مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

والا مقام آمده ای سروری کنی                 چهره به ما نشان بدهی دلبری کنی
درآسمان عشق بتابی و گردِ خویش            منظومه ی دل ِهمه را مشتری کنی
تو جلوه ی کمالی و با روشنائی ات              باید که جامه بر تن ِ حورو پری کنی
باید که خاک با نظرت کیمیا شود                   باید که بر تمام جهان رهبری کنی
تو واژه ی مطهر ِعشقی که آمدی          از جهل و تیرگی همه کس را بّری کنی
والامقام حضرت خورشید بی گمان         از شرق تا به غرب زمین ، سروری کنی
نامت محمد(ص) است و محبت مرام تو…     بر قلب های عاشقمان مهتری کنی
حسن ختام این غزلم ربّنای توست          ای کاش با تبسم خود داوری کنی ….

سید مهدی نژادهاشمی