مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

تشرف بي‏ واسطه و مستقيم به محضر نوراني امام زمان(عج) لياقت و شايستگي‏ هايي ويژه مي‏ خواهد، از اين‏ رو تنها اوحدي از موحدان به باريابي محضر مطهرش توفيق مي‏ يابند.
هر خارق عادت يا كرامتي كه به دست ناشناسي صورت مي‏ گيرد و فيضي از ناحيه او به ديگران مي‏ رساند، از سرچشمه فياض امام عصر(عج) جاري مي‏ گردد؛ اما چنين نيست كه آن ناشناس لزوماً وجود مبارك ولي‏ عصر(عج) باشد بلكه آن حضرت شاگردان صالحي دارد كه به امر ايشان گره از كار فروبسته ديگران مي‏ گشايند و واسطه رسيدن فيض امام به آنان مي‏ شوند. آنچه براي همگان ضروري و ميسور است، ايجاد و حفظ ارتباط روحي و معنوي با آن حضرت است كه در پرتو رعايت ادب حضور و ارتباط با آن حضرت تحصيل خواهد شد.
انجام دادن مستحبات و اعمال صالح به نيابت از آن حضرت و اهداي ثواب آن به ارواح طيّب عترت طاهره(عليهم‌السلام) از بهترين راه‏هايي است كه مي ‏تواند ارتباط انسان با آن وجود مبارك را تأمين كند و بهترين حالت در چنين نيابتي، آن است كه انسان در برابر عمل خويش از آن امام خواسته‏ اي نداشته باشد، چرا كه از قدر عملش مي‏ كاهد: چون خواسته ما به قدر ادراك ماست و ادراك ما بيشتر به حجاب تمنيات ما محجوب است، مطلوب متوقّع ما نيز محدود خواهد بود، پس بهتر است كه برابر اين ادب، به پيشگاه آن حضرت چيز خاصي را پيشنهاد ندهيم، زيرا او از آن دسته است كه سجيّتهم الكرم ، بنابراين شايسته آن است كه در انتظار عطاي او باشيم، چرا كه آنچه آن حضرت به اقتضاي سجيّه كريم خويش عطا مي‏ كند ماندني است.
البته اين سخن بدين معني نيست كه انسان اگر مشكل خاصي دارد، با امام خويش در ميان نگذارد و از او نطلبد بلكه مقصود آن است كه در انجام دادن اعمال صالح به نيابت از آن حضرت، طلبي نداشته باشد و پيشنهادي ندهد تا آنان درخور خويش عطا كنند؛ نه در اندازه مطلوب محدود ما. آنان چون درخور خويش عطا كنند، هم قابليت و ظرفيت مي‏ بخشند و هم مقبول و مظروف؛ و گاه گرچه به شخص عطا مي‏ كنند، ظهور و فضل عطايشان جامعه‏ اي را بهره‏ مند مي‏ سازد؛ مانند آنچه حضرت رضا(عليه‌السلام) به شاگرد خويش جناب زكريّا بن آدم در برابر استجازه او براي خروج از قم فرمود: شما در قم بمانيد. خداي سبحان به بركت شما عذاب را از مردم قم برمي‏ دارد، آن‏گونه كه به بركت مزار پدرم عذاب را از ساكنان آن منطقه برداشته است. اين نمونه‏ اي از آن عطاياست كه به شخصي چنان لطفي مي‏ كنند كه چون پيكرش در زميني مدفون شود، آن بركت در تمام آن شهر جريان يابد.
از ديگر آداب حسنه در ارتباط با امام عصر(عج) ادب برخاستن به احترام نام مبارك ولي‏ عصر(عج) است كه در ميان شيفتگان و پيروان خاندان عصمت(عليهم‌السلام) سنّتي ديرپاست.
برگرفته از کتاب امام مهدی موجود موعود(عج)،حضرت آیت الله جوادی آملی،ص189