مدرسه علمیه حضرت قاسم بن الحسن(ع) تهران

وقتی  به خدا ۱ قولی میدیم باید ،همه جوره پاش باشیم…وقتی میگیم رب زدنی علما

…یعنی سختی های راه کسب علم هم تحمل کنی…تحمل کنی که شبا آخرین نفری باشی که میخوابی و صبحها با کلی اشتیاق قبل از همه بیدار شی و سر کلاس سراسر فعالیت و عشق از یاد گرفتن مطلب باشی و اونوقت نتیجه ی امتحان تو خوب نباشه…و این داستان سر دراز دارد…

نتیجه ی اون نگاههایی باشه که خوشایند نیست…فکرهایی…و شاید حرفهایی…

میگن این همه خدا خدا کردین…پس نتیجه تون چی شد؟ وَ يَقُولُونَ مَتى‏ هذَا الْفَتْحُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقينَ_{(سجده-۲۸)}… و تو باید بدون لغزیدن به وعده ی صدق خدا  ایمان داشته باشی…اگر مومن به خدا باشی…قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لا يَنْفَعُ الَّذينَ کَفَرُوا إيمانُهُمْ وَ لا هُمْ يُنْظَرُونَ_{(سجده-۲۹)}

و هم چنان ثابت قدم منتظر باش…فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ انْتَظِرْ إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ_{(سجده-۳۰)}

باید تکلیف رو مشخص کرد!…هدف از خوندن و یادگرفتن رو مشخص کرد…و با خود صادق بود…

روراست بود که وقتی انجام وظیفه از تو و نتیجه از خداست،اگه نتیجه ت رو در لحظه نداد، یقین داشته باشی به عدل و حکمتش…

لازمه ی این عشق وفای به عهده…عهد سکوت ،صبر و رضا…رضایت از چیزی که خدا کف دستت میذاره…

و حلم در برابر ناخوشی ها… يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ_{(آل عمران-۲۰۰)}

و  با همه ی اینا بازهم  به راهت ادامه بدی و از خدا بخوای که دستت رو بگیره درین مسیر،که راه رو گم نکنی،پات نلرزه و درجا نزنی…و تو…تلاشت رو بیشتر و با ثبات قدم بیشتری ادامه بدی…

این میشه معنای واقعی ایمان…

روایت داریم از امام صادق علیه السلام: اِنَّ اللّهَ عَزّوَجَلَّ وَضَعَ الاْيمانَ عَلى سَبْعَةِ أَسْهُم عَلَى البِرِّ و الصِّدْقِ وَ اليَقينِ وَ الرَّضا وَ الْوَفاءِ وَ الْعِلْمِ وَ الْحِلْمِ_{(بحار الانوار، ج 69، باب 32، روايت ۱)}

خداى عزوجل ايمان را هفت سهم كرده است: نيكى، راستى، يقين، رضا، وفا، علم و بردبارى…

و ما اگر لاف عشق و ایمان میزنیم،ذره ای عمل هم باید کنارش باشه…

همون خدایی که گاهی بنا به حکمت بهت سختی نشون میده،همون خدا… دلسوز تر و راغب تر و تواناتر از هرکسه دیگه ای کمکت میکنه و تو رو به اوج میرسونه…اگر تقوی داشته  باشی…

یادتون بیاد که…

فَإِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ_{(آل عمران- 76)} …پس همانا خداوند پرهيزگاران را دوست دارد.

وَاللّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ_{( آل عمران- 146)} … و خداوند صابران را دوست دارد.

و دلخوش باشید که…

إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا_(حج -38)همانا خداوند از كسانى كه ايمان آورده‏اند دفاع مى‏كند…

و در آخر این جمله چقدر امیدوار کننده ست…

برويد سراغ كارهاى نشدنى، تا بشود. تصميم بگيريد بر برداشتن كارهاى سنگين، تا برداريد.

«و لا يخشون احدا الا الله».خب،زحمتهايش چه؟ رنجهايش چه؟ محروميتهايش چه؟ جوابش اين است كه:«و كفى بالله حسيبا»؛خدا را فراموش نكن، خدا حسابت را دارد.

در ميزان الهى، رنج تو، محروميت تو، كفّ نفس تو، حرصى كه خوردى، زحمتى كه کشيدى، كارى كه كردى، خون دلى كه خوردى، دندانى كه روى جگر گذاشتى، اينها هيچ وقت فراموش نميشود؛«و كفى بالله حسيبا_{(احزاب-۳۹)}»._{مقام معظم رهبری}

همه ی حرفم اینه که با چند بار زمین خوردن نباید کم آورد…

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن, که دوست خود روش بنده پروری داند

پرواز