بخشايش و نجات طلب كنيم. چنين تلاوتي ميتواند گرد و غبار قلب تلاوت كننده را بزدايد.
با زبان و دهان آلوده نميتوان قرآن طاهر را تلاوت كرد، از اين رو لازم است پيش از تلاوت به تطهير و تنظيف جسمي و معنوي دهان و زبان بپردازيم. بايد با مسواك كردن و مانند آن، فضاي دهان را تميز و نظيف نمود و با استغفار، بوي بد گناهاني مانند غذاي حرام و سخنان ناشايسته را زدود. باطن گناه جز تعفّن و پليدينيست، به همين دليل دستور فرمودهاند: «تعطّروا بالاستغفار لاتفضحنّكمروائح الذنوب» يعني با استغفار معطّر شويد كه بوي بد گناهان، شما را رسوا نكند.
اگر اهميّت و فضيلت تلاوت قرآن براي ما روشن شود و بدانيم كه قرآن تكلّم و سخن گفتن خداوند با ماست، و با طهارت باطن و اُنس با قرآن لذّت تلاوت را بچشيم، هيچ گاه حاضر نميشويم بين خود و قرآن فاصله بيندازيم و هرگز از فيض عظيم آن، حدّاقلّ با تلاوت پنجاه آيه در شبانهروز، محروم نميگرديم.
خداي سبحان رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم را مستقيماً تحت ولايت خود معرفي كرده، ميفرمايد ﴿إن وليَّي الله الذي نزّل الكتاب وهو يتولي الصالحين﴾ اين آيه كريمه حاوي چند مطلب است: اول آنكه ميفرمايد خدا ولي رسول الله است ﴿ان وليَّي الله﴾ دوم آنكه همان خدايي ولي رسول الله است كه قرآن را نازل فرموده ﴿الذي نزل الكتاب﴾ و سوم آنكه خداوند متولّي صالحين است ﴿وهو يتولي الصالحين﴾. با توجّه به اين سه نكته ميفهميم كه راه اينكه خدا ولي انسان باشد، آن است كه انسان، صالح بشود و تا صالح نگرديم تحت ولايت الله نخواهيم بود و خدا هم تولّي ما را نخواهد پذيرفت و بهترين راه صلاح هم اُنس با قرآن است. اين جمله كه ميفرمايد ولي رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم، خدايي است كه قرآن را نازل كرده، از باب تعليق حكم بر وصف ميباشد كه مشعر به عليّت است؛ يعني اگر كسي به قرآن عمل كند صالح ميشود و اگر خداوند بخواهد ولي كسي بشود، از راه قرآن ولايت و تدبير او را اعمال ميكند.
به همين دليل ميفرمايد: ﴿فاقرءوا ما تيسّر من القران﴾آن مقدار كه براي شما ميسّر است قرآن تلاوت كنيد و با اين كتاب الهي مأنوس باشيد. حتي اگر معناي بعضي از آيات و سور براي شما روشن نشد، نگوييد خواندن بدون ادراك چه اثري دارد. چون قرآن، كلام آدمي نيست كه اگر كسي معنايش را نداند خواندنش بي ثمر باشد؛ بلكه نوري الهي است كه خواندن آن به تنهايي عبادت است گرچه به معنايش آگاهي نداشته باشيم.
قرآن حبل الهي است كه اُنس با آن و تدبّر در آن و ايمان و عمل به آن، انسان را بالا ميبرد و به مقام صالحين، ملحق ميسازد تا مستقيماً تحت ولايت الله قرار گيرد. اگر انسان مشمول ولايت الله بود تمام امورش را خدا اداره ميكند و در آن مقام، ديگر هيچ راهي براي وسوسه و رخنه اهريمن نيست. خدا او را از تمام تيرگيها و تاريكيها نجات ميدهد و او را نوراني ميسازد ﴿الله ولي الذين امنوا يُخْرجهم من الظلمات إلي النور﴾ چنين شخصي در بين امّت با نور حركت ميكند.
برگرفته از کتاب قرآن در قرآن /ص 238
