مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

آيه شماره 35  از سوره مبارکه الحج‏

 الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَالصَّابِرِينَ عَلَى مَا أَصَابَهُمْ وَالْمُقِيمِي الصَّلَاةِ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ

همانان كه چون [نام] خدا ياد شود دلهايشان خشيت‏يابد و [آنان كه] بر هر چه برسرشان آيد صبر پيشه‏گانند و برپا دارندگان نمازند و از آنچه روزيشان داده‏ايم انفاق مى‏كنند

تفسیر: ترس از خدا و پرواى درونى، یك ارزش است. «وَجِلت قلوبهم»
تقوا، بر همه‏ى كمالات مقدّم است. «وَجِلت قلوبهم… والصّابرین …»
زیربناى انجام وظیفه بعد از تقوا، مقاومت و صبر است. «وَجِلت قلوبهم والصّابرین»
صبرى ارزش دارد كه در برابر مشكلات دوام بیاورد. «الصابرین‏على‏مااصابهم»
رابطه با خدا، از رابطه با محرومان جدا نیست. «والمقیمى الصلوة - ینفقون»
بخشش، مخصوص مال نیست، از علم و آبرو و هنر نیز مى‏توان انفاق كرد. «ممّا رزقناهم»
انفاقى ارزش دارد كه دائمى باشد. («ینفقون» فعل مضارع نشانه استمرار است)
در انفاق نیز اعتدال و میانه‏روى لازم است. «و ممّا…»
اموال و دارائى‏هاى انسان رزق الهى است. «رزقناهم»