مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

تنها 18 روز… به عید الله الأکبر باقی است

پنج‌شنبه 30 ذی‌القعدة سال دهم هجری قمری، نهم اسفند سال دهم هجری شمسی، 28 فوریه سال 632 میلادی

امروز، آخرین روز از ماه ذی‌القعده است و کاروان حج در طیّ مسیر از مدینه‌النّبی تا مکّه به محلی بنام “أبواء” می‌رسد. این دیار برای پیامبر خدا صلی الله علیه و آله، خاطرات تلخی را به یاد می‌آورد. حدود پنجاه و هفت سال پیش- آن گاه که فرزند یتیم عبدالله علیه السلام همراه با مادر جوان خویش آمنه علیها السلام، از زیارت قبر پدر در یثرب باز می‌گشتند- در همین محل بود که دیدگان اشکبار او، پرواز مادر را به نظاره نشست و در موقعیّتی که تنها شش بهار از عمر پیامبرِ فرداها سپری شده بود، زخم فِراق مادر نیز در جان او نشست.

این همه بار غم بسیار تلخ می‌نمود؛ اما محمّد امین صلی‌الله علیه و آله خدا را همیشه با خود داشت و لطف بی‌پایان خداوندی همراهِ او بود.

«ألَمْ یجِدْکَ یَتیماً فآوی؟» (ضحی/6)

«(ای پیامبر،) آیا پروردگارت تو را یتیم نیافت و پناهت نداد؟»

… حال پس از سال‌ها، آن کودک یتیم، رسالت بیست و سه ساله خود را به پایان می‌رسانید. او به فرمان معبود بی‌همتا رهسپار مکّه شده بود تا آخرین برگ‌های رسالت خویش را نیز برخواند؛ رسالتی که جز او کسی را توان تحمّل و انجام آن نبود.

به راستی که کردگار، گران‌بها گوهری را برای ابلاغ آخرین و جاودانه‌ترین آیین گیتی برگزیده بود.

آیا در نبود این یگانه پیشوا- که برای مسلمانان، پدری مهربان است- خداوند امّتِ رسولِ آخرالزّمان را بی‌سرپرست رها خواهد کرد و آنان را به سانِ یتیمانی بی‌پناه، در وادی حیرت، بی‌راهبر خواهد گذارد؟! هرگز! 

«أنا و علیٌّ أبَوا هذهِ الأمَّه.»1

«من و علی، دو پدر این امّتیم.»

آری، در نبود پیامبر بزرگ صلی‌الله علیه و آله، امیر اهل ایمان باید که پدرانه قافلة اسلام را هدایت کند و آن را به سر منزل رستگاری برساند. اگر خداوند مهربان پیامبرش را به بهشت رضوان باز می‌خواند، به لطف و رحمت خویش برای زمینیان، علی، حسن، حسین،… و مهدی علیهم السلام را باقی خواهد گذاشت و اینک کشتی نجات را ناخدا و صراط هدایت خداوندی را قافله سالار، ولیّ زمان و امام عصر، مهدی موعود عجّل الله تعالی فرجَهُ الشّریف است؛ او پدر مهربان امّت‌ها و هدایتگر ملّت‌هاست که:

«السَّلامُ علی مَهدیِّ الأمَمِ»2

«سلام بر مهدی امّت‌ها»

1. بحارالانوار/16/ص95 و 23/ص259

2. مفاتیح الجنان/ص529 : زیارت امام زمان علیه السلام